Μεγάλο φαγοπότι με την ενέργεια
Όλα τα… καλά παιδιά των μεγάλων πολυεθνικών στον χώρο της ενέργειας ξεψαχνίζουν τα μεγέθη και μελετούν τις λεπτομέρειες των ελληνικών επιχειρήσεων που βγάζει στο σφυρί η κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με την τρόικα…
Το τελευταίο διάστημα, «βαριά» ονόματα της παγκόσμιας ενεργειακής αγοράς έχουν δώσει παραγγελίες σε οίκους αξιολόγησης και σε εταιρείες συμβούλων να προχωρήσουν σε μελέτες και εκθέσεις σχετικά με τα οικονομικά και παραγωγικά στοιχεία των επιχειρήσεων στις οποίες μπήκε πωλητήριο.
Επιπλέον, έχουν συνεχή επαφή με αναλυτές στην Αθήνα και παρακολουθούν καθημερινά την πορεία των μετοχών στο χρηματιστήριο, για όσες εταιρείες είναι εισηγμένες. Και τρίβουν τα χέρια τους!
Ποτέ άλλοτε δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν το 17% της ΔΕΗ με λιγότερα από 400 εκα. ευρώ ή το 51% των μετοχών της επιχείρησης με λιγότερο από 1,1 δισ. ευρώ, όταν μόνο η ακίνητη περιουσία της έχει 12πλάσια αξία!
Ποτέ άλλοτε δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν το 35,5% των Ελληνικών Πετρελαίων με λιγότερα από 700 εκατ. ευρώ, όταν ο όμιλος εμφανίζει ετήσιο κύκλο εργασιών κοντά στα 8,5 δισ. ευρώ και καθαρά κέρδη πάνω από 187 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τα αποτελέσματα του 2010, μία χρονιά κατά την οποία η οικονομική κρίση επηρέασε όλη την επιχειρηματική ζωή.
Ποτέ άλλοτε δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν μερίδιο στη ΔΕΠΑ και στον διαχειριστή συστήματος (ΔΕΣΦΑ), αποκτώντας ταυτόχρονα πρόσβαση στις διασυνδέσεις της χώρας μας για τη μεταφορά φυσικού αερίου προς την εσωτερική αγορά, αλλά κυρίως προς τις αγορές της Δυτικής Ευρώπης. Και αυτό, χωρίς να καταβάλουν τεράστια ποσά και χωρίς να προκαλέσουν σοβαρές αντιδράσεις μεταξύ των ανταγωνιστών, που συμμετέχουν στο «πάρτι των αγορών».
Με άλλα λόγια, η ευκαιρία για τους αγοραστές είναι μοναδική, καθώς βρίσκουν τους πωλητές στη χειρότερη κατάσταση και, με τη δικαιολογία των «έκτακτων συνθηκών», μπορούν να παρακάμψουν οποιοδήποτε ενδεχόμενο αντιδράσεων από διεθνείς οργανισμούς (π.χ. Κομισιόν με τους δήθεν αντιμονοπωλιακούς όρους) και από «αντίπαλες» δυνάμεις.
Στο… σφυρί
Οι πληροφορίες έρχονται με τη μορφή… καταιγίδας, από πολλές και διαφορετικές πλευρές. Για παράδειγμα, παράγοντας που κινείται στον χώρο των εταιρειών συμβούλων ανέφερε στο «Π» πως όλοι οι μεγάλοι ενεργειακοί όμιλοι της Ευρώπης έχουν ζητήσει από διαφορετικές επιχειρήσεις του κλάδου εκθέσεις για το ηλεκτρικό σύστημα της χώρας και τις προοπτικές της εσωτερικής και της περιφερειακής αγοράς.
Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού γίνεται η ίδια έρευνα για τον κλάδο του φυσικού αερίου, ενώ υπάρχει και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον χώρο του πετρελαίου.
Άλλα στελέχη του ενεργειακού τομέα διαπιστώνουν το τελευταίο διάστημα ένα αυξημένο ενδιαφέρον από κινεζικές και ινδικές επιχειρήσεις για τον χώρο των Ανανεώσιμων Πηγών. Μάλιστα, ιδιαίτερη έμφαση δίνουν στις μεσαίου μεγέθους εταιρείες, που διαθέτουν ήδη σημαντική θέση και εμπειρία στην αιολική ενέργεια και στα φωτοβολταϊκά, τομείς στους οποίους οι Ασιάτες «μνηστήρες» έχουν έλλειμμα τεχνογνωσίας.
Πληροφορίες και μελέτες έχουν ζητήσει κατά καιρούς και ισχυρά ονόματα της ρωσικής επιχειρηματικής ζωής, καθώς ενδιαφέρονται να συνδέσουν τις δραστηριότητές τους στον τομέα του τουρισμού και της ακίνητης περιουσίας, με επιπλέον κερδοφόρες δραστηριότητες, όπως οι διάφορες μορφές ενέργειας.
Παράγοντες που κινούνται στον διεθνή χώρο των νέων ενεργειακών τεχνολογιών επισημαίνουν το ενδιαφέρον που δείχνουν Τούρκοι επιχειρηματίες για ενεργειακές μπίζνες στην Ελλάδα. Στην περίπτωση αυτή, το ενδιαφέρον καταγράφεται με πιο… παλαιομοδίτικες κινήσεις. Για παράδειγμα, οι ίδιες πηγές λένε πως οι ανατολικοί γείτονές μας κινούνται κυρίως σε προσωπικό επίπεδο, με βάση τις γνωριμίες και τις φιλίες που έχουν αποκτήσει τα προηγούμενα χρόνια με Έλληνες επιχειρηματίες μεγάλου βεληνεκούς, ενώ αποφεύγουν να ζητήσουν τη συνδρομή συμβούλων και μελετητών…
Σε κάθε περίπτωση, όπως διευκρινίζουν όλοι οι συνομιλητές μας, οι παραγγελίες για περισσότερα και πιο αναλυτικά στοιχεία σχετικά με τις ελληνικές επιχειρήσεις δεν σημαίνει πως όλα τα μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου ενεργειακού χώρου θα εμφανιστούν στους διαγωνισμούς για να διεκδικήσουν τις εταιρείες.
Είναι γνωστή η τακτική που ακολουθούν όλες οι πολυεθνικές, αποφεύγοντας να βγουν μπροστά οι ίδιες σε τέτοιες διαδικασίες, αλλά βάζοντας άλλες επιχειρήσεις να εξαγοράσουν τα «αντικείμενα» (έτσι τα ονομάζουν στη σύγχρονη γλώσσα του μάνατζμεντ) και στη συνέχεια να γίνει είτε η μεταβίβασή τους είτε η εξαγορά ολόκληρης της εταιρείας που τα απέκτησε.
Πάντως, όλοι βλέπουν τη χρυσή (γι’ αυτούς) ευκαιρία να εξαγοράσουν ελληνικές επιχειρήσεις σε τόσο χαμηλές τιμές που δεν είχαν φανταστεί στο παρελθόν.
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που έλεγε άνθρωπος μεγάλης επενδυτικής εταιρείας από την Κεντρική Ευρώπη σε Έλληνα συνάδελφό του, για τις ευκαιρίες που υπάρχουν στην Ελλάδα, για τον ίδιο και τους πελάτες του.
Ο ίδιος διατείνεται πως παρακολουθεί συστηματικά συγκεκριμένες ελληνικές επιχειρήσεις εδώ και δύο δεκαετίες και τώρα πλέον θεωρεί πως ήρθε ο καιρός να αποκτήσει μικρά ή μεγάλα μερίδια σε πολύ χαμηλές τιμές και με προοπτική να πολλαπλασιάσει τα κεφάλαια που θα επενδύσει.
Και φυσικά η εκτίμηση αυτή δεν αφορά μόνο τις ενεργειακές επιχειρήσεις (ΔΕΗ, ΕΛΠΕ κ.λπ.), αλλά και άλλες εταιρείες του Δημοσίου, που προσφέρουν μεγάλες ευκαιρίες για τεράστια κέρδη, τόσο από την αγοραπωλησία μετοχών όσο και από τα μερίσματα για τα κέρδη της κάθε χρονιάς.
Μόνο οι δικοί μας, σε πλήρη συμφωνία με τους επιτηρητές μας, επισπεύδουν την πώληση των πιο κερδοφόρων περιουσιακών στοιχείων της χώρας, με τον ισχυρισμό ότι αυτό επιτάσσει το… πατριωτικό καθήκον.
Οι ξένοι που σπεύδουν να αγοράσουν, δεν είναι ούτε αδαείς ούτε ευκολόπιστοι. Ξέρουν καλά πού θα βάλουν τα λεφτά τους. Όπως ξέρουν καλά πως, αποκτώντας τις ενεργειακές εταιρείες, θα αγοράσουν μαζί και τη δυνατότητα επιβολής πολιτικών αποφάσεων που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους.
