(του Μάρκου Μπόλαρη)
Φύσα θάλασσα πλατιά, φύσα αγέρι
Να μας πάς στα πέρα μέρη!
Για...
τούτα τα μέρη, τα πέρα μέρη
κίνησε να πάει,
των μουσών ο εκλεκτός,
ο τροβαδούρος της Σαλονίκης,
μ’ αεροπλάνα και βαπόρια στην Αθήνα και
με την Σωτηρία Μπέλου,
υπόγειες ακολουθώντας διαδρομές,
διαδρομές ωσάν αρτηρίες της ιστορίας
των ανθρώπων , των προσφύγων,
της Ρωμιοσύνης,
Χριστέ μου ,
ο τραγουδοποιός,
της Συννεφούλας ο εραστής,
της Μπαλάντας για τον Νίκο ο κιθαρωδός,
στον πηλιορείτικο κυκλωτικό χορό
πρωτοστάτης, γιαυτό
ας κρατήσουν οι χοροί στο Μούρεσι
και θα βρούμε αλλιώτικα
στέκια επαρχιώτικα ,
σε μιάν Ελλάδα που αποσυντίθεται
η επαρχία της και
των Ελλήνων οι κοινότητες πλέκουν
άλλον γαλαξία,
ο Νιόνιος της ρόκ,
ο Νιόνιος του τσάμικου,
ο Νιόνιος της φοιτητριούλας,
κίνησε
για τα πέρα μέρη ,
Χριστέ μου,
ο δικός μας Νιόνιος,
αναπαυμένος εν Χώρα Ζώντων,
τα πόθησε αυτά τα πέραν,
συνόμιλος των Αγγέλων,
αινείτε εν ψαλτηρίω και κιθάρα,
Νιόνιο, καλοτάξιδος,
της θαλασσογραφίας κιθαρωδός τώρα
των Άνω !
Ευγνωμόνως και οφειλετικώς ανθ’ όσων
πλουσιοπάροχα μας κέρασες
σε προπέμπουμε
στα πέραν
ένθα το Φώς το αίδιον!