Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2025

2 χρόνια «Δήμος Πρότυπο» Ένας απολογισμός γεμάτος απειλές, μηνύσεις, ψέματα και αδιαφάνεια


Του Παναγιώτη Τριανταφυλλίδη

2️⃣ χρόνια μετά την ανάληψη της διοίκησης του Δήμου Κατερίνης (1η Ιανουαρίου 2024), το αφήγημα της «αλλαγής», της «διαφάνειας», της «αξιοκρατίας» και του «νοικοκυρέματος» έχει καταρρεύσει πλήρως. Δεν ...  

 

πρόκειται για πολιτικές απόψεις ή αντιπολιτευτικές υπερβολές. Πρόκειται για γεγονότα, πράξεις και παραλείψεις που βιώνουν καθημερινά οι πολίτες και που συνθέτουν μια εικόνα θεσμικής εκτροπής, διοικητικής ανικανότητας και ηθικής παρακμής.

📌 Η διοίκηση ξεκίνησε με αιφνιδιαστική αύξηση 20% στα δημοτικά τέλη, με εισήγηση του τότε αντιδημάρχου Οικονομικών κ. Τσιαμπέρα, μεταφέροντας από την πρώτη στιγμή το βάρος στους πολίτες. Αντί για εξορθολογισμό και σοβαρό οικονομικό σχεδιασμό, ο Δήμος οδηγήθηκε σε δάνειο 9 εκατομμυρίων ευρώ, αποτέλεσμα της αποτυχίας προσέλκυσης ουσιαστικών εξωτερικών κονδυλίων και της πλήρους απουσίας στρατηγικής.

Την ίδια περίοδο:
📌 Πραγματοποιήθηκαν απροειδοποίητες κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών πολιτών, πολλές εκ των οποίων κρίθηκαν παράνομες, με τα χρήματα να επιστρέφονται ακόμη και σήμερα.
📌 Καταγράφηκε σωρεία απευθείας αναθέσεων εκατομμυρίων ευρώ, μεταξύ των οποίων και αναθέσεις ύψους περίπου 90.000 ευρώ σε ένα μόλις χρόνο σε νεοσύστατες εταιρείες αμφιβόλου προέλευσης.
📌 Για πρώτη φορά δίνονται δουλειές σε επίσημους συνεργάτες του Δημάρχου έστω και αν αυτοί είναι άμισθοι καθώς και σε δικηγόρους, συγγενείς 1ου βαθμού, δημοτικών συμβούλων.

📌 Αναπτύχθηκε συστηματική πρακτική «βολέματος ημετέρων» με μπλοκάκι, χωρίς προγραμματισμό και σαφές καθηκοντολόγιο, με στόχο τη δημιουργία προσωπικών μηχανισμών εξάρτησης.

📌 Από τις πρώτες προτεραιότητες της διοίκησης ήταν η αύξηση του μισθού του αντιπροέδρου της ΔΕΥΑΚ – αύξηση που ανακλήθηκε μόνο μετά τον δημόσιο σάλο.
📌 Ακόμη και σήμερα, παραμένουν αναπάντητα κρίσιμα ερωτήματα για το αν αυξάνεται το χρέος της ΔΕΥΑΚ και αν διογκώνεται το χρέος της προς τη ΔΕΗ, ενώ η επιχείρηση λειτουργεί με «πράσινα μπλοκάκια», θυμίζοντας περισσότερο ιδιωτικό γραφείο ευνοουμένων παρά δημοτική επιχείρηση κοινής ωφέλειας. 

 
Στο επίπεδο της θεσμικής λειτουργίας, η εικόνα είναι αποκαλυπτική: 

📌 Ο Δήμαρχος και ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου επιτρέπουν συστηματικά τον λόγο μόνο σε «δικούς τους» εργαζόμενους, αποκλείοντας τον επίσημο Σύλλογο Εργαζομένων του Δήμου.
📌 Τα Δημοτικά Συμβούλια έχουν μετατραπεί σε παρωδία, χωρίς ουσιαστικό διάλογο, με ειρωνείες, προσβολές και φίμωση κάθε αντίθετης άποψης.
📌 Οι μηνύσεις κατά πολιτών που διαφωνούν και εκφράζουν δημόσια άποψη χρησιμοποιούνται ως εργαλείο εκφοβισμού και φίμωσης του δημοκρατικού λόγου.

Η πολιτική και διοικητική εκτροπή εκδηλώνεται και με πρωτοφανή φαινόμενα βίας και αυθαιρεσίας:

📌 Αντιδήμαρχος επιτίθεται σωματικά σε σύμβουλο της αντιπολίτευσης και καλύπτεται απόλυτα από τον Δήμαρχο.
📌 Ο ίδιος αντιδήμαρχος εξυβρίζει επανειλημμένα συνάδελφό του αντιδήμαρχο. Η αντιδήμαρχος – προς τιμήν της – τον καταγγέλλει δημόσια, όμως ο Δήμαρχος όχι μόνο τον καλύπτει, αλλά του επιτρέπει να εμφανιστεί και ως θύμα.

📌 Ο ίδιος αντιδήμαρχος επιτίθεται λεκτικά σε πολίτη, μητέρα, μπροστά στον ανήλικο γιο της. Και πάλι, πλήρης κάλυψη.
📌 Υπογράφονται «εντέλλεσθαι» για να παρακαμφθούν εισηγήσεις των υπηρεσιών.
📌 Δύο βασικοί αντιδήμαρχοι ανεξαρτητοποιήθηκαν, καταγγέλλοντας μεθοδεύσεις, κλειστές ομάδες και πρόσωπα που – όπως δήλωσαν – «δεν έχουν δουλέψει ποτέ».
📌 Αντιδήμαρχοι δεν μιλούν μεταξύ τους, δημιουργώντας εικόνα διάλυσης, καχυποψίας και εσωτερικού πολέμου.

Η εικόνα της πόλης επιβεβαιώνει την πλήρη εγκατάλειψη: 

📌 Παιδικές χαρές και υπαίθρια γυμναστήρια σε άθλια και επικίνδυνη κατάσταση.
📌 Ληγμένοι πυροσβεστήρες στα σχολεία για πάνω από ενάμιση χρόνο.
📌 Δημοτικά οχήματα που κυκλοφορούσαν για μέρες χωρίς ασφάλιση, χωρίς να αναζητηθούν ευθύνες.
📌 Καθαριότητα σχεδόν ανύπαρκτη, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια των εργαζομένων, με αντιδήμαρχο και διευθυντή, οι οποίοι ασχολούνται περισσότερο με τους κομματικούς μηχανισμούς από τους οποίους προέρχονται, παρά με τη βελτίωση της καθημερινότητας.
📌 Αγροτική οδοποιία και αρδευτικά δίκτυα εγκαταλελειμμένα.

📌 Τα Sea Track για ΑμεΑ λειτούργησαν προβληματικά το 2024 και το 2025 μειώθηκαν από 5 σε 3.
📌 Ηλεκτρικά ποδήλατα να σκουριάζουν σε αποθήκες.
📌 Χόρτα ακούρευτα σε όλη την πόλη και πράσινο σε πλήρη εγκατάλειψη.
📌 Το Δημοτικό Ραδιόφωνο σε κατάσταση «φάντασμα», με εκκρεμότητες οι οποίες δε βρίσκουν λύση.
📌 Η «Ολυμπιάδα» παραμένει ως είχε.
📌 Σκαμμένοι δρόμοι παντού, χωρίς συντονισμό και εποπτεία.

📌 Καθυστερήσεις σε άδειες κατάληψης κοινόχρηστων χώρων.
📌 Επιλεκτικοί έλεγχοι σε επαγγελματίες, ανάλογα με το ποιον στήριξαν στις εκλογές.
📌 Η προβλήτα της Παραλίας, παρότι παραδόθηκε έτοιμη, είναι ξανά κλειστή με ευθύνη της νέας διοίκησης.

📌 Καμία νέα μεγάλη χρηματοδότηση, κανένα νέο έργο ΕΣΠΑ· μόνο φωτογραφίες σε έργα άλλων.
📌 Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η προσπάθεια ΔΩΡΕΑΝ παραχώρησης – ουσιαστικά ξεπουλήματος – δημοτικής περιουσίας, με εισήγηση του κ. Τσιαμπέρα, αποκαλύπτοντας τον τρόπο με τον οποίο η διοίκηση αντιλαμβάνεται τη διαχείριση του δημόσιου πλούτου.
📌 Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, ο ίδιος ο Δήμαρχος αποδείχθηκε είτε αφελής είτε συνειδητά ψεύτης. Σε δημόσια συνεδρίαση κατηγόρησε ευθέως πρώην αντιδήμαρχό του, κουνώντας δήθεν «έγγραφα» και μιλώντας για τιμολόγια, τα οποία τελικά αποδείχθηκαν απλές προσφορές. Η εικόνα του Δημάρχου να εκτίθεται ανεπανόρθωτα, να αναζητά πανικόβλητος τα «αληθινά τιμολόγια» και σχεδόν να εκλιπαρεί τον Πρόεδρο της ΔΕΥΑΚ να του τα φέρει – τιμολόγια που προφανώς του είχαν υποσχεθεί αλλά δεν υπήρχαν – αποτελεί ξεκάθαρη απόδειξη ενός Δημάρχου που άγεται και φέρεται. Δεν ήταν μια άτυχη στιγμή. Ήταν η πολιτική απογύμνωση μιας διοίκησης που εργαλειοποιεί τη λάσπη, υιοθετεί κατασκευασμένα σενάρια και καταρρέει όταν αυτά εκτίθενται στο φως. 

Μετά από 2 χρόνια δεν μιλάμε για «λάθη αρχαρίων». Μιλάμε για συστηματική αδιαφάνεια, αυθαιρεσία, αλαζονεία και ανικανότητα. Ο λεγόμενος «Δήμος Πρότυπο» έχει μετατραπεί σε αρνητικό παράδειγμα αυτοδιοίκησης. Η Κατερίνη αξίζει έναν Δήμο που σέβεται τους θεσμούς, τους πολίτες και τον δημόσιο πλούτο.
Η σιωπή απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα δεν είναι ουδετερότητα· είναι συνενοχή.
Και το πιο ανησυχητικό απ’ όλα είναι αυτό: τα χειρότερα φαίνεται πως δεν έχουν έρθει ακόμη.


Τριανταφυλλίδης Παναγιώτης