Ένα από σημαντικότερα γεγονότα της Επανάστασης του 1821 ήταν η Β΄ Πολιορκία του Μεσολογγίου, πρώτα από τον Τούρκο σερασκέρη Κιουταχή μόνο του με 30.000 στρατό, και στη συνέχεια μαζί με τον Αιγύπτιο Ιμπραήμ πασά που έφερε άλλες 10.000. Κράτησε ένα χρόνο, από τις 15 Απριλίου 1825 μέχρι την θαυμαστή Έξοδο στις 10 Απριλίου 1826.
Ξημερώματα Κυριακή των Βαΐων.
Ο πατέρας αντίκριζε για τελευταία φορά τη θυγατέρα. Ο αδελφός αγκάλιαζε για τελευταία φορά την αδελφή. Η μανά θήλαζε για τελευταία φορά το μωρό. Ο γιος φιλούσε για τελευταία φορά το χέρι του πατέρα.
– "Καλή αντάμωση στον άλλο κόσμο"!
Στη μπαρουταποθήκη κάτω από τον προμαχώνα του Μάρκου Μπότσαρη, ο Χρήστος Καψάλης (Έλληνας προύχοντας και πολεμιστής) συγκέντρωσε 400 ψυχές (γυναίκες, παιδιά, ασθενείς και γηραιούς). Αποφάσισαν να μην παραδοθούν, αλλά να θυσιαστούν. Όλη τη νύχτα έψελναν νεκρικές ακολουθίες. Ο Καψάλης κρατούσε σφιχτά στο χέρι ένα αναμμένο δαδί όλη νύχτα. Τα χαράματα, όταν οι Τούρκοι μπήκαν στην Ιερή Πόλη, ο Καψάλης αναφώνησε ”Μνήσθητι μου Κύριε” και άφησε το δαδί πάνω στα βαρέλια με το μπαρούτι....
Και η φωτιά έσμιξε τη γη με τον ουρανό. Κι έφτιαξε μονοπάτι να περάσουν οι ήρωες στην αιωνιότητα.
Και μπήκαν στην Ιερή Πόλη οι Τουρκοαιγύπτιοι και οι Τουρκαλβανοί. Και έσφαζαν....Έσφαζαν.... Έσφαζαν....
Η φρίκη ήταν ανείπωτη. Το αίμα έτρεχε γοργά σε όλα τα σοκάκια και συνάντησε τη θάλασσα. Εκοκκίνησε κι αυτή. Όχι από ντροπή, μα από φρίκη. Κι όμως, οι Μεσολογγίτες πολεμάνε με λύσσα.
Τη νύχτα του Λάζαρου το Μεσολόγγι ανέστησε την Ελλάδα
Κι ο Διονύσιος Σολωμός αγναντεύοντας από τη Ζάκυνθο την αντάρα και το δέος του Μεσολογγίου έγραψε τον Ύμνο εις την Ελευθερία.
Η Έξοδος του Μεσολογγίου αποτελεί, ίσως, την κορυφαία και την πλέον συγκινητική στιγμή του Αγώνα του Έθνους μας για λευτεριά. Συγκαταλέγεται δε, στις σημαντικότερες στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας.
Στο διάστημα της πολιορκίας και στην Έξοδο δεκάδες επώνυμοι και χιλιάδες ανώνυμοι Έλληνες προσέφεραν τα πάντα, και τη ζωής τους.
ΟΙ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΕΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΜΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΝΕ!!!!!!!
ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ, ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΙΕΡΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ !!!!!!!.
Η Επανάσταση μετά την πτώση του Μεσολογγίου είχε σχεδόν κατασταλεί. Η φλόγα της, όμως, παρέμεινε άσβεστη, καθώς η ήττα μετατράπηκε σε νίκη. Ένα νέο κύμα φιλελληνισμού αναδύθηκε μετά την αμαύρωση του Αγώνα, εξαιτίας του εμφύλιου σπαραγμού. Αυτό με τη σειρά του επηρέασε εμμέσως την ευρωπαϊκή διπλωματία για τα εθνικά δίκαια των Ελλήνων. Πολλά έργα, ζωγραφικά, λογοτεχνικά και άλλα, απαθανάτισαν τη θυσία των Μεσολογγιτών.
Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός έγραψε την ημιτελή ποιητική του σύνθεση «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», με τους γνωστούς στίχους από το Σχεδίασμα Β':
« Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε' στα μάτια η μάνα μνέει'
Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει:
«Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ' έχω γω στο χέρι;
Οπού συ μου γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει ;»
Mε την ηρωική έξοδο των πολιορκημένων, αναδεικνύεται και πάλι το ηθικό μεγαλείο των Ελλήνων αγωνιστών, που οδηγούνται συνειδητά στη θυσία, την έσχατη πράξη αντίστασης τους, υπερβαίνοντας ένα προς ένα τα φυσικά και ψυχικά εμπόδια και κατακτώντας έτσι την πνευματική και ηθική κορυφή της νεότερης ιστορίας της πατρίδος.
Το Μεσολόγγι απελευθερώθηκε στις 11 Μαΐου 1829. Το 1937 αναγνωρίστηκε ως «Ιερά Πόλις» και η Κυριακή των Βαΐων ορίστηκε ως επέτειος της εξόδου.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!
Β.Β.