Του Γιώργου Δελαστίκ
Μόνο για συμπάθεια προς τους εργαζομένους δεν έχουν κατηγορηθεί ποτέ οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου, η μεγαλύτερη ημερήσια οικονομική εφημερίδα της Ευρώπης. Αυτό το απέδειξαν άλλωστε για πολλοστή φορά χτες, καθώς δεν δίστασαν να καλύψουν την προχθεσινή συγκλονιστική απεργία στον δημόσιο τομέα της Βρετανίας, τη μεγαλύτερη εδώ και πολλές δεκαετίες, από την εποχή της Μάργκαρετ Θάτσερ, σε ένα… μονόστηλο!!!
Μόνο για συμπάθεια προς τους εργαζομένους δεν έχουν κατηγορηθεί ποτέ οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου, η μεγαλύτερη ημερήσια οικονομική εφημερίδα της Ευρώπης. Αυτό το απέδειξαν άλλωστε για πολλοστή φορά χτες, καθώς δεν δίστασαν να καλύψουν την προχθεσινή συγκλονιστική απεργία στον δημόσιο τομέα της Βρετανίας, τη μεγαλύτερη εδώ και πολλές δεκαετίες, από την εποχή της Μάργκαρετ Θάτσερ, σε ένα… μονόστηλο!!!
Για να διασώσουν όμως κάποιο ίχνος της δημοσιογραφικής αξιοπιστίας τους, στην πρώτη τους σελίδα αναγκάστηκαν να βάλουν μια φωτογραφία από τις απεργιακές διαδηλώσεις με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Δύο εκατομμύρια απεργούν. Η μεγαλύτερη απεργία στο Ηνωμένο Βασίλειο εδώ και τριάντα χρόνια».
Δύο εκατομμύρια Βρετανοί δημόσιοι υπάλληλοι που απήργησαν λοιπόν χώρεσαν σε ένα μονόστηλο! Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός πάντως και η ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς» εξηγεί το γιατί: «Είναι η πρώτη διαμαρτυρία μεγάλης κλίμακας εναντίον της κυβέρνησης του Ντέιβιντ Κάμερον που έζησε την ημέρα με κάποιο πανικό, αποδυναμωμένη από τις επικοινωνιακές συνέπειες της βαριάς επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης και τη χειροτέρευση των δημόσιων λογαριασμών που αποκαλύφθηκε την παραμονή της απεργίας» υπογραμμίζει.
«Κάτι σαν βρεγμένη τρακατρούκα» χαρακτήρισε δημοσίως την απεργία με απύθμενο θράσος ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον. Επιτέθηκε μάλιστα εναντίον του ηγέτη των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ αποκαλώντας τον «αδύναμο, ανεύθυνο και… αριστερό (!)» επειδή δεν καταδίκασε την απεργία!
Πάλι καλά πάντως που ο Κάμερον δεν χρησιμοποίησε την ορολογία του παρ’ ημίν αντιπροέδρου της κυβέρνησης Παπαδήμου, Θεόδωρου Πάγκαλου, ο οποίος μιλώντας σε γαλλόφωνο τηλεοπτικό δίκτυο χαρακτήρισε «κομμουνιστές, φασίστες και μαλάκες (!!!)» όσους διαφωνούν μαζί του – για να επιλέξουμε την ηπιότερη εκδοχή της γαλλικής λέξης «con» που χρησιμοποίησε αυτό το επίλεκτο μέλος της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς η δεύτερη και πολύ χυδαιότερη έννοια της λέξης αυτής δεν μπορεί κατά κανένα τρόπο να αποτυπωθεί σε κείμενο εφημερίδας όχι μόνο από λόγους σεμνοτυφίας, αλλά και υποτυπώδους ευπρέπειας.
Ούτε ένα στα τρία σχολεία δεν λειτούργησε την Τετάρτη στη Βρετανία, ενώ στη Σκοτία, όπου ανέκαθεν οι απεργοί είναι πιο μαχητικοί από όσο στην Αγγλία, από τα 2.700 σχολεία που ελέγχονται από τους δήμους της Σκοτίας άνοιξαν μόνο τα… 33! Ο υπουργός Οικονομικών της δεξιάς κυβέρνησης Τζορτζ Οσμπορν, για να… εκδικηθεί τους εργαζομένους στον βρετανικό δημόσιο τομέα για την επιτυχία της απεργίας τους, βρήκε προκλητικά την ημέρα να ανακοινώσει ότι μετά το διετές πάγωμα των μισθών τους κατά το 2012 και το 2013, η ανώτατη αύξηση που θα επιτραπεί να πάρουν το 2014 και το 2015 θα είναι… 1%!!!
«Ερχεται μία ώρα που οι άνθρωποι πρέπει πραγματικά να ορθώσουν το ανάστημά τους και να πάρουν θέση» δήλωσε ο Μπρένταν Μπάρμπερ, γενικός γραμματέας της βρετανικής ένωσης συνδικάτων (TUC), προσθέτοντας ότι ο δημόσιος τομέας «δέχεται επίθεση από την κυβέρνηση Κάμερον«.
Η δεξιά βρετανική κυβέρνηση θέλει να αυξήσει από 50% έως 100% τις κρατήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων για τις ασφαλιστικές εισφορές, να αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια και παράλληλα να μειώσει το ύψος των συντάξεων.
Το σίγουρο είναι πως η τεράστια σε έκταση κινητοποίηση των Βρετανών δημοσίων υπαλλήλων θα επηρεάσει σοβαρά το πολιτικό σκηνικό. Η δημοτικότητα της δεξιάς κυβέρνησης Κάμερον βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, καθώς όχι μόνο όλοι οι εργαζόμενοι της χώρας έχουν ξεσηκωθεί κατά της πολιτικής της, αλλά και οι φοιτητές διαδηλώνουν με αλλεπάλληλες ευκαιρίες εναντίον της – χώρια οι Αγανακτισμένοι.
Οι Εργατικοί πάντως δεν φαίνεται να κερδίζουν ιδιαίτερα από τη φθορά των Συντηρητικών και την κατάρρευση των Φιλελευθέρων που συγκυβερνούν μαζί τους. Παρόλο που ο ηγέτης τους εξελέγη αρχηγός του κόμματος μόνο με τη στήριξη των συνδικάτων, τώρα τα έχει εγκαταλείψει και προσπαθεί με μια θεαματική δεξιά στροφή να προσελκύσει δεξιούς ψηφοφόρους.
Πορτογαλία
Σκληρότερη παρά ποτέ η λιτότητα
Σκληρότερη παρά ποτέ η λιτότητα
Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ του Σαλαζάρ δεν διανοήθηκε ποτέ να εφαρμόσει τόσο σκληρή λιτότητα εναντίον των Πορτογάλων εργαζομένων, ούτε φυσικά οι δημοκρατικές κυβερνήσεις μετά την «επανάσταση των γαριφάλων» που ανέτρεψε τη χούντα το 1974, όσο αποφάσισε προχτές η κεντροδεξιά πλειοψηφία του πορτογαλικού κοινοβουλίου.
Το Πορτογαλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα απείχε από την ψηφοφορία, μη καταδικάζοντας τον βαθύτατα αντιλαϊκό προϋπολογισμό του κυβερνητικού συνασπισμού Δεξιάς-Ακροδεξιάς που προβλέπει περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αύξηση του ΦΠΑ από 6% ή 13% σε 23% στα πάντα, καταβαράθρωση των δημόσιων νοσοκομείων και σχολείων και συν τοις άλλοις αύξηση του εισιτηρίου για τα εξωτερικά ιατρεία τω νοσοκομείων από 9,60 ευρώ σε τουλάχιστον 40 ευρώ, ακόμη και 90 ευρώ όπως καταγγέλλει το νοσηλευτικό προσωπικό!
