Κάτω από το Παρίσι, την πόλη που έχει συνδεθεί παγκοσμίως με τη μόδα, τον ρομαντισμό, τη λάμψη και την πολιτιστική δημιουργία, υπάρχει...
ένας άλλος, πολύ πιο σκοτεινός κόσμος. Κάτω από τις πολυσύχναστες λεωφόρους και τις κομψές γέφυρες του Σηκουάνα απλώνεται ένα υπόγειο δίκτυο σχεδόν320 μέτρων: ένας αχανής λαβύρινθος, γεμάτος με τα οστά περισσότερων από έξι εκατομμύρια ανθρώπων που έζησαν και πέθαναν στο Παρίσι μέσα στους αιώνες.
Οι κατακόμβες δημιουργήθηκαν στα τέλη του 18ου αιώνα, σε μια εποχή που το Παρίσι αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υπερπληθυσμού στα κοιμητήριά του.
Τα νεκροταφεία, ιδίως το Saints-Innocents, είχαν γεμίσει πέρα από τα όριά τους, προκαλώντας δυσοσμία, ανθυγιεινές συνθήκες και έντονη ανησυχία για τη δημόσια υγεία. Για πολλά χρόνια, οι αρχές αναζητούσαν μια λύση που θα προστάτευε τόσο τους κατοίκους όσο και την αξιοπρέπεια των νεκρών.
Έτσι, τα εγκαταλελειμμένα λατομεία Tombe-Issoire, υπόγειες στοές που βρίσκονταν κάτω από το νότιο Παρίσι, κρίθηκαν ιδανικά για να μετατραπούν σε ένα εκτεταμένο οστεοφυλάκιο. Το 1785 ξεκίνησε η συστηματική μεταφορά οστών από τα υπερπλήρη νεκροταφεία.
Όπως αναφέρει το Conde Nast Traveller, οι εργάτες, με επιμέλεια και ακρίβεια, τοποθετούσαν τα κρανία και τα μακριά οστά, όπως τα μηριαία, σε καλοδουλεμένους σχηματισμούς, δημιουργώντας ανατριχιαστικά αλλά εντυπωσιακά γεωμετρικά μοτίβα που παραμένουν εμφανή μέχρι και σήμερα.
Το 1786 ο νέος υπόγειος χώρος ονομάστηκε επίσημα «Δημοτικό Οστεοφυλάκιο του Παρισιού». Πολύ σύντομα, όμως, επικράτησε η ονομασία «Κατακόμβες», εμπνευσμένη από τους αρχαίους υπόγειους τάφους της Ρώμης, που ήταν ήδη διάσημοι ως ιστορικοί και θρησκευτικοί χώροι ταφής.
Στις αρχές του 19ου αιώνα, και συγκεκριμένα το 1809, οι κατακόμβες άρχισαν να δέχονται επισκέπτες κατόπιν ραντεβού, μετατρέποντας τον υπόγειο χώρο από μια αυστηρά λειτουργική λύση σε μια μακάβρια αλλά συναρπαστική τοποθεσία προορισμένη για το κοινό.
Σήμερα, οι Κατακόμβες του Παρισιού αποτελούν το μεγαλύτερο υπόγειο νεκροταφείο στον κόσμο και ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της πόλης. Χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο κατεβαίνουν στις στοές για να περπατήσουν μέσα στην ησυχία και τη βαριά ατμόσφαιρα αυτού του ιστορικού χώρου, όπου οι στοίβες των οστών θυμίζουν την ανθρώπινη θνητότητα και την αδιάκοπη ιστορία της πόλης.
