Δεν είναι μόνο η δόση του 1 δισ. ευρώ που δεν κατάφερε να πάρει η Αθήνα από τους δανειστές αλλά και τα μέτρα ελάφρυνσης χρέους τα οποία απειλούν να μην τα εφαρμόσουν.
Για το...
EuroWorkingGroup (EWG) της 25ης Μαρτίου ετοιμάζεται πλέον η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, με την ελπίδα ότι έτσι θα πάρει στο επόμενο Eurogroup του Απριλίου την δόση του 1 δισ. ευρώ που δεν κατάφερε να πάρει τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Καθώς όμως (από τις 28 Φεβρουαρίου ήδη) έληξε και η δίμηνη παράταση που δέχθηκαν οι δανειστές για την προστασία της α΄κατοικίας, ούτε την δόση ελάφρυνσης του χρέους πήρε η κυβέρνηση, ούτε σχέδιο για νέο σύστημα προστασίας έχει καταθέσει ακόμα στη Βουλή.
Παρά την χθεσινή «αποτυχία» στις Βρυξέλλες, κύκλοι του υπουργού Οικονομικών δήλωναν χθες βράδυ ότι «είναι απολύτως εφικτό» να επέλθει συμφωνία την 25 Μαρτίου στο EWG, στο οποίο ανέθεσε την εξέταση της Ελλάδος το Eurogroup. Ανάλογη αισιοδοξία είχαν όμως στην Πλατεία Συντάγματος και την περασμένη Παρασκευή, λέγοντας ότι «θα πάμε πολύ καλά στο Eurogroup»..
Αντιθέτως, επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες από κοινοτικές πηγές που από το Eurogroup του Δεκεμβρίου ήδη είχαν προειδοποιήσει πως «επιστροφή της Ελλάδας στην κανονικότητα σημαίνει ότι θα πάρουν 3 ή 4 μήνες οι διαδικασίες για να αποφασίσουν οι θεσμοί για τα θέματα αυτά στα EWG, και όχι μόλις 3-4 μέρες όπως γινόταν στις συναντήσεις στα κεντρικά ξενοδοχεία επί Μνημονίου».
Πού «κόλλησαν» οι αποφάσεις
Παρά τα λίγα καλά λόγια ότι η Ελλάδα εξέδωσε 10ετές ομόλογο και δανείζεται μόνη της για να ενισχύσει το ταμειακό «μαξιλάρι» που της άφησαν σαν παρακαταθήκη οι ευρωπαίοι εταίροι από το 3ο Μνημόνιο, ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο θύμησε πως ο προϋπολογισμός προβλέπει για 4η συνεχή χρονιά πρωτογενές 3,5% και οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης διαρκούν περισσότερο ("outlive") από το Πρόγραμμα που τέλειωσε.
Και ενώ έχει γίνει πολύ καλή πρόοδος, π.χ. για τον καλύτερο έλεγχο των δαπανών υγείας και σημαντικές ιδιωτικοποιήσεις, το EWG θα εξετάσει αν εγκρίνουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί. «Εάν έχουν όλα γίνει» όπως είπε ως τότε, «το Eurogroup τον Απρίλιο θα εγκρίνει τα μέτρα ελάφρυνσης χρέους που αποφασίσαμε τον περασμένο Ιούνιο».
Στη συνεδρίαση, σύμφωνα με κοινοτικές πηγές, υπήρξαν έντονες διαφωνίες για τα ληξιπρόθεσμα χρέη του κράτους που δεν μειώνονται και για τις ιδιωτικοποιήσεις που «σκάλωσαν» (πώληση μονάδων της ΔΕΗ, Εγνατία οδός). Όπως φαινόταν όμως και από καιρό τώρα, «ο «διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες» για τον διάδοχο του νόμου Κατσέλη.
Η ανησυχία των ευρωπαϊκών θεσμών για τη νέα ρύθμιση έγκειται στα εξής:
- Να κλείσουν τα «παράθυρα» υπαγωγής όσων μπορούν να πληρώσουν
- Να γίνεται ηλεκτρονικά και αυτοματοποιημένα όλη η διαδικασία και μην προκύψουν καθυστερήσεις στους ελέγχους όπως στον ν.Κατσέλη
- Να περιοριστούν και να είναι διαχειρίσιμοι οι κίνδυνοι για τις τράπεζες
Εκτός από την προστασία από πλειστηριασμούς, με τις δηλώσεις του ο Επίτροπος Πιέρ Μοσκοβισί άνοιξε και ζήτημα για τις διαδικασίες επιδότησης των δανειοληπτών.
Απαριθμώντας τα τεχνικά θέματα που παραμένουν σε εκκρεμότητα, ανέφερε και το θέμα των κρατικών ενισχύσεων. Και αυτό μπορεί να σημαίνει ότι η διαδικασία της επιδότησης μέσω Κρατικού Προϋπολογισμού ανησυχεί τις Βρυξέλλες, γιατί μπορεί να θεωρηθεί σαν έμμεση κρατική επιχορήγηση προς τις τράπεζες για να «πρασινίσουν» τα κόκκινα δάνεια που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους. Κάτι που βλέπουν με «μισό μάτι» και άλλα κράτη μέλη, είτε ήταν παλαιότερα σε Μνημόνια και «κούρεψαν» καταθέσεις , είτε έχουν συναφή προβλήματα ακόμα και σήμερα όπως η Ιταλία.
Καθώς όμως (από τις 28 Φεβρουαρίου ήδη) έληξε και η δίμηνη παράταση που δέχθηκαν οι δανειστές για την προστασία της α΄κατοικίας, ούτε την δόση ελάφρυνσης του χρέους πήρε η κυβέρνηση, ούτε σχέδιο για νέο σύστημα προστασίας έχει καταθέσει ακόμα στη Βουλή.
Παρά την χθεσινή «αποτυχία» στις Βρυξέλλες, κύκλοι του υπουργού Οικονομικών δήλωναν χθες βράδυ ότι «είναι απολύτως εφικτό» να επέλθει συμφωνία την 25 Μαρτίου στο EWG, στο οποίο ανέθεσε την εξέταση της Ελλάδος το Eurogroup. Ανάλογη αισιοδοξία είχαν όμως στην Πλατεία Συντάγματος και την περασμένη Παρασκευή, λέγοντας ότι «θα πάμε πολύ καλά στο Eurogroup»..
Αντιθέτως, επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες από κοινοτικές πηγές που από το Eurogroup του Δεκεμβρίου ήδη είχαν προειδοποιήσει πως «επιστροφή της Ελλάδας στην κανονικότητα σημαίνει ότι θα πάρουν 3 ή 4 μήνες οι διαδικασίες για να αποφασίσουν οι θεσμοί για τα θέματα αυτά στα EWG, και όχι μόλις 3-4 μέρες όπως γινόταν στις συναντήσεις στα κεντρικά ξενοδοχεία επί Μνημονίου».
Πού «κόλλησαν» οι αποφάσεις
Παρά τα λίγα καλά λόγια ότι η Ελλάδα εξέδωσε 10ετές ομόλογο και δανείζεται μόνη της για να ενισχύσει το ταμειακό «μαξιλάρι» που της άφησαν σαν παρακαταθήκη οι ευρωπαίοι εταίροι από το 3ο Μνημόνιο, ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο θύμησε πως ο προϋπολογισμός προβλέπει για 4η συνεχή χρονιά πρωτογενές 3,5% και οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης διαρκούν περισσότερο ("outlive") από το Πρόγραμμα που τέλειωσε.
Και ενώ έχει γίνει πολύ καλή πρόοδος, π.χ. για τον καλύτερο έλεγχο των δαπανών υγείας και σημαντικές ιδιωτικοποιήσεις, το EWG θα εξετάσει αν εγκρίνουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί. «Εάν έχουν όλα γίνει» όπως είπε ως τότε, «το Eurogroup τον Απρίλιο θα εγκρίνει τα μέτρα ελάφρυνσης χρέους που αποφασίσαμε τον περασμένο Ιούνιο».
Στη συνεδρίαση, σύμφωνα με κοινοτικές πηγές, υπήρξαν έντονες διαφωνίες για τα ληξιπρόθεσμα χρέη του κράτους που δεν μειώνονται και για τις ιδιωτικοποιήσεις που «σκάλωσαν» (πώληση μονάδων της ΔΕΗ, Εγνατία οδός). Όπως φαινόταν όμως και από καιρό τώρα, «ο «διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες» για τον διάδοχο του νόμου Κατσέλη.
Η ανησυχία των ευρωπαϊκών θεσμών για τη νέα ρύθμιση έγκειται στα εξής:
- Να κλείσουν τα «παράθυρα» υπαγωγής όσων μπορούν να πληρώσουν
- Να γίνεται ηλεκτρονικά και αυτοματοποιημένα όλη η διαδικασία και μην προκύψουν καθυστερήσεις στους ελέγχους όπως στον ν.Κατσέλη
- Να περιοριστούν και να είναι διαχειρίσιμοι οι κίνδυνοι για τις τράπεζες
Εκτός από την προστασία από πλειστηριασμούς, με τις δηλώσεις του ο Επίτροπος Πιέρ Μοσκοβισί άνοιξε και ζήτημα για τις διαδικασίες επιδότησης των δανειοληπτών.
Απαριθμώντας τα τεχνικά θέματα που παραμένουν σε εκκρεμότητα, ανέφερε και το θέμα των κρατικών ενισχύσεων. Και αυτό μπορεί να σημαίνει ότι η διαδικασία της επιδότησης μέσω Κρατικού Προϋπολογισμού ανησυχεί τις Βρυξέλλες, γιατί μπορεί να θεωρηθεί σαν έμμεση κρατική επιχορήγηση προς τις τράπεζες για να «πρασινίσουν» τα κόκκινα δάνεια που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους. Κάτι που βλέπουν με «μισό μάτι» και άλλα κράτη μέλη, είτε ήταν παλαιότερα σε Μνημόνια και «κούρεψαν» καταθέσεις , είτε έχουν συναφή προβλήματα ακόμα και σήμερα όπως η Ιταλία.
