Του Γ.Τεκίδη
Και τους παίρνουμε άδικα στο λαιμό μας;. Μήπως εμείς όλοι δεν αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα, την οικονομική, κοινωνική και...
πολιτική άνοιξη που βασιλεύει από τα μέσα του 2019, στη χώρα μας και μικροπρεπώς κολλημένοι σε παρωχημένα ιδεολογήματα και τσιτάτα τα βάζουμε με την κυβέρνηση του Κυριάκου. Μήπως επιλέξαμε συνειδητά η και ασυνείδητα ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, οχυρωθήκαμε πίσω αυτό και επίμονα, αρρωστημένα αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε μια θριαμβευτική ελληνική πραγματικότητα, έργο ενός ασύγκριτου σε δυνατότητες, εμπνευσμένου ηγέτη με το όνομα Κυριάκος Μητσοτάκης;
Τους βλέπεις να κάνουν δηλώσεις, να δίνουν συνεντεύξεις, ατάραχοι, μειλίχιοι, να εξηγούν με επιχειρήματα βασισμένα σε πράξεις που θα…γίνουν, να εκφράζουν την γνήσια απορία τους για την έλλειψη κατανόησης από τον κόσμο και τους πολιτικούς τους αντιπάλους, για τον αγώνα που διεξάγουν, τις…επιτυχιες τους σε όλους αναφανδόν τους τομείς και σε παίρνει τελικά το παράπονο. Το παράπονο για την αχαριστία, την αγνωμοσύνη, την μικροψυχία του κόσμου, που ειλικρινά δεν ξέρει τι ζητά και αδικεί κατάφωρα ένα μεγάλο ηγέτη. Ένα ηγέτη που με άψογο στυλ, ύφος αγέρωχο και δίχως ίχνος μιας κάποιας συστολής, σίγουρος για την αλήθεια του και την ειλικρίνεια που και με τις δύο έχει να συναντηθεί από μικρό παιδί, από το βήμα της ΔΕΘ, απαριθμούσε χθες τα κυβερνητικά του κατορθώματα. Τίποτα στραβό, όλα καλά καμωμένα και με το παραπάνω. Θες στην οικονομία, την εργασία, το κοινωνικό κράτος ( αυτό το θρηνούμε εδώ και μια τριετία ), την …ασυγκράτητη ανάπτυξη, την επιτυχή έκβαση της μάχης στην αντιμετώπιση της πανδημίας ( με 35000 νεκρούς μέχρι στιγμής και περήφανη πρωτιά ανά εκατομμύριο κατοίκων σε όλη την Ευρώπη, δίχως ούτε στιγμή να κομπιάσει ο άθλιος από αυτή την τραγωδία ), την με θρησκευτική ευλάβεια μεταχείριση θεσμών και συντάγματος και πάει λέγοντας.
Να ακούς τον κ.Θεοδωρικάκο με ύφος αντάξιο της πιο ειλικρινούς ανθρώπινης στάσης, να διαβεβαιώνει ότι η χώρα μας είναι ένα πανίσχυρο κράτος δικαίου, μετά από όσα γράφονται, λέγονται και διαπιστώνονται για την εγκαθίδρυση ενός παρακρατικού ιστού παράνομων παρακολουθήσεων, όσων δεν συνάδουν με το καθεστώς Μητσοτάκη. Να χλευάζει η οικουμένη τα πεπραγμένα του επιτελικού παρακράτους, να απορεί με την ολοκληρωτική νοοτροπία και τις μεθόδους λούμπεν περιθωρίου και αυτοί πείθοντας πρώτα από όλα τους εαυτούς τους για το πόσο δίκιο έχουν, να ζητούν αναγνώριση, επιβράβευση των.. προσπαθειών τους.
Να στέκεις αμήχανος και προβληματισμένος μπροστά σε τόσο μεγάλη πολιτική αχρειότητα και υποκρισία. Να αναρωτιέσαι μήπως κάπου κάτι μας διαφεύγει και τους αδικούμε τους ανθρώπους. Από την άλλη να βοούν τα γεγονότα, τα στοιχεία, η πραγματικότητα και να προειδοποιούν για τις σκληρές μέρες που πλησιάζουν για τα νοικοκυριά, τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες – τους ανέργους δεν τους μνημονεύουμε, μια και για αυτούς οι παρακρατικοί προτείνουν την ευθανασία – και συνέρχεσαι απότομα. Συνέρχεσαι και συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για πολιτικούς απατεώνες ολκής. Απατεώνες που πρώτα εξαπάτησαν τον ίδιο τον εαυτό τους πείθοντας τον, πως πράττουν το σωστό και έχουν το δίκιο για ταυτότητα τους. Απατεώνες που θυμίζουν ένα άλλο ποινικό απατεώνα μεγάλου βεληνεκούς και μύστη πειθούς, ώστε να δανείζεται από διάφορους ποσά όχι ευτελούς ύψους και ποτέ να μην τα επιστρέφει. Ο ίδιος μετά την σύλληψη του και κατά την διάρκεια της ανάκρισης έπεισε και τον διοικητή του αστυνομικού τμήματος να τον δανείσει. Μα πως συνέβη αυτό ρωτούσε αργότερα ο πρόεδρος του δικαστηρίου τον αστυνομικό διευθυντή. Τι να σας πω, απάντησε εκείνος, κι εγώ δεν κατάλαβα, είναι φοβερός στο να πείθει για κάτι που θέλει από τους άλλους.
Άξιοι συνεχιστές εκείνου στην απάτη και οι σημερινοί άριστοι αχρείοι του Κυριάκου.
