"Ναΐτες" σταυροφόροι κατά των blogs...
Κάθε μέρα ο Κίτσος, υπάρχει δεν υπάρχει είδηση - όπως σήμερα που δεν υπάρχει- κάνει... θέμα στο δελτίο "του" MEGA, την κίνηση Παπαϊωάννου κατά των blogs.
Κίτσος και Μίλτος γιναν ξαφνικά οι Ναΐτες ιππότες του πολιτικοδημοσιογραφικού κατεστημένου με ξίφος - εδώ γελάνε και τα νήπια - την "ελευθερία γνώμης και έκφρασης" .
Τα blogs πρέπει πάση θυσία να τεθούν υπό την αποτελεσματική εποπτεία - και κηδεμονία- των καθεστωτικών ΜΜΕ.
Διαφορετικά, δεν έχουν λόγο ύπαρξης.
Το δικαίωμα στην ανωνυμία του blogger - που δεν παραβιάζει κανένα νόμο- ούτε που το 'χουν ακουστά.
Η - με τους δικούς τους όρους, οριζόμενη - "συκοφαντική δυσφήμιση", τους καίει.
Εκεί δίνουν εξετάσεις οι νομομαθείς του συστήματος. Εκεί, όπου πρέπει να τσουβαλιάσουν και να πνίξουν την κριτική που τους ενοχλεί.
"Ντόπερμαν της ενημέρωσης" και "χωνιά της κατοχής" χαρακτήρισε τους πυλώνες του δελτίου "του" - Τρέμη και Ντερμπεντέρη - ο Στάθης.
Τι πιο οξύ αλήθεια έγραψε ο Παπαγιάννης, τον οποίο αμφότεροι μήνυσαν, από τον Στάθη;
Ούτε επιστολή διαμαρτυρίας δεν απετόλμησαν να του στείλουν.
Αντίθετα, σε μια ωδή στον ολοκληρωτισμό - Μίλτο θαύμασε την Δημοκρατία σας!- εξανάγκασαν άλλους να - αλήθεια ποιος θα τολμούσε στο MEGA να τους πει όχι- υπογράψουν κείμενο διαμαρτυρίας κατά Στάθη.
Ένα άλλο εφεύρημα είναι η "απειλή κατά ζωής".
Το οποιοδήποτε δημόσιο πρόσωπο υποστεί ακόμη και μια εξ απαλών ονύχων κριτική, μπορεί - και το κάνουν αβέρτα κουβέρτα - να ισχυριστεί ότι "απειλείται η ζωή του".
Αλλά σε ποιο δικαστήριο μπορεί να τεκμηριωθεί και υπό το βάρος ποιων αποδείξεων μια τέτοια κατηγορία; Που συνήθως προκύπτει από τεχνάσματα ή συνάγεται από ανώνυμα e-mail - γραμμένα σε κοινόχρηστους διαδικτυακούς τόπους - σε συνδυασμό και - κατ' υπόθεση - συμψηφισμό, με κάποιο κείμενο του blogger;
Είναι μέγα θέμα. Και θα επανέλθουμε...
Ν-Ν
Κίτσος και Μίλτος γιναν ξαφνικά οι Ναΐτες ιππότες του πολιτικοδημοσιογραφικού κατεστημένου με ξίφος - εδώ γελάνε και τα νήπια - την "ελευθερία γνώμης και έκφρασης" .
Τα blogs πρέπει πάση θυσία να τεθούν υπό την αποτελεσματική εποπτεία - και κηδεμονία- των καθεστωτικών ΜΜΕ.
Διαφορετικά, δεν έχουν λόγο ύπαρξης.
Το δικαίωμα στην ανωνυμία του blogger - που δεν παραβιάζει κανένα νόμο- ούτε που το 'χουν ακουστά.
Η - με τους δικούς τους όρους, οριζόμενη - "συκοφαντική δυσφήμιση", τους καίει.
Εκεί δίνουν εξετάσεις οι νομομαθείς του συστήματος. Εκεί, όπου πρέπει να τσουβαλιάσουν και να πνίξουν την κριτική που τους ενοχλεί.
"Ντόπερμαν της ενημέρωσης" και "χωνιά της κατοχής" χαρακτήρισε τους πυλώνες του δελτίου "του" - Τρέμη και Ντερμπεντέρη - ο Στάθης.
Τι πιο οξύ αλήθεια έγραψε ο Παπαγιάννης, τον οποίο αμφότεροι μήνυσαν, από τον Στάθη;
Ούτε επιστολή διαμαρτυρίας δεν απετόλμησαν να του στείλουν.
Αντίθετα, σε μια ωδή στον ολοκληρωτισμό - Μίλτο θαύμασε την Δημοκρατία σας!- εξανάγκασαν άλλους να - αλήθεια ποιος θα τολμούσε στο MEGA να τους πει όχι- υπογράψουν κείμενο διαμαρτυρίας κατά Στάθη.
Ένα άλλο εφεύρημα είναι η "απειλή κατά ζωής".
Το οποιοδήποτε δημόσιο πρόσωπο υποστεί ακόμη και μια εξ απαλών ονύχων κριτική, μπορεί - και το κάνουν αβέρτα κουβέρτα - να ισχυριστεί ότι "απειλείται η ζωή του".
Αλλά σε ποιο δικαστήριο μπορεί να τεκμηριωθεί και υπό το βάρος ποιων αποδείξεων μια τέτοια κατηγορία; Που συνήθως προκύπτει από τεχνάσματα ή συνάγεται από ανώνυμα e-mail - γραμμένα σε κοινόχρηστους διαδικτυακούς τόπους - σε συνδυασμό και - κατ' υπόθεση - συμψηφισμό, με κάποιο κείμενο του blogger;
Είναι μέγα θέμα. Και θα επανέλθουμε...
Ν-Ν
