Μπορεί η απάντηση να μην μπορεί να δοθεί με μερικές λέξεις, ωστόσο η εξήγηση είναι απλή. Και οφείλεται στις ιδιότητες του χαρτιού αλλά και στα χαρακτηριστικά του δέρματός μας.
Ποιο...
μέρος του σώματος μας είναι πιο πιθανό να κοπεί από χαρτί; Η απάντηση είναι φυσικά τα δάχτυλα. Τα δάχτυλα μας είναι αρκετά ευαίσθητα και περιλαμβάνουν πολλές νευρικές ίνες που ονομάζονται «αλγοϋποδοχείς».
Δηλαδή εκείνες που «υποδέχονται τον πόνο» και στέλνουν το σήμα για τη μικρή ή μεγαλύτερη ένταση του στην επιφάνεια του δέρματος. Οι νευρικές αυτές ίνες βρίσκονται σε μεγάλο αριθμό ανά τετραγωνική ίντσα στα δάχτυλα, σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα μας.
Το χαρτί συνήθως κόβει το δέρμα με εντελώς ακανόνιστο τρόπο, λόγω του ότι είναι λεπτό και τσακίζει με ευκολία. Το κόψιμο που προκαλεί είναι μικρό και πολύ επιφανειακό, πράγμα που μπορεί να φανεί από το ότι πολλές φορές δεν τρέχει καθόλου αίμα. Και αυτά τα δυο γεγονότα, παίζουν ρόλο στον πόνο.
Χωρίς αίμα, τα νεύρα δεν προστατεύονται γύρω από το κόψιμο και εκτίθενται στον αέρα και σε άλλες ουσίες που το ερεθίζουν. Έτσι ο πόνος είναι πιο δυνατός και μπορεί να κρατήσει περισσότερη ώρα.
Το μη βαθύ ακανόνιστο κόψιμο, προκαλεί μικροσκοπικές βλάβες στο δέρμα, οι οποίες συμβάλλουν κι αυτές στον πόνο. Υπάρχει και ο παράγοντας «δεν το περίμενα», που συνήθως ισχύει στο κόψιμο με χαρτί.
Όταν κάποιος χρησιμοποιεί μαχαίρι, είναι αρκετά προσεκτικός. Κάτι που δεν συμβαίνει με το χαρτί. Αν κάτι μας πιάσει απροετοίμαστους, πάντα πονάει περισσότερο. είτε σωματικά, είτε ψυχικά.
