Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Τα τραγικά λάθη της κας Μπακογιάννη στην κούρσα διαδοχής της ΝΔ


Από Factorx

Dora13a

Της Εφης Κ. Μπάσδρα *

Το 2004 η ΝΔ και κυρίως ο Κώστας Καραμανλής αναλαμβάνει την διακυβέρνηση της χώρας με τους καλύτερους οιωνούς που υπήρξαν μεταπολιτευτικά. Κουβαλούσε ένα τεράστιο ηθικό απόθεμα-πλεονέκτημα, είχε απέναντι του ένα εξαιρετικά κουρασμένο κόμμα, οι Ολυμπιακοί αγώνες ήσαν προ των πυλών και η Εθνική μας, κόντρα σε κάθε πρόβλεψη, κατάκτησε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Ευφορία σε πλήρη ανάπτυξη! Η κα Μπακογιάννη, δήμαρχος Αθηναίων τότε (μιας Ολυμπιακής Αθήνας, πεντακάθαρης και ασφαλούς) παραδίνει μπροστά στα μάτια δισεκατομμυρίων τηλεθεατών σε ολόκληρο τον κόσμο, την ολυμπιακή σημαία στον δήμαρχο του Λονδίνου. Παγκόσμια προβολή για ένα εξαιρετικά προβεβλημένο στέλεχος εντός Ελλάδος. Συνεχίζει στο υπουργείο Εξωτερικών ασκώντας μια ήπια εξωτερική πολιτική χωρίς ρήξεις και αντιθέσεις, με μόνη και μεγάλη εξαίρεση την αστοχία της υποστήριξης του σχεδίου Ανάν, ενάντια στη θέληση του Κυπριακού λαού. Έλλειψη διορατικότητας -και εδώ θα επανέλθουμε.

Η κα Μπακογιάννη όλα τα χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ αλλά και παλαιότερα έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης στον Ελληνικό λαό συνολικά, απολαμβάνοντας εξαιρετικά υψηλά ποσοστά δημοτικότητας. Τι συμβαίνει, όμως, σήμερα και αυτή η πολιτικός, που τόσο επιμελώς διαμόρφωνε το προφίλ της εδώ και χρόνια με σκοπό την αρχηγία της ΝΔ, φαίνεται ότι χάνει τελικά το παιχνίδι; Η κα Μπακογιάννη όπως προκύπτει διέπραξε, η ίδια ή καθ’ υποβολή, τα εξής τραγικά λάθη:

Ενώ έβλεπε, όπως όλοι οι Έλληνες, ότι η κυβέρνηση Καραμανλή πήγαινε την χώρα «με χίλια στον τοίχο», δεν άσκησε ποτέ δημιουργική κριτική υπό τον φόβο της γενικής κατακραυγής, για κληρονομικού τύπου ροπή σε αποστασία.

Συναίνεσε σε όλες τις λάθος αποφάσεις της κυβέρνησης Καραμανλή, και κυρίως συναίνεσε σε συγκάλυψη σκανδάλων, πολλά από τα όποια ενέπλεκαν άτομα του στενού οικογενειακού της περιβάλλοντος.

Παρότρυνε τον Καραμανλή στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών, βλέποντας, ίσως, τα αδιέξοδα, κυρίως όμως έχοντας στο μυαλό της την επόμενη μέρα.

Η έλλειψη διορατικότητάς της, που φαίνεται να την ακολουθεί συχνά, δεν της επέτρεψε να δει την πανωλεθρία που ερχόταν. Θεώρησε ότι μια διαχειρίσιμη ήττας της τάξης του 4-4.5%, θα επέτρεπε αφενός το πέρασμα του Καραμανλή σε άλλους θώκους και αφετέρου την δική της αναρρίχηση στην αρχηγία της ΝΔ.

Θεώρησε τη διαδικασία εκλογής αρχηγού στη ΝΔ κλειστή κομματική υπόθεση που έπρεπε να γίνει γρήγορα και, κυρίως, να εκλεγεί η ίδια. Είναι απορίας άξιο, πώς ένα τόσο δημοφιλές στέλεχος φοβήθηκε την έκθεση στον απλό κόσμο και αναγκάστηκε να συρθεί σε διαδικασίες με τις οποίες ήταν αντίθετη.

Χρησιμοποίησε τα κάθε είδους ΜΜΕ και τους ανθρώπους που τα υπηρετούν με προκλητικό τρόπο που διέγειρε τα αντανακλαστικά των ψηφοφόρων.

Μετά τη διαμόρφωση ενός πλειοψηφικού ρεύματος από τη σύμπραξη Σαμαρά – Αβραμόπουλου, που αποτελούσε άλλωστε και το κυρίαρχο ρεύμα στους κόλπους της ΝΔ, απεδόθη σε έναν αγωνιώδη αγώνα εξεύρεσης συμμαχιών με «όποιον», προς άγραν επικοινωνιακών εντυπώσεων. Και επειδή, στο σημείο που έχει φτάσει σήμερα η ΝΔ δεν είναι αστείρευτη δεξαμενή στελεχών, συνέπραξε με όλα τα «καμένα» χαρτιά.

Όταν, τέλος, οι δημοσκοπήσεις έδιναν σαφές προβάδισμα στον Αντώνη Σαμαρά, επιδόθηκε αυτή και τα στελέχη της σ’ έναν αγώνα με διχαστικά και διασπαστικά μηνύματα, εκβιάζοντας το αποτέλεσμα.

Το πιο σημαντικό, ίσως, λάθος της, τη χρησιμοποίηση με προκλητικό τρόπο των ΜΜΕ, το διέπραξε και πριν δυο χρόνια ο κος Βενιζέλος. Στη περίπτωση του τελευταίου το κομματικό εκλογικό σώμα ζούσε την εμπειρία για πρώτη φορά. Στην περίπτωση, όμως, της κας Μπακογιάννη, η «υπόθεση Βενιζέλου» θα έπρεπε να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή λαθών, και όχι αυτάρεσκη υποβολή ενός κατευθυνόμενου αποτελέσματος. Κοινός παρονομαστής όλων των λαθών μοιάζει να προβάλει η έλλειψη διορατικότητας. Της ιδίας, των συμβούλων, του περιβάλλοντος; Μένει να αποδειχτεί…

Ο λαός μας, πάντα θυμόσοφος, δεν ξεχνά τον ισχύοντα φαίνεται στο διηνεκές απλοϊκό μύθο του Αισώπου με τον λαγό και τη χελώνα. Μόνο που αυτή τη φορά, από φάρσα μιας ιστορίας που επαναλαμβάνεται κόντρα στην έπαρση και την αλαζονεία, έχουν αλλάξει τα γένη και έγινε ο μύθος ΤΗΣ λαγού και ΤΟΥ χελώνα!!!

* Η Έφη Κ. Μπάσδρα είναι πανεπιστημιακός