Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2024

Ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται…


 Σωκράτης Π., δάσκαλος

Συνειδητά έχω επιλέξει τα τελευταία χρόνια να μην παρακολουθώ καθόλου ειδήσεις και γενικότερα ότι προβάλλει η τηλεόραση, μιας και ούτε σωστή ενημέρωση έχουμε αλλά και η πίεση ανεβαίνει με ότι βλέπουμε και ακούμε.
 
 Παρόλα αυτά έκατσα προχθές και παρακολούθησα το μεγαλύτερο μέρος των όσων διαδραματίστηκαν στη Βουλή των Ελλήνων. Θλίψη, στεναχώρια, θυμός τα συναισθήματά μου στο άκουσμα του τελικού αποτελέσματος! Απογοήτευση αλλά... 

 
και ένα είδος συμπόνιας για την κατάντια των αδύναμων βουλευτών (ευτυχώς, όχι όλων ) της χώρας. Αδύναμοι και λίγοι, γιατί για μια ακόμη φορά δεν λογάριασαν την κοινή γνώμη ούτε το κοινό περί δικαίου αίσθημα προτάσσοντας το ατομικό τους πάνω από το συλλογικό συμφέρον, αφού στην τεράστια πλειοψηφία τους κανείς δεν ήθελε αυτό το νομοσχέδιο.
 
Κατώτεροι των περιστάσεων όχι μόνο όσοι υπερψήφισαν αλλά και όσοι απείχαν. Για μια ακόμη φορά δεν λογάριασαντην γνώμητου ελληνικού λαού, ενός λαού που όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν ότι έχει πλέον εξελιχθεί και εκσυγχρονιστεί, παραμένει πιστός στις διαχρονικές και αναλλοίωτες Αξίες και Παραδόσεις που τον κρατάει όρθιο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Παραμένει Πιστός στην Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση και Πίστη που όσο κι αν λοιδορείται, όσο κι αν επιχειρούν να μας αποδείξουν το αντίθετο, υπάρχει μαγιά. Παραμένει Πιστός στον Ιερό Θεσμό της Οικογένειας όπως τον ξέρουμε, όπως τον παρέλαβε και όπως θα τον παραλάβει στις επόμενες γενιές. 
 
Ούτε λαϊκή απαίτηση ούτε μας εξανάγκασε κανείς να είμαστε πρωτοπόροι (αν είναι δυνατόν!). Απλά η προσπάθεια αποδόμησης με ότι έχει σχέσημε οτιδήποτε συνδέει τον Έλληνα με την θρησκεία και τον ιερό θεσμό τηςοικογένειας συνεχίζεται. Κι όλα αυτά στο όνομα της Προόδου! Δεν τίμησαν την εμπιστοσύνη όσων τους ψήφισαν, καθώς σε αυτή την θέση είναι για να τους αντιπροσωπεύουν, να αποφασίζουν κατά συνείδηση τι υπηρετεί καλύτερα το έθνος ακόμα κι αν αυτό αντιτίθεται στις επιλογές του κόμματος που ανήκουν. 
 
Χαμόγελα και ‘σέλφις’ από το ένα στρατόπεδο, κατήφεια και προβληματισμός από την άλλη μεριά. Προοδευτικοί – Εκσυγχρονιστές οι πρώτοι, συντηρητικοί και ακροδεξιοί όλοι οι υπόλοιποι. Να την χαίρεστε την Πρόοδό σας…!!! 
 
Τι μέλλει γενέσθαι από εδώ και πέρα; Κανείς δε ξέρει. Μόνο ο Θεός. Αυτός έτσι κι αλλιώς, έχει τον Πρώτο αλλά και τον Τελευταίο λόγο. Γι αυτό και δεν απελπιζόμαστε. Θα υπομείνουμε έως τέλους. Θα συνεχίσουμε να δίνουμε τον αγώνα μας καθημερινά, δεν θα υποκύψουμε στις τεράστιες πιέσεις της Εποχής, θα μείνουμε πιστοί στις Αξίες μας, στις Παραδόσεις μας όπως τις έχουμε παραλάβει, στα Ιδεώδη του Έθνους όπως διαχρονικά το χαρακτήριζαν. Κι όπως χαρακτηριστικά γράφει σε ένα βιβλίο του ( Αγώνας Θεογνωσίας) ο Άγιος Σωφρόνιος:

Θα υπομείνουμε. Τέτοια είναι η οδός μας. Προσκόψατε, ανορθωθείτε! Πέσατε, σηκωθείτε! Ποτέ όμως δεν πρέπει να απελπίζεσθε. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!!!