Η “γκάφα” του Κ. Μητσοτάκη με την τιμή της φέτας, κατά τη συζήτηση για την ακρίβεια στην Βουλή, συνοδεύτηκε από κάτι χειρότερο: Από την επιχείρηση του προπαγανδιστικού μηχανισμού της κυβέρνησης να βγάλει όλους τους Έλληνες ...ηλίθιους.
Στην...
προσπάθεια αυτή βγήκε μπροστά, μετά τον υπουργό Κ. Σκρέκα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης αποδεικνύοντας όμως ότι λειτουργεί περισσότερο ως δικολάβος. Και μάλιστα (ίσως λόγω απειρίας) με κακές επιδόσεις. Η άσκηση του επαγγέλματος απαιτεί “ένσημα”...
Ισχυριζόμενος λοιπόν ότι ο πρωθυπουργός -μιλώντας για “6,28 ευρώ στην Ελλάδα”- δεν αναφερόταν “στο κιλό”, το έκανε πολλαπλά χειρότερο!
Κατ' αρχάς εμφάνισε, μέσω του tiktok, έγγραφο με τις τιμές της φέτας ανά την Ευρώπη στα 500 γραμμάρια. Και είπε ότι αυτό το “επίσημο έγγραφο” επικαλέστηκε ο κ. Μητσοτάκης για να κάνει τις συγκρίσεις...
Το πρώτο ερώτημα που γεννάται επομένως έχει να κάνει με το ακριβές έγγραφο που κατέθεσε στα πρακτικά της Βουλής ο πρωθυπουργός. Αναφερόταν σε αυτό συσκευασία και ποια; Διότι εάν έγραφε όντως “500 γρ” και εκείνος το απέκρυψε, αυτό δεν ήταν παρά μια αισχίστου είδους κουτοπονηριά.
“Ουδέποτε μίλησε για φέτα το κιλό!” είπε με ενθουσιασμό στο βίντεο που ανέβασε και ο Π. Μαρινάκης έχοντας μπερδέψει καταφανώς τις σοφιστικές επιδόσεις με τις υποχρεώσεις ενός σοβαρού (λέμε τώρα) εκπροσώπου κυβέρνησης.
Αν ο κ. Μητσοτάκης θέλει τώρα δια του εκπροσώπου του να μας πείσει ότι ενσυνειδήτως (και όχι εξ άλλου λόγου ή πιθανής άγνοιας) δεν αναφέρθηκε στην συσκευασία, το ατόπημά του γίνεται πολύ βαρύτερο.
Δεν είναι μια “γκάφα” ή ένδειξη ασχετοσύνης. Είναι μια ευθεία ομολογία ότι διέπραξε ωμή παραποίηση στην τιμή ενός (εθνικού) προϊόντος, όπως η φέτα, που καταναλώνουν καθημερινά οι περισσότεροι Έλληνες.
Θέλει να μας πείσει δηλαδή ότι ήταν ένα ηθελημένο (και όχι ακούσιο) ψεύδος το οποίο οι ιθαγενείς οφείλουν να “αποδεχτούν” αδιαμαρτύρητα και αυτοί;
Όσον αφορά το γιατί το έκανε, αυτό είναι ένα άλλο ερώτημα. Ως σημάδι της συνολικής κυβερνητικής αμετροέπειας θυμίζει πάντως την ανάλογη απάντηση, επίσης του κ. Σκρέκα, όταν ρωτήθηκε τις ημέρες του Πάσχα για τις υψηλές τιμές των αρνιών.
“Ένα πιο βαρύ αρνί θα είναι προφανώς πιο ακριβό από ό,τι πιο ελαφρύ, δηλαδή ένα πιο μικρό. Ο καταναλωτής μπορεί να επιλέξει...” είχε απαντήσει ο πολιτικός γίγαντας.
Ας μην είμαστε ωστόσο μίζεροι. Μετά το αρνί και τη φέτα, λύνεται έτσι το πρόβλημα της ακρίβειας και σε άλλα προϊόντα: Θα λέμε ότι η βενζίνη στοιχίζει 1 ευρώ (μισό λίτρο), το ψωμί 0,90 λεπτά (τα 450gr), το γάλα 0,90 λεπτά (μισό λίτρο) και το (μισό) σουβλάκι κάνει 1,5 ευρώ. Σωστά;
Ο ΚΟΡΙΟΣ
