Του Κ. Καραγιαννίδη
Αυτό που ήταν, παύουνε να είναι τα ποτάμια,
αφού διασχίσουνε πολλά λαγκάδια και νταμάρια.
Αφού απ’ όγκους μεγάλους κατέβουνε ορεινούς,
και φθάσουνε σ’ απέραντους βαθιούς ωκεανούς.
Ξεχνούν τα στροβιλίσματα, ξεχνούν και τα γυρίσματα
και κάνουνε της θάλασσας όλα της τα θελήματα.
Ο άνεμος στη θάλασσα γι’ αυτά αποφασίζει,
το μέγεθος του κύματος αυτός τους το ορίζει.
Έτσι λοιπόν κι οι άνθρωποι σαν μπαίνουν σε ομάδες,
χάνουν την αυτοτέλεια και γίνονται νομάδες.
Άλλοι αποφασίζουνε γι’ αυτούς το τι θα κάνουν,
πολλάκις τους σνομπάρουνε και δεν τους λογαριάζουν.
Αυτό με τους πολίτες πολύ συχνά συμβαίνει,
σαν θέλουνε με κόμματα να είναι αυτοί μπλεγμένοι.
Αυτό και με τα κράτη σ’ αμυντικούς οργανισμούς,
και σ’ όποιου άλλου είδους τρανούς συνασπισμούς.
Πιόνια μεγάλων γίνονται του κλότσου και του μπάτσου,
τα άγουν και τα φέρουν πιασμένα εκ του μπράτσου.
Συμφέροντα μεγάλων συχνά εξυπηρετούν,
αντί τους συμπολίτες τους πιστά να υπηρετούν.
Κ. Καραγιαννίδης 13 – 02 - 2024