Έναν πρωτοφανή παραλογισμό μαρτυρούμε τα τελευταία 24ωρα, αναφορικά με τη βεβήλωση του εθνικού μας συμβόλου στα πλαίσια καλλιτεχνικής έκθεσης κοινωνικού περιεχομένου, που έλαβε χώρα στο ελληνικό Γενικό Προξενείο της Νέας Υόρκης.
Συγκεκριμένα, στο...
Γενικό Προξενείο αναρτήθηκε μια προσβλητική, χρώματος ροζ και λευκού, παραλλαγή της ελληνικής σημαίας, αποτελούμενη από δωρεές κομματιών σεντονιού, που έκαναν γυναίκες, θύματα ενδοοικογενειακής βίας στην Ελλάδα.
Εκείνο που αδυνατούμε να καταλάβουμε είναι γιατί η συγκεκριμένη «εικαστική καλλιτέχνιδα» επέλεξε, όλως περιέργως, ένα τόσο «ευαίσθητο» σύμβολο για να περάσει το μήνυμά της. Η ενδοοικογενειακή βία και οι δολοφονίες γυναικών στα πλαίσια της οικογενειακής συμβίωσης είναι ένα ζήτημα πολύ σοβαρό, που χρειάζεται την προσοχή της κοινωνίας, μακριά από ύπουλες, αντεθνικές ατζέντες και πολιτικές σκοπιμότητες.
Το μόνο που κατάφερε η συγκεκριμένη είναι, αντί να επιτύχει την ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου για τη θλιβερή αυτή πραγματικότητα, να επιφέρει τον διχασμό. Τον διχασμό ανάμεσα στον μέσο Έλληνα, που δεν αποδέχεται τη βεβήλωση της σημαίας του, του συμβόλου της θυσίας των προγόνων του και της πραγματικής ελευθερίας και στους, κατά το δοκούν, θιασώτες της ελευθερίας της έκφρασης, τους υποκριτές «ανοιχτόμυαλους» του «cancel culture».
Ο ντόρος αναφορικά με την αφαίρεση του επίμαχου «καλλιτεχνικού πανιού», γεγονός που συνιστά την ηπιότερη αντίδραση σε μία πράξη που διώκεται ποινικώς από την ελληνική έννομη τάξη, καταδεικνύει το χαμηλό της ποιότητας των, πολυάριθμων πλέον εν Ελλάδι, προοδευτικών δυνάμεων.
ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ
ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ