Το χειρότερο είδος κομμουνιστή είναι αυτός που δεν έζησε ούτε μια μέρα σε κομμουνιστικό καθεστώς.
Αυτός
που απλώς πήγε για σπουδές σε κολέγιο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όταν
ήδη το σύστημα κατέρρεε, τότε που εκείνος έβλεπε μόνο το «όλα δωρεάν»
επειδή ήταν φοιτητής.
Μετά επέστρεψε...
Ελλάδα ή
Κύπρο, μπήκε κατευθείαν στο Δημόσιο, που ως γνωστόν "βρέχει λεφτά" από
τον ουρανό, απόλαυσε έναν μισθό και ένα lifestyle, που σε καμία χώρα του
Συμφώνου της Βαρσοβίας δεν θα έβλεπε ποτέ, και που ΑΚΟΜΑ ΣΗΜΕΡΑ στα 70
του, ψηφίζει από άκρα Αριστερά μέχρι ΚΚΕ, κουβαλώντας μια ιδεολογία που
δεν δοκιμάστηκε ποτέ πάνω του.
Κατηγορεί τον Καπιταλισμό, το NATO, «ιμπεριαλισμούς», «δολοφονίες», «ακρίβειες» και «διαφθορές»…
αλλά δεν έχει μιλήσει ποτέ, ούτε με έναν Πολωνό, Ούγγρο, Τσέχο, Ρουμάνο, Βούλγαρο ή Γιουγκοσλάβο (60+ ετών σήμερα) που έζησε:
1)δελτία τροφίμων
2)απαγορεύσεις μετακίνησης
3)ουρές χιλιομέτρων για ψωμί και βενζίνη
4)μυστικές υπηρεσίες να παρακολουθούν τα πάντα
5)απαγορευμένες ταινίες, βιβλία, μουσικές
6)στέρηση βασικών ελευθεριών
7)Ιδιο σαπούνι, ίδιο αυτοκίνητο, ίδιο διαμέρισμα που περίμενες χρόνια για να πάρεις και μάλιστα με "μέσον"
και 8)μισθούς που δεν έφταναν ούτε για βασικά ρούχα.
Δεν
θέλει να ξέρει ότι η Σοβιετική Ένωση είχε περισσότερες εκτελέσεις,
πολιτικές φυλακίσεις και ελλείψεις αγαθών από κάθε χώρα της Δύσης που
βρίζει καθημερινά.
Δεν ξέρει ότι από το 1945
μέχρι το 1989, πάνω από 3 εκατομμύρια Ανατολικοευρωπαίοι ρίσκαραν τα
πάντα για να δραπετεύσουν στη Δύση — αλλά κανείς Δυτικός δεν πήγε να
ζητήσει άσυλο στη Σοβιετική Ένωση.
Αυτός ο
τύπος, λοιπόν, έζησε ολόκληρη τη ζωή του σε Δημοκρατίες, με ελευθερίες,
με εκλογές, με δικαιώματα, με επίπεδο ζωής που ούτε ονειρευόταν ένας
Σοβιετικός.
Και σήμερα ντύνεται «επαναστάτης» ενώ ζει καπιταλιστικά μέχρι το κόκκαλο.
Είναι σαν να δηλώνεις χορτοφάγος αλλά να ξεκοκκαλίζεις τη σούβλα κάθε Κυριακή σε φιέστες τύπου Τσικνοπέμπτης...
B.B.
