Κυβέρνηση Πολιτικής Ολιγαρχίας
Η αναμενόμενη εξέλιξη της πολιτικής φαρσοκωμωδίας με πρωταγωνιστές τα δύο κόμματα της πολιτικής ολιγαρχίας ήταν να «συμφωνήσουν» στο σχηματισμό κυβέρνησης «εθνικής» «συνεννόησης» ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να την ονομάσει.
Η κυβέρνηση αυτή παρουσιάζεται ως αναγκαία για να υιοθετήσει τη συμφωνία της 26-27 Οκτωβρίου 2011 (ΕΕ Σ26-27/10) και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Γιατί και για ποιους όμως είναι αναγκαία μια τέτοια κυβέρνηση εξακολουθεί να παραμένει ένα αναπάντητο ερώτημα.
Μήπως μια τέτοια κυβέρνηση είναι πρωτίστως αναγκαία για τα πολιτικά κόμματα εξουσίας που προσδοκούν να σχηματίσουν την επόμενη κυβέρνηση καθώς αποποιούνται έμμεσα τις ευθύνες της κάθε απόφασης που σχετίζεται με την υιοθέτηση της ΕΕ Σ26-27/10; Μήπως δηλαδή τους δίνει τη δυνατότητα, σε ύστερο χρόνο, να ακολουθήσουν μια προεκλογική ρητορεία που θα κρύβει τις πραγματικές τους αποφάσεις πίσω από τον μπερντέ της σχεδόν-κυβέρνησης που θα έχουν δημιουργήσει, για να εξασφαλίσουν την περιζήτητη ψήφο των πολιτών;
Μήπως ακόμη μια τέτοια κυβέρνηση είναι ακόμη αναγκαία για να εξαφανίσει κάθε άλλη άποψη και πολιτική πρόταση που πιθανώς να προωθεί συμφέροντα του κόσμου της εργασίας σε αντιδιαστολή με τα συμφέροντα των ομάδων εξουσίας; Μήπως δηλαδή αποτελεί το ιππικό μισθοφόρων σε μια έφοδο κατά της ρυθμισμένης εργασίας με σκοπό τη διάλυση κάθε ρύθμισης και την τροπή σε πανικόβλητη φυγή του αντιπάλου;
Η δημιουργία μιας κυβέρνησης τέτοιου τύπου, και η αποδοχή της από τις εξουσιαστικές ομάδες είναι τμήμα μιας ευρύτερης στρατηγικής που έχει ως μοναδικό στόχο την παραμονή στην εξουσία και τη διατήρηση της υπεροχής τους έναντι όλων των υπολοίπων ομάδων. Η αποποίηση ευθυνών, η εξαπάτηση και η εξαφάνιση του αντιπάλου με κάθε μέσο είναι οι βασικές συνιστώσες κάθε στρατηγικής απόφασης ανεξάρτητα με τη ρητορεία που τη συνοδεύει. Η νέα κυβέρνηση δυστυχώς εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο και συνεπώς δεν είναι σε καμιά περίπτωση μια κυβέρνηση από το λαό, με το λαό και για το λαό, όπως και να τον εννοεί ο καθένας μας.
