Γιώργος Π. Αποστολόπουλος
Μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής και Αντιδήμαρχος Δήμου Αθηναίων
Ήταν την περίοδο του κορονοϊού όταν χωρίς να είμαι αντιεμβολιαστής, εξέφρασα συγκροτημένη άποψη κατά της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών.
Με επανειλημμένα άρθρα μου μάλιστα σε έγκυρα ΜΜΕ, τεκμηρίωσα νομικά αλλά και λογικά-επιστημονικά τη θέση μου.
Τόσο...
το Διεθνές Δίκαιο όσο και η Ελληνική έννομη τάξη απαγορεύουν ιατρική υποχρεωτικότητα.
Από την άλλη πλευρά δια της λογικής που διέπει οριζόντια όλες τις επιστήμες προκύπτει ότι κάθε νέο σκεύασμα εάν δεν δοκιμαστεί επαρκώς ενδέχεται να δημιουργεί κινδύνους. Άλλωστε οι δοκιμές σε μεγάλους αριθμούς ανθρώπων σε σύντομο χρονικό διάστημα δεν υποκαθιστούν το βάθος χρόνου για έλεγχο των πιθανών παρενεργειών. Υπενθυμίζω ότι ούτε τις πιθανές παρενέργειες της ασπιρίνης δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια.
Τέλος η επιστήμη δεν είναι θρησκευτικό δόγμα και πρέπει να σεβόμαστε τις αντίθετες επιστημονικές απόψεις ιδίως όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες ζωές.
Επομένως: Η Κυβερνητική εμμονή για υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, σε συνδυασμό με τη χειραγώγηση που επεβλήθη σε μερίδα της επιστημονικής κοινότητας και το προκλητικό νομικά «ακαταδίωκτο» που θεσμοθετήθηκε, μπορεί να άγεται μόνο από δύο κίνητρα.
Είτε από μία ιδεολογική εμμονή για επιβολή με βάση τη θεωρία κόστους-οφέλους είτε από το κέρδος. Υπάρχει και τρίτη θεωρία που την παραβλέπω αυτήν τη στιγμή ως (ελπίζω) συνομοσιωλογική.
Η πρώτη περίπτωση είναι αισχρά ανήθικη και επιπόλαια διότι δεν μπορείς να σταθμίζεις κόστος και όφελος ανάμεσα στους πολλούς θανάτους και στους μαζικούς θανάτους.
Η δεύτερη περίπτωση είναι ακόμα πιο αισχρά ανήθικη για ευνόητους λόγους. Την τρίτη και χειρότερη όπως είπα δεν την εξετάζω…
Σημειώνω ωστόσο εκείνο το «επιστημονικό» παραμύθι ότι δήθεν «ο εμβολιασμένος δεν μεταδίδει» το οποίο κατέρρευσε παταγωδώς. Όπως και εκείνη την "αμέλεια" για τα μονοκλωνικά αντισώματα.
Σήμερα που ένα από τα γνωστότερα εμβόλια αποσύρεται με τεκμηριωμένες μάλιστα παρενέργειες. Σήμερα που ένα σύνδρομο αιφνίδιων θανάτων και διαφόρων ασθενειών βρίσκεται σε έξαρση. Σήμερα, επιβεβαιώνεται η άποψη μου κατά της υποχρεωτικότητας.
Κάθε άνθρωπος ορίζει πως και τι θα κάνει στο σώμα του. Στη σημερινή εποχή μάλιστα του "δικαιωματισμού" αυτό είναι το μέγιστο δικαίωμα. Είναι η επιλογή της ατομικής ευθύνης που με τόση πολιτική υποκρισία καταπάτησε Σταλινικά ο Πρωθυπουργός.
Και αυτή η δικαίωση της άποψής μου με κάνει δυστυχισμένο...