Λαμβάνοντας υπ’ όψη την μακρά, αδιάκοπη και ακάματη παρουσία της Ντόρας Μπακογιάννη στα κοινά του τόπου με τη σημαία της Νέας Δημοκρατίας, από την πρώτη ημέρα της εκδήλωσης του ενδιαφέροντός της για την αρχηγεία του κόμματος, χωρίς ενδοιασμούς, προσέθεσα τον εαυτό μου στον μακρύ κατάλογο των υποστηρικτών της.
Η Ντόρα Μπακογιάννη, στην πολιτική της διαδρομή, έχει να επιδείξει πολλά επιτεύγματα, με αποκορύφωμα την επιτυχία της στο Βουκουρέστι κατά τη Σύνοδο Κορυφής των μελών του ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 2008 με αντικείμενο την ένταξη της ΠΓΔΜ στη συμμαχία. Εκεί, ως Υπουργός Εξωτερικών, συνοδεύουσα τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, κι ενώ η ΠΓΔΜ είχε ήδη αναγνωριστεί από εκατόν είκοσι τόσα κράτη, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ, με την ψευδεπίγραφη ονομασία «Μακεδονία», θεωρούνταν δε από πολλούς η ονομασία «χαμένη υπόθεση» για εμάς τους Έλληνες Μακεδόνες, αψήφησε τις αφόρητες πιέσεις ορισμένων Συμμάχων, όρθωσε το ανάστημά της, προβάλλοντας αρνησικυρία στην ένταξη των Σκοπίων εάν δεν προηγηθεί συμφωνία Αθήνας – Σκοπίων για την ονομασία.
Οι διπλωματικές – πολιτικές της κινήσεις απέδειξαν ότι έχει ώριμη πολιτική σκέψη, αποφασιστικότητα, οργανωμένο επιτελείο και ότι κάθε κίνησή της είναι μελετημένη και βασίζεται σε επιχειρησιακό σχέδιο με αποσαφηνισμένο στόχο.
Για να έχει κάποιος την απαίτηση να διεκδικήσει την αρχηγεία του κόμματος, θα πρέπει να πληροί τις παραπάνω προϋποθέσεις, να έχει πολιτική συνέχεια, και όχι να προσπαθεί με ξύλινη γλώσσα, παραθέτοντας στον απλό λαό ορισμένες πολιτικές θέσεις που ανάγονται σε απλά θεωρητικό επίπεδο χωρίς όμως τις ελάχιστες ενδείξεις για την ικανότητα υλοποίησής τους.
Κώστας Ιω. Δημόπουλος
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
Πολιτευτής Νομού Πιερίας
