Απέκλεισε τις εκλογές. Ή μήπως… όχι;

ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ

Η συνέντευξη Τύπου του Γιώργου Παπανδρέου, μετά τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους σε ποσοστό 50%, είχε στοιχεία… φωτογραφίας από το μέλλον. Ο Πρωθυπουργός άλλωστε εστίασε τη ρητορική και την επιχειρηματολογία του στο «ξημέρωμα μιας καινούριας μέρας», θέλοντας να αγκιστρώσει τον πολιτικό προσανατολισμό του στο μέλλον, ξεχνώντας το παρελθόν.

Με μια μικρή εξαίρεση: Την πόλωση του κλίματος απέναντι στα κόμματα της αντιπολίτευσης, καθώς ο Γιώργος Παπανδρέου δεν δίστασε να μιλήσει για «υπερπατριώτες» και «κορώνες στο όνομα της εθνικής κυριαρχίας».

Ο Πρωθυπουργός απέκλεισε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο διεξαγωγής πρόωρων εκλογών. Επομένως αποκλείει και την προοπτική να ζητήσει την έγκριση του Μνημονίου ΙΙ από πλειοψηφία 180 βουλευτών, καθώς η συνεπής άρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα οδηγούσε μετά βεβαιότητας σε κάλπες, ακόμη και εντός του Νοεμβρίου, ή στις αρχές Δεκεμβρίου.

Το επιχείρημα πάντως με το οποίο ο Γιώργος Παπανδρέου έσβησε από την ατζέντα του μέλλοντος για την Κυβέρνηση τις πρόωρες εκλογές, θα μπορούσε να… διαβαστεί και ανάποδα. Δηλαδή, να αποτελέσει το ερέθισμα για να προσφύγει τελικά ο Πρωθυπουργός σε πρόωρες εκλογές, θέτοντας διλήμματα προς τον ελληνικό λαό.

«Ο κόσμος θέλει αλλαγές, όχι εκλογές. Έχουμε μπόλικη δουλειά, εθνικής σημασίας, ώστε να εφαρμοστούν οι αποφάσεις. Θα ήταν περίεργο και ανεύθυνο να χαθεί το επίτευγμα. Και θα χαθεί, αν πάμε σε εκλογική αναμέτρηση», ήταν η… συζητήσιμη αποστροφή του Γιώργου Παπανδρέου.

Γιατί, μετά την επίτευξη της συμφωνίας, το βάρος πέφτει πλέον στην Ελλάδα, για να εφαρμόσει τους όρους της. Με άλλους, πολύ ταχύτερους σε σχέση με το παρελθόν ρυθμούς. Αν λοιπόν η Κυβέρνηση δεν έχει ούτε πολιτική ανοχή μέσα στη Βουλή, αλλά ούτε κοινωνική νομιμοποίηση, πως θα κάνει… τη δουλειά;