(Του Μάρκου Μπόλαρη)
Τούτη κι άν είναι είναι κραυγή!
Συγκλονιστική!
Κραυγή νέων ανθρώπων!
Από τα σωθικά!
Κραυγή μέσα από συντρίμμια!
Συθέμελη !
Κραυγή μέσα σε κόλαση πυρός !
Συνταρακτική !
Κραυγή θανατερής απελπισίας !
Κραυγή πρίν το τέλος …
Κραυγή τέλους !
Κι είναι ,
δυό χρόνους μετά ,
αυτή η κραυγή
της Ελλάδας ολάκερης γίνεται κραυγή ,
Μάννα ,
Οξυγόνο,
οξυγόνο δεν έχω,
Μάννα,
πώς να ‘ρθώ,
ασφυκτιώ , πνίγομαι ,
το οξυγόνο μου λείπει , λιγοστεύει,
κι είναι τώρα,
σχεδόν δυό χρόνους μετά,
των παιδιών όλων αυτή η κραυγή,
της Ελλάδας όλης,
Οξυγόνο ,
Δεν έχω οξυγόνο ,
στο τραίνο, στα συντρίμμια,
στην Ελλάδα , στην κόλαση της φωτιάς,
Οξυγόνο ,
στην Δικαιοσύνη δεν έχω ,
παραιτούνται Εισαγγελείς, αφανίζονται μάρτυρες,
μπαζώνονται στοιχεία, τσιμεντώνεται ο τόπος,
παρεμβάσεις αθέμιτες,
Μάννα,
συμφέροντα αθλιότητας, κύκλωμα ισχυρό,
κυκλώματα, δημοπρασίες παρανομίας,
βαγόνια μεθοδευμένης εισαγωγής,
ξυλόλιο απαγορευμένο,
με ανώνυμους επωνύμους,
Οξυγόνο ,
στην Δημοκρατία δεν έχω,
πολιτικοί της συγκάλυψης, της μίζας,
πολιτικοί υποτακτικοί της παρανομίας,
καήκαν τα παιδιά , χωρίς οξυγόνο ,
εξαϋλώθηκαν,
παντέρμη Ελλάδα,
της ολιγαρχίας μπαίγνιο ,
χωρίς αρχές,
ευτελίζεται ένας Λαός ,
εξευτελίζεται η Πατρίδα,
Ποιός τάχα ,
ποιός ,
σ’ Ευρώπη και σ’ Αμερική ,
ποιός στη Μεσόγειο και στα Βαλκάνια,
ποιός
θλιβεροί της απάνθρωπης συναλλαγής,
ποιός να σας εκτιμήσει,
τρομαγμένα ανθρωπάκια ,
πανικόβλητοι της παρανομίας,
λουσμένοι με το αίμα αθώων παιδιών,
ποιός να σας πάρει στα σοβαρά ,
ποιός της Ελλάδας τα προβλήματα να λύσει,
έτσι κι αλλοιώς,
στον ίδιο ρυθμό, της αλλοτρίωσης,
στο ταψί , ο προταθείς,
ως Πρόεδρος ,
την Ελλάδα στο ταψί , απ’ άκρου εις άκρον,
ανενδοιάστως, προσέφερε,
κι οι φάκελοι των δικογραφιών ,
αντισυνταγματικά , στα ερμάρια της Βουλής,
τι Δικαιοσύνη και τι Δημοκρατία, μα τι Σύνταγμα,
ποιό Σύνταγμα ,
Οξυγόνο ,
Μάννα,
οξυγόνο της ζωής ,
Οξυγόνο της Αξιοπρέπειας ,
χάθηκε , χανόμαστε ,
ένας Λαός,
Οξυγόνο … !
Έγνοια μας !
