Ευγνωμοσύνη στην αδελφότητα της Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου Ολύμπου. Λύπη για τις ενέργειες της Δημοτικής Αρχής Λιτοχώρου.
Εμείς, οι Δημότες του Δήμου Λιτοχώρου που διατηρούμε άριστες σχέσεις με το μοναστήρι και αποτελούμε τη μεγαλύτερη μερίδα των κατοίκων του, εκφράζουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη στην αδελφότητα της Ιεράς Μονής, που μέσα σε λίγα χρόνια ανασυγκρότησε το εγκαταλελειμμένο μοναστήρι του Αγίου επιτελώντας ταυτόχρονα ένα τεράστιο πνευματικό, φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο (εργασίες αναστήλωσης της Παλαιάς Μονής, ανέγερση εκκλησιών, Μουσείου-σκευοφυλακίου, αιθουσών για τους πιστούς, συγκρότηση σπάνιας βιβλιοθήκης, διοργάνωση συνεδρίων με διεθνές κύρος, υλική και πνευματική βοήθεια σε άπορες οικογένειες, στήριξη ευπαθών ομάδων, παροχή εργασίας σε αρκετές οικογένειες, κ.α). Ταυτόχρονα εκφράζουμε την πεποίθησή μας πως το μοναστήρι, ως Ν.Π.Δ.Δ. έχει υποχρέωση να διαφυλάξει και να υπερασπιστεί τα περιουσιακά του στοιχεία. Άλλωστε έχει προτείνει επανελειμμένως σε κατοίκους του Λιτοχώρου που βρίσκονται σε κτήματα της Μονής, ευνοϊκές και φιλάνθρωπες λύσεις γι αυτούς, παραχωρώντας τους μάλιστα κτήματα με τίτλους που οι ίδιοι δεν έχουν. Δυστυχώς, μια ελάχιστη μερίδα Λιτοχωριτών, επηρεάζοντας τη Δημοτική Αρχή, επαναλαμβάνει σήμερα το ίδιο λάθος που διέπραξαν οι πρόγονοί μας πριν 500 χρόνια περίπου, όταν ζήτησαν την εκδίωξη του Αγίου Διονυσίου από τον τόπο μας, με τις γνωστές σε όλους μας συνέπειες (ανομβρία-ξηρασία για τρία χρόνια). Σίγουρα με πανώ, πορείες και ύβρεις δεν μπορούμε να καυχόμαστε πως λειτουργούμε σύννομα και δημοκρατικά σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Νιώθουμε λύπη πραγματική για τις ενέργειες της Δημοτικής Αρχής, που παραβιάζουν κάθε έννοια του δικαίου και του σεβασμού σε αξίες, νόμους και θεσμικά όργανα της πολιτείας (αμετάκλητες αποφάσεις Διοικητικών Δικαστηρίων 1922, 1925, τελεσίδικες αποφάσεις Αρείου Πάγου 2002). Καμαρώνουμε για το στολίδι αυτό της Πιερίας, τη Μονή Αγίου Διονυσίου, που στέκεται αγέρωχο στις προκλήσεις και στους εκβιασμούς όσων ζητούν να το καταστήσουν αδύναμο και ανενέργητο, υποχείριο διαφόρων συμφερόντων. Το μοναστήρι μαζί με τους χιλιάδες πιστούς του από όλον τον κόσμο, έχει τη δική του απάντηση σε όσους πρωτοστατώντας σε πορείες και διαπληκτισμούς με περίεργες ιαχές και εκκωφαντικούς θορύβους προσπαθούν να ταράξουν την ησυχία του. Και η απάντηση του μοναστηριού και των πιστών του είναι οι ψαλμωδίες των μοναχών που αντηχούσαν από τα μεγάφωνα την Κυριακή 5 Ιουλίου, - και θα αντηχούν πάντα - αντίσταση στην παραφωνία των διαδηλωτών που ζητούσαν με το έτσι θέλω να εισέλθουν στη μονή για να ζητήσουν…. Τι; αυτό που έγραφαν στις προκηρύξεις τους: να εκδιώξουν μοναχούς… από πού; από το μοναστήρι τους! Όμως εμείς οι Λιτοχωρινοί που αγαπούμε και σεβόμαστε το μοναστήρι, είμασταν εκεί και είμαστε κάθε Κυριακή και θα είμαστε πάντα. Είμαστε πάρα πολλοί, αλλά δεν θα φοβόμασταν κι αν είμασταν λίγοι. Βρισκόμαστε εκεί για να συμμετάσχουμε στη θεία Λειτουργία, να ακούσουμε γνήσιο πνευματικό λόγο από το στόμα του καταξιωμένου σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο Γέροντα της Μονής, να ανταλλάξουμε απόψεις και να επιστρέψουμε στα σπίτια μας τροφοδοτημένοι από μια γνήσια πνευματική ζωή, για να μπορούμε να προσφέρουμε στις οικογένειες μας και στο καλό της τοπικής κοινωνίας μας. Έτσι μόνο μπορούμε να ελπίζουμε σ' ένα καλύτερο κόσμο. Στη ζωή μας και στην πορεία μας το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου είναι και θα είναι πάντα ο φωτεινός σηματοδότης που θα μας οδηγεί με ασφάλεια και εμπιστοσύνη στην ειρήνη, στη χαρά, στην αντιμετώπιση όλων των δυσκολιών της ζωής. Γι' αυτό και εμείς θα το υπερασπιζόμαστε και θα στεκόμαστε πάντα μπροστά στην πύλη του άφοβα και αγέρωχα για να διατρανώνουμε μαζί με τους μοναχούς όχι κάτι καινούργιο και διαφορετικό, αλλά την ίδια την παρακαταθήκη του Αγίου. Αυτήν που όλοι, αν θέλουμε να λέμε πως αγαπάμε τον Άγιό μας, οφείλουμε να γνωρίζουμε.
Ευγνωμοσύνη στην αδελφότητα της Ιεράς Μονής
Αγίου Διονυσίου Ολύμπου.
Λύπη για τις ενέργειες της Δημοτικής Αρχής
Λιτοχώρου.
Εμείς, οι Δημότες του Δήμου Λιτοχώρου που διατηρούμε άριστες σχέσεις με το μοναστήρι και αποτελούμε τη μεγαλύτερη μερίδα των κατοίκων του, εκφράζουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη στην αδελφότητα της Ιεράς Μονής, που μέσα σε λίγα χρόνια ανασυγκρότησε το εγκαταλελειμμένο μοναστήρι του Αγίου επιτελώντας ταυτόχρονα ένα τεράστιο πνευματικό, φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο (εργασίες αναστήλωσης της Παλαιάς Μονής, ανέγερση εκκλησιών, Μουσείου-σκευοφυλακίου, αιθουσών για τους πιστούς, συγκρότηση σπάνιας βιβλιοθήκης, διοργάνωση συνεδρίων με διεθνές κύρος, υλική και πνευματική βοήθεια σε άπορες οικογένειες, στήριξη ευπαθών ομάδων, παροχή εργασίας σε αρκετές οικογένειες, κ.α).
Ταυτόχρονα εκφράζουμε την πεποίθησή μας πως το μοναστήρι, ως Ν.Π.Δ.Δ. έχει υποχρέωση να διαφυλάξει και να υπερασπιστεί τα περιουσιακά του στοιχεία. Άλλωστε έχει προτείνει επανελειμμένως σε κατοίκους του Λιτοχώρου που βρίσκονται σε κτήματα της Μονής, ευνοϊκές και φιλάνθρωπες λύσεις γι αυτούς, παραχωρώντας τους μάλιστα κτήματα με τίτλους που οι ίδιοι δεν έχουν.
Δυστυχώς, μια ελάχιστη μερίδα Λιτοχωριτών, επηρεάζοντας τη Δημοτική Αρχή, επαναλαμβάνει σήμερα το ίδιο λάθος που διέπραξαν οι πρόγονοί μας πριν 500 χρόνια περίπου, όταν ζήτησαν την εκδίωξη του Αγίου Διονυσίου από τον τόπο μας, με τις γνωστές σε όλους μας συνέπειες (ανομβρία-ξηρασία για τρία χρόνια).
Σίγουρα με πανώ, πορείες και ύβρεις δεν μπορούμε να καυχόμαστε πως λειτουργούμε σύννομα και δημοκρατικά σε μια ευνομούμενη πολιτεία.
Νιώθουμε λύπη πραγματική για τις ενέργειες της Δημοτικής Αρχής, που παραβιάζουν κάθε έννοια του δικαίου και του σεβασμού σε αξίες, νόμους και θεσμικά όργανα της πολιτείας (αμετάκλητες αποφάσεις Διοικητικών Δικαστηρίων 1922, 1925, τελεσίδικες αποφάσεις Αρείου Πάγου 2002).
Καμαρώνουμε για το στολίδι αυτό της Πιερίας, τη Μονή Αγίου Διονυσίου, που στέκεται αγέρωχο στις προκλήσεις και στους εκβιασμούς όσων ζητούν να το καταστήσουν αδύναμο και ανενέργητο, υποχείριο διαφόρων συμφερόντων.
Το μοναστήρι μαζί με τους χιλιάδες πιστούς του από όλον τον κόσμο, έχει τη δική του απάντηση σε όσους πρωτοστατώντας σε πορείες και διαπληκτισμούς με περίεργες ιαχές και εκκωφαντικούς θορύβους προσπαθούν να ταράξουν την ησυχία του.
Και η απάντηση του μοναστηριού και των πιστών του είναι οι ψαλμωδίες των μοναχών που αντηχούσαν από τα μεγάφωνα την Κυριακή 5 Ιουλίου, - και θα αντηχούν πάντα - αντίσταση στην παραφωνία των διαδηλωτών που ζητούσαν με το έτσι θέλω να εισέλθουν στη μονή για να ζητήσουν…. Τι; αυτό που έγραφαν στις προκηρύξεις τους: να εκδιώξουν μοναχούς… από πού; από το μοναστήρι τους!
Όμως εμείς οι Λιτοχωρινοί που αγαπούμε και σεβόμαστε το μοναστήρι, είμασταν εκεί και είμαστε κάθε Κυριακή και θα είμαστε πάντα. Είμαστε πάρα πολλοί, αλλά δεν θα φοβόμασταν κι αν είμασταν λίγοι. Βρισκόμαστε εκεί για να συμμετάσχουμε στη θεία Λειτουργία, να ακούσουμε γνήσιο πνευματικό λόγο από το στόμα του καταξιωμένου σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο Γέροντα της Μονής, να ανταλλάξουμε απόψεις και να επιστρέψουμε στα σπίτια μας τροφοδοτημένοι από μια γνήσια πνευματική ζωή, για να μπορούμε να προσφέρουμε στις οικογένειες μας και στο καλό της τοπικής κοινωνίας μας. Έτσι μόνο μπορούμε να ελπίζουμε σ' ένα καλύτερο κόσμο.
Στη ζωή μας και στην πορεία μας το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου είναι και θα είναι πάντα ο φωτεινός σηματοδότης που θα μας οδηγεί με ασφάλεια και εμπιστοσύνη στην ειρήνη, στη χαρά, στην αντιμετώπιση όλων των δυσκολιών της ζωής.
Γι' αυτό και εμείς θα το υπερασπιζόμαστε και θα στεκόμαστε πάντα μπροστά στην πύλη του άφοβα και αγέρωχα για να διατρανώνουμε μαζί με τους μοναχούς όχι κάτι καινούργιο και διαφορετικό, αλλά την ίδια την παρακαταθήκη του Αγίου. Αυτήν που όλοι, αν θέλουμε να λέμε πως αγαπάμε τον Άγιό μας, οφείλουμε να γνωρίζουμε.
Λιτοχωρινή φωνή