Χρονολογείται περίπου από το 1850, ωστόσο, νωρίτερα υπήρχε στη θέση του ακριβώς ένα παρόμοιο
Το Γεφύρι της Κλειδωνιάς, το οποίο βρίσκεται κοντά στην Κόνιτσα των Ιωαννίνων και έχει να διηγηθεί στους ταξιδιώτες μια βεντέτα, σχεδόν 400 χρόνια μετά.
Χρονολογείται περίπου από το 1850, ωστόσο, νωρίτερα υπήρχε στη θέση του ακριβώς ένα παρόμοιο.
Πρόκειται για ένα μονότοξο γεφύρι εκπληκτικής ομορφιάς, πράγμα το οποίο ενισχύει η θέση στην οποία βρίσκεται και αυτό γιατί στέκεται πάνω από τον ποταμό Βοϊδομάτη με τα κρυστάλλινα, γαλαζοπράσινα νερά.
Βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το χωριό Κλειδωνιά στην Κόνιτσα και το σημείο είναι αρκετά δημοφιλές στους επισκέπτες της περιοχής που το επισκέπτονται για να θαυμάσουν τη φύση ή να δουν τις βάρκες του ράφτινγκ που περνούν από εκεί και κάνουν την αντίστοιχη διαδρομή.
Το πλατάνι είναι το χαρακτηριστικό δέντρο που θα συναντήσεις εκεί ενώ βρίσκεται και το μονοπάτι το οποίο διασχίζει το φαράγγι της περιοχής. Υπάρχουν, επίσης, και μικρότερες πεζοπορικές διαδρομές που μπορείς να ξεκινήσεις από το σημείο.
Η ιστορία της βεντέτας
Η παράδοση, λοιπόν, αναφέρει ότι το σημείο αυτό που είναι το γεφύρι και στεκόταν και το παλιό γεφύρι έχει σημαδευτεί με μια βεντέτα.
Περίπου στα τέλη του 16ου αιώνα μια οικογένεια με το όνομα Γερένη είχε ξεκινήσει από το κοντινό χωριό του Αγίου Μηνά με μια νύφη για το γάμο της χωρίς να περιμένουν τι θα τους συμβεί.
Στη διαδρομή και συγκεκριμένα στο γεφύρι, τους είχε στήσει ενέδρα ένας άνδρας από την οικογένεια Σταμάτη ο οποίος ήθελε να γίνει αυτός ο γάμος με διάφορες εκδοχές να έχουν ακουστεί για το λόγο.
Ο άνδρας μαζί με κάποιους φίλους του έστησαν ενέδρα και μόλις είδαν την οικογένεια με τη νύφη επιτέθηκαν με αποτέλεσμα να πέσουν νεκροί οι γονείς της και δύο ξαδέρφια της.
Από τότε, σύμφωνα με τους ντόπιους, άνοιξε ένας κύκλος βεντέτας στο χωριό καθώς η οικογένεια της νύφης αργότερα πήρε εκδίκηση σκοτώνοντας μέλη της οικογένειας Σταμάτη.
Το Γεφύρι Κλειδωνιάς έχει μια μακάβρια ιστορία να διηγηθεί στους περαστικούς του
Λέγεται μάλιστα ότι οι οθωμανικές αρχές επενέβησαν για να σταματήσουν τη βεντέτα αλλά τελικά δεν τα κατάφεραν. Η παράδοση αναφέρει, επίσης, ότι το χωριό Άγιος Μηνάς, που ήταν κάποτε ένα πολύ ζωντανό χωριό, άρχισε μετά μετά τα εγκλήματα και τις βεντέτες να ερημώνει τελείως.
Η βεντέτα αυτή έγινε αργότερα και ηπειρώτικο τραγούδι με τους εξής στίχους:
«Κοράσιο ετραγούδαγε, πέρδικα, περδικούλα μου, λέει επάνω στο γεφύρι, γιάς Γεραίνη μ’, κόρη μ’ γιάς, και το γεφύρι εσείσθηκε, πέρδικα, περδικούλα μου λέει, κι ο ποταμός εστάθη… Κι το θεριό αντικρίθηκε λέει, από δεξιά καμάρα για πέστο, πέστο κόρη μου λέει, μεταδευτερωσέ το. Τι το καλό έχω να ειπώ Και να δευτερώσω; Έχασα κύριον και κυρά λέει, και δυο πρώτα ξαδέρφια».
Το γεφύρι της Κλειδωνιάς αποτελεί ένα από τα δεκάδες της περιοχής τα οποία έχουν δημιουργηθεί από τους διάσημους μαστόρους της πέτρας μιας άλλης εποχής.
Αν βρεθείτε εκεί, αξίζει επίσης να επισκεφθείτε το ξακουστό γεφύρι της Κόνιτσας το οποίο δεσπόζει πάνω από τον ποταμό Αώο, τον μοναδικό ελληνικό ποταμό που χύνεται σε ξένη θάλασσα.
Από εκεί μπορείτε να κάνετε και μια πεζοπορική διαδρομή περίπου 2 ωρών και να επισκεφθείτε την Μονή Στομίου στην οποία βρίσκεται το κελί του Αγίου Παϊσίου. Πρόκειται για μια περιοχή που συνδυάζει την ιστορία με το φυσικό κάλλος σε έναν μοναδικό συνδυασμό – για κάθε εποχή του χρόνου.
Πρόκειται για ένα μονότοξο γεφύρι εκπληκτικής ομορφιάς, πράγμα το οποίο ενισχύει η θέση στην οποία βρίσκεται και αυτό γιατί στέκεται πάνω από τον ποταμό Βοϊδομάτη με τα κρυστάλλινα, γαλαζοπράσινα νερά.
Βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το χωριό Κλειδωνιά στην Κόνιτσα και το σημείο είναι αρκετά δημοφιλές στους επισκέπτες της περιοχής που το επισκέπτονται για να θαυμάσουν τη φύση ή να δουν τις βάρκες του ράφτινγκ που περνούν από εκεί και κάνουν την αντίστοιχη διαδρομή.
Το πλατάνι είναι το χαρακτηριστικό δέντρο που θα συναντήσεις εκεί ενώ βρίσκεται και το μονοπάτι το οποίο διασχίζει το φαράγγι της περιοχής. Υπάρχουν, επίσης, και μικρότερες πεζοπορικές διαδρομές που μπορείς να ξεκινήσεις από το σημείο.
Η ιστορία της βεντέτας
Η παράδοση, λοιπόν, αναφέρει ότι το σημείο αυτό που είναι το γεφύρι και στεκόταν και το παλιό γεφύρι έχει σημαδευτεί με μια βεντέτα.
Περίπου στα τέλη του 16ου αιώνα μια οικογένεια με το όνομα Γερένη είχε ξεκινήσει από το κοντινό χωριό του Αγίου Μηνά με μια νύφη για το γάμο της χωρίς να περιμένουν τι θα τους συμβεί.
Στη διαδρομή και συγκεκριμένα στο γεφύρι, τους είχε στήσει ενέδρα ένας άνδρας από την οικογένεια Σταμάτη ο οποίος ήθελε να γίνει αυτός ο γάμος με διάφορες εκδοχές να έχουν ακουστεί για το λόγο.
Ο άνδρας μαζί με κάποιους φίλους του έστησαν ενέδρα και μόλις είδαν την οικογένεια με τη νύφη επιτέθηκαν με αποτέλεσμα να πέσουν νεκροί οι γονείς της και δύο ξαδέρφια της.
Από τότε, σύμφωνα με τους ντόπιους, άνοιξε ένας κύκλος βεντέτας στο χωριό καθώς η οικογένεια της νύφης αργότερα πήρε εκδίκηση σκοτώνοντας μέλη της οικογένειας Σταμάτη.
Το Γεφύρι Κλειδωνιάς έχει μια μακάβρια ιστορία να διηγηθεί στους περαστικούς του
Λέγεται μάλιστα ότι οι οθωμανικές αρχές επενέβησαν για να σταματήσουν τη βεντέτα αλλά τελικά δεν τα κατάφεραν. Η παράδοση αναφέρει, επίσης, ότι το χωριό Άγιος Μηνάς, που ήταν κάποτε ένα πολύ ζωντανό χωριό, άρχισε μετά μετά τα εγκλήματα και τις βεντέτες να ερημώνει τελείως.
Η βεντέτα αυτή έγινε αργότερα και ηπειρώτικο τραγούδι με τους εξής στίχους:
«Κοράσιο ετραγούδαγε, πέρδικα, περδικούλα μου, λέει επάνω στο γεφύρι, γιάς Γεραίνη μ’, κόρη μ’ γιάς, και το γεφύρι εσείσθηκε, πέρδικα, περδικούλα μου λέει, κι ο ποταμός εστάθη… Κι το θεριό αντικρίθηκε λέει, από δεξιά καμάρα για πέστο, πέστο κόρη μου λέει, μεταδευτερωσέ το. Τι το καλό έχω να ειπώ Και να δευτερώσω; Έχασα κύριον και κυρά λέει, και δυο πρώτα ξαδέρφια».
Το γεφύρι της Κλειδωνιάς αποτελεί ένα από τα δεκάδες της περιοχής τα οποία έχουν δημιουργηθεί από τους διάσημους μαστόρους της πέτρας μιας άλλης εποχής.
Αν βρεθείτε εκεί, αξίζει επίσης να επισκεφθείτε το ξακουστό γεφύρι της Κόνιτσας το οποίο δεσπόζει πάνω από τον ποταμό Αώο, τον μοναδικό ελληνικό ποταμό που χύνεται σε ξένη θάλασσα.
Από εκεί μπορείτε να κάνετε και μια πεζοπορική διαδρομή περίπου 2 ωρών και να επισκεφθείτε την Μονή Στομίου στην οποία βρίσκεται το κελί του Αγίου Παϊσίου. Πρόκειται για μια περιοχή που συνδυάζει την ιστορία με το φυσικό κάλλος σε έναν μοναδικό συνδυασμό – για κάθε εποχή του χρόνου.