Η ληστεία είναι ένα έγκλημα που διαιωνίζεται στο διάβα της Ιστορίας μέσα από ξεχωριστές περιπτώσεις και διαβόητα παραδείγματα.
Πολλές μάλιστα αξιομνημόνευτες ληστείες έχουν αποκρυσταλλωθεί στο κινηματογραφικό σύμπαν, μέσα από ντοκιμαντέρ ή ταινίες μυθοπλασίας με την απαραίτητη «σάλτσα».
Όσο για τους «εγκεφάλους» των υποθέσεων, τους θυμόμαστε συνήθως για τα «σκοτεινά» τους κίνητρα αλλά και την ιδιαίτερη τροπή της μοίρας, που κάνει τις ιστορίες τους αρκούντως ενδιαφέρουσες.
Η λίστα μας αποτελείται από περιβόητες υποθέσεις «απαλλοτρίωσης» που συνέβησαν με ιδιαίτερο τρόπο ή, αλλιώς, οι περιστάσεις της εκτέλεσής τους δεν μπορούν να ξεχαστούν!
Ας δούμε μερικά παραδείγματα...
Dirk, ο πιγκουίνος - 2012
Πρόκειται σίγουρα για κλοπή που δεν θα περάσει στην Ιστορία για τη ζηλευτή της λεία, με την παραδοξότητα -και την ιλαρότητα- της εκτέλεσής της να της εξασφαλίζουν ωστόσο μια θέση στη λίστα μας. Τρεις νεαροί Βρετανοί, μεθυσμένοι καθώς ήταν, μπούκαραν στο ενυδρείο SeaWorld της Αυστραλίας, έκοψαν τις βόλτες τους, κολύμπησαν στην πισίνα με τα δελφίνια και φεύγοντας άρπαξαν και τον Dirk, τον πιγκουίνο-μασκότ του aquarium! Την επόμενη μέρα ξύπνησαν στο διαμέρισμά τους παρέα με τον πιγκουίνο, τον οποίο και παράτησαν σε γειτονική λίμνη, πριν τον ανακαλύψουν οι ιθύνοντες του ενυδρείου και τον γυρίσουν με ασφάλεια στο σπίτι του, με τους τρεις δράστες να συλλαμβάνονται λίγο αργότερα.
Το περίεργο της υπόθεσης; Ότι το υλικό από τις κάμερες ασφαλείας χρησιμοποιήθηκε από τους ενόχους ως πειστήριο για να αποδείξουν ότι δεν σκόπευαν να κάνουν κακό στο συμπαθές ζώο! Τη γλίτωσαν με υψηλά πρόστιμα...
Ο βρετανικός θησαυρός - 1303
Ο Richard Pudlicott ήταν ένας χωρικός που ζούσε στο Λονδίνο το 1303, βυθισμένος στα χρέη. Αποφάσισε να ξελασπώσει οικονομικά σχεδιάζοντας μια ληστεία στο Αβαείο του Ουέστμινστερ, όπου και φυλασσόταν ο θησαυρός του βασιλιά Εδουάρδου Α'. Στη συμμορία του προσέλκυσε ακόμα και μέλη της εκκλησίας, για να τον βοηθήσουν με θέματα ασφάλειας, ενώ λάδωσε και μια σειρά από υπευθύνους του χώρου. Έπειτα από βδομάδες προσεκτικής προετοιμασίας, ο Richard βρέθηκε τελικά στην κάμαρα όπου κρατούταν ο θησαυρός: σεντούκια και κουβάδες γεμάτα κοσμήματα και χρυσά νομίσματα ανοίγονταν μπροστά του! Θα παρέμενε μάλιστα κλεισμένος στο δωμάτιο για δύο ολόκληρες μέρες πριν βρει ευκαιρία να το σκάσει με όσα περισσότερα μπορούσε να κουβαλήσει. Η λεία του; Περίπου 100.000 λίρες, ποσό-μαμούθ που αντιστοιχούσε στα έσοδα από την ετήσια φορολογία ολόκληρου του Ηνωμένου Βασιλείου! Ο βασιλιάς, απασχολημένος με τον πόλεμο στη Σκωτία, ενημερώθηκε από τους φύλακες για την κλοπή, και τα επόμενα χρόνια εκατοντάδες Λονδρέζοι θα ανακρίνονταν για το γεγονός, περιλαμβανομένου και του Richard, ο οποίος και ομολόγησε υπερήφανος καθώς ήταν για τη διαβόητη λεία του. Απέκρυψε βέβαια τους συνεργούς του, μιας και ήταν μέλη του κλήρου, και ανέλαβε πλήρως την ευθύνη, αδίκημα που θα τον έφερνε στην αγχόνη το 1305. Όχι μόνο κρεμάστηκε, αλλά και γδάρθηκε, με το δέρμα του να καρφώνεται στην πόρτα του Αβαείου ως υπενθύμιση στους επίδοξους ληστές.
Το περίεργο της υπόθεσης; Για μήνες μετά τη ληστεία, οι ψαράδες του Τάμεση έπιαναν στα δίχτυα τους χρυσά νομίσματα και ανεκτίμητα κοσμήματα, ανασύροντας σιγά σιγά το μεγαλύτερο μέρος του κλεμμένου θησαυρού...
Καζίνο Circus Circus - 1993
Βγαίνοντας το 1992 από τη φυλακή για ένοπλη ληστεία και φόνο (από το 1969), ο Roberto Solis ξεκίνησε να σχεδιάζει το επόμενο χτύπημά του: δελέασε την 20χρονη Heather Tallchief να συμμετέχει στη ληστεία και κατέφυγαν στο Μεξικό για να μορφοποιήσουν το πλάνο τους. Η Heather θα έπιανε δουλειά στην εταιρία security που έκανε τις παραδόσεις προς και από το καζίνο Circus Circus του Λας Βέγκας και, όταν θα της δινόταν η ευκαιρία, θα άρπαζε το θωρακισμένο όχημα, που μετέφερε συνήθως περί τα 2,5 εκατ. δολάρια, και θα το μετέφερε σε νοικιασμένη αποθήκη λίγο πιο κάτω, με τον Solis να την περιμένει εκεί. Έτσι κι έγινε την 1η Οκτωβρίου 1993, με το εγκληματικό πλάνο να ολοκληρώνεται με απόλυτη επιτυχία! Το ζευγάρι νοίκιασε αεροπλάνο και κατέφυγε στο Μαϊάμι με την υπέρογκη λεία, παραμένοντας άφαντο για χρόνια. Έκαναν ένα παιδί και ζούσαν ευτυχισμένοι, μέχρι που μια ωραία πρωία ο Solis εξαφανίστηκε με τα κλοπιμαία, αφήνοντας τη Heather Tallchief με το παιδί και... 1.000 δολάρια. Το 2005 η Tallchief θα παραδοθεί και θα φυλακιστεί, με τον 66χρονο Solis να παραμένει άπιαστος.
Το περίεργο της υπόθεσης; Όταν ρωτήθηκε στην ανάκριση για τα κίνητρα της συμμετοχής της στη ληστεία, η Tallchief ισχυρίστηκε ότι ο Solis την είχε υπνωτίσει, αλλά και είχε χρησιμοποιήσει μαγεία μέσω σεξ(!) για να την πείσει να εμπλακεί στο κακούργημα...
«Εκρηκτική» -και καταναγκαστική- ληστεία τράπεζας - 2003
Ήταν το 2003 όταν ο Brian Wells, ντελιβεράς σε πιτσαρία, πήγε με το μηχανάκι του σε μια διεύθυνση. Αντί για πεινασμένους πελάτες, βρήκε ένα ένοπλο ζευγάρι, που με την απειλή όπλου τον ανάγκασαν να φορέσει ένα μεταλλικό κολάρο με ενσωματωμένη βόμβα! Του παρέδωσαν κατόπιν ένα σημείωμα με οδηγίες για την εκτέλεση ληστείας σε τράπεζα και τη μεταφορά των κλοπιμαίων σε ασφαλή τοποθεσία. Έπρεπε μάλιστα να ολοκληρώσει κάθε στάδιο της ληστείας σε προκαθορισμένο χρόνο για να μην εκραγεί η βόμβα, αν και κατοπινές αστυνομικές έρευνες θα υποδείκνυαν ότι η βόμβα ήταν προγραμματισμένη να εκραγεί ανεξαρτήτως επιτυχίας σχεδίου. Ο Wells λήστεψε πράγματι την τράπεζα, αντί για 250.000 δολάρια που απαίτησε έφυγε ωστόσο μόνο με 10.000, με την αστυνομία να τον περιμένει έξω από την πόρτα της τράπεζας. Ο Wells παραδόθηκε αμέσως και ικέτεψε τους αστυνομικούς να καλέσουν τους πυροτεχνουργούς, κάτι που έγινε εντελώς απρόθυμα από τις Αρχές. Μισή ώρα αργότερα έφτασε η ειδική ομάδα πυροτεχνουργών, μόνο που είχε αργήσει τρία λεπτά: στις 3:18 μ.μ η βόμβα εξερράγη γύρω από τον λαιμό του Wells, με το περιστατικό να καλύπτεται ζωντανά από την τηλεόραση. Το 2007, οι δράστες θα συλλαμβάνονταν: οι Kenneth Barnes και Marjorie Deihl-Armstrong καταδικάστηκαν σε 45 και 30 χρόνια φυλάκισης, αντίστοιχα.
Το περίεργο της υπόθεσης; Το κίνητρο της ληστείας ήταν ότι ο Kenneth Barnes χρειαζόταν επειγόντως χρήματα για να οργανώσει τη δολοφονία του πατέρα της Diehl-Armstrong, κίνηση που θα τους εξασφάλιζε τεράστια κληρονομιά και θα τους έκανε εκατομμυριούχους...
Τα βασιλικά κοσμήματα της Αγγλίας - 1671
Τον 17ο αιώνα, ο συνταγματάρχης Thomas Blood ήταν διαβόητος για την κατεργαριά και τη δόλια συμπεριφορά του: άλλαζε στρατόπεδα στον πόλεμο και δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να προδώσει τους δικούς του στη μάχη. Ήταν το 1671 λοιπόν όταν θα οργάνωνε την πλέον τολμηρή και αξιόποινη πράξη του: την κλοπή του θησαυρού του βασιλιά Καρόλου Β'. Μασκαρεμένος σαν κληρικός άλλης θρησκείας, ο Blood μπήκε στον Πύργο του Λονδίνου συνοδευόμενος από γυναίκα-συνεργό, κατάφεραν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του 77χρονου φρουρού του θησαυρού, Talbot Edwards, και της οικογένειάς του, τους οποίους και επισκέπτονταν έκτοτε συχνά. Τελικά, θα τον έπειθαν να τους δείξει τον θησαυρό, με τον συνταγματάρχη και τους τρεις συνεργούς του να μαχαιρώνουν τον φύλακα και να απαλλοτριώνουν τον περίφημο θησαυρό, ο οποίος περιλάμβανε το βασιλικό σκήπτρο (το οποίο και έκοψαν στα δυο για να μεταφερθεί ευκολότερα) και το στέμμα του βασιλιά Εδουάρδου (το οποίο πετσοκόφτηκε αντίστοιχα). Οι κλέφτες δεν θα πήγαιναν βέβαια μακριά, καθώς συνελήφθησαν λίγο έξω από τον Πύργο. Όταν τους παρουσίασαν μπροστά στον βασιλιά, ο ηγεμόνας θαμπώθηκε από το θάρρος του Blood και όχι μόνο του χάρισε τη ζωή, αλλά του έδωσε και κτήματα στην Ιρλανδία, με τον βασιλιά να δείχνει την ίδια αβρότητα και στους συνεργούς του συνταγματάρχη!
Το περίεργο της υπόθεσης; Τέτοια ήταν η διαβόητη φήμη του συνταγματάρχη για απάτες και αγυρτείες που όταν πέθανε το 1680, το σώμα του ξεθάφτηκε λίγο αργότερα για να διαπιστώσουν οι Αρχές ότι είχε όντως πεθάνει και δεν είχε σκηνοθετήσει τον θάνατό του για να αποφύγει τη φορολογία!
Η ληστεία των John Wojtowicz και Salvatore Naturile - 1972
Στις 22 Αυγούστου 1972, το παράρτημα της τράπεζας Chase Manhattan Bank στο Μπρούκλιν δέχτηκε επίθεση από ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι: τον 27χρονο John Wojtowicz και τον 18χρονο Salvatore Naturile. Εξαιτίας της κακής εκτέλεσης του σχεδίου, με τους δύο ενόπλους να παραμένουν στο υποκατάστημα για περισσότερο από 20 λεπτά, η αστυνομία θα περικύκλωνε την τράπεζα και σύντομα η ληστεία θα μετατρεπόταν σε κατάσταση ομηρείας. Όσο για τον ερασιτεχνισμό των ληστών, δεν είχαν καλύψει ούτε τα πρόσωπά τους, ενώ αποκαλούσε ο ένας τον άλλο με το πραγματικό του όνομα. Στην εξέλιξη της υπόθεσης, που κράτησε 17 ολόκληρες ώρες, η αστυνομία θα ξεγελούσε τους κακοποιούς, συλλαμβάνοντας τελικά τον Wojtowicz και σκοτώνοντας τον Salvatore Naturile. Ο Wojtowicz θα καταδικαζόταν σε κάθειρξη 20 ετών...
Το περίεργο της υπόθεσης; Το κίνητρο για τη ληστεία ήταν ότι ο Wojtowicz χρειαζόταν τη λεία για να χρηματοδοτήσει την εγχείριση αλλαγής φύλου του δεσμού του, γεγονός που έγινε γνωστό κατά την κατάσταση ομηρείας και προσέλκυσε ομοφυλόφιλους ακτιβιστές και ανθρωπιστικές οργανώσεις έξω από την τράπεζα!
Το τρόπαιο Jules Rimet - 1966
Το 1966, το τρόπαιο Jules Rimet θα απονεμόταν στους νικητές του ποδοσφαιρικού Παγκοσμίου Κυπέλλου, διοργάνωση που θα φιλοξενούταν στη Βρετανία. Το τρόπαιο είχε προγραμματιστεί να εκτεθεί στο Αβαείο του Ουέστμινστερ, υπό την προϋπόθεση ότι θα φυλασσόταν επί 24ώρου βάσεως, ενώ είχε ασφαλιστεί και για 30.000 λίρες. Τη μέρα των εγκαινίων της έκθεσης τα μέτρα ασφαλείας ήταν δρακόντεια, στο σύντομο διάστημα όμως της αλλαγής φρουράς το τρόπαιο εξαφανίστηκε από προσώπου γης! Η προθήκη βρέθηκε ανοιχτή, όπως και η πίσω πόρτα του κτιρίου. Κανένα ίχνος των ληστών δεν προέκυψε κατά τις αστυνομικές έρευνες, με πυκνό σκοτάδι να καλύπτει την υπόθεση. Την επόμενη της ληστείας μέρα, ένα τηλεφώνημα έγινε στον πρόεδρο της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας που απαιτούσε λύτρα 15.000 λιρών για την επιστροφή του βαρύτιμου τροπαίου. Η επιχείρηση της αστυνομίας θα κατάφερνε να συλλάβει τον άντρα, με το τρόπαιο να παραμένει ωστόσο άφαντο. Μια εβδομάδα μετά τη ληστεία, ο David Corbett ανακάλυπτε το τρόπαιο τυλιγμένο σε εφημερίδα και αφημένο στον δρόμο, «ξετρύπωμα» που οφείλεται στον σκύλο του: ο Corbett το παρέδωσε στην αστυνομία και εισέπραξε την αμοιβή των 6.000 λιρών, ενώ αργότερα θα δειπνούσε με την εθνική της Αγγλίας που κατέκτησε το Κύπελλο εκείνη τη χρονιά.
Το περίεργο της υπόθεσης; Ο σκύλος που ανακάλυψε το τρόπαιο, ο Pickles, θα γινόταν διασημότητα της τηλεόρασης και θα πρωταγωνιστούσε σε κινηματογράφο και τηλεοπτικές εκπομπές...
«Η Κραυγή» - 1994 και 2004
Ο περίφημος πίνακας «Η Κραυγή» του Έντβαρντ Μουνχ, που κυκλοφορεί σε 4 εκδόσεις, έχει κλαπεί πολυάριθμες φορές! Το 1994, μια συμμορία σκαρφάλωσε με σκάλα(!) στον δεύτερο όροφο της Εθνικής Πινακοθήκης των ΗΠΑ και τον άρπαξε κάτω από τις μύτες των φυλάκων. Στην προσπάθειά τους ωστόσο να αποσπάσουν λύτρα για να επιστραφεί στο μουσείο, η αστυνομία θα κατάφερνε να συλλάβει τη συμμορία και να επιστρέψει τον πίνακα ακέραιο. Το 2004, μια άλλη συμμορία κλεφτών θα άρπαζε μια άλλη εκδοχή της «Κραυγής» από το Μουσείο Μουνχ, σε μια πολύ πιο θεαματική εγκληματική προσπάθεια: εισέβαλαν στο μουσείο με μάσκες και πιστόλια, έκλεψαν το κομψοτέχνημα μαζί με έναν ακόμα πίνακα του περίφημου ζωγράφου και έφυγαν ανενόχλητοι. Αυτόπτης μάρτυρας απαθανάτισε σε φωτογραφία τους κλέφτες να μεταφέρουν στα χέρια τους δύο πίνακες, με τη θολή φωτογραφία να είναι το μόνο στοιχείο που κατάφερε να βρει η αστυνομία για δύο ολόκληρα χρόνια. Το 2006 θα ανασυρθούν τελικά οι δυο πίνακες σχεδόν άθικτοι, με 6 μέλη της σπείρας να κατηγορούνται και να καταδικάζονται για την κλοπή.
Το περίεργο της υπόθεσης; Στην κλοπή του 1994, οι κλέφτες άφησαν πίσω τους σημείωμα που ευχαριστούσε την Εθνική Πινακοθήκη για την κακή φύλαξη των αριστουργημάτων...
Η μεγάλη ληστεία του Άγιου Βασίλη - 1927
Στα δύσκολα χρόνια της μεγάλης κρίσης που χτύπησε τις ΗΠΑ, ο Marshall Ratliff δραστηριοποιούταν ως διαβόητος ληστής τραπεζών. Εξαιτίας της φήμης και της αναγνωρισιμότητάς του, ο ληστής έπρεπε να μασκαρεύεται για να μην τον αναγνωρίζουν οι Αρχές και οι περίοικοι. Στη ληστεία που οργάνωσαν λοιπόν για τις 23 Δεκεμβρίου, μία ήταν η απόλυτη μεταμφίεση για τον Ratliff: η στολή του Άγιου Βασίλη! Στον δρόμο για την τράπεζα, ο Άγιος Βασίλης έπαιζε με τα παιδάκια, με μερικά από αυτά να τον παίρνουν από πίσω και να τον ακολουθούν μέσα στην τράπεζα. Οι τρεις συνεργοί του έπιασαν δουλειά και με την απειλή όπλου «ξαλάφρωσαν» την τράπεζα από 150.000 δολάρια, τα οποία και έκρυψαν στον αγιοβασιλιάτικο σάκο. Δεν υπολόγισαν ωστόσο μια γυναίκα και την 6χρονη κόρη της, η οποία έπαθε αμόκ από τη θέα του Άγιου Βασίλη-ληστή και όρμησε έξω από την τράπεζα ουρλιάζοντας, παρά τις απειλές της συμμορίας! Η αστυνομία δεν θα αργούσε να περικυκλώσει την τράπεζα και σύντομα η ληστεία θα μετατρεπόταν σε πιστολίδι: παίρνοντας δύο κοριτσάκια ομήρους, οι 4 ληστές θα διέφευγαν με κλεμμένο αυτοκίνητο, αφήνοντας δύο αστυνομικούς και έναν συνεργό τους νεκρούς. Το ανθρωποκυνηγητό που εξαπέλυσε η αστυνομία ήταν το μεγαλύτερο που είχε δει ποτέ το Τέξας και θα οδηγούσε στη σύλληψη των τριών ληστών: ο ένας εκτελέστηκε, ο άλλος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και ο Ratliff σε θανατική ποινή, θα έκανε ένσταση ωστόσο επικαλούμενος παραφροσύνη. Τέτοια ήταν η μήνη του κόσμου όταν έμαθε ότι ο Ratliff μπορεί και να τη σκαπούλαρε, που ένας μαινόμενος όχλος όρμησε στη φυλακή και κρέμασε τον κακοποιό ανάμεσα σε δύο τηλεφωνικούς στύλους, με τα τελευταία λόγια του Ratliff να ζητούν συγχώρεση...
Το περίεργο της υπόθεσης; Ότι το 2009 κάποιος μιμήθηκε το παράδειγμα του Ratliff και λήστεψε τράπεζα ντυμένος ως Άγιος Βασίλης, φωνάζοντας στους υπαλλήλους ότι χρειαζόταν τα χρήματα για να πληρώσει τα ξωτικά!
Το άλογο Shergar - 1983
Το Shergar ήταν ένα περίφημο ιρλανδέζικο άλογο αγώνων που είχε αποκτήσει τεράστια φήμη, πριν κλαπεί από τους στάβλους Ballymany Stud της Ιρλανδίας. Το περιστατικό απέκτησε παγκόσμια διάσταση και η αστυνομία θα έκανε τα πάντα για να το ανακτήσει, γεγονός που δεν θα ευοδωνόταν ωστόσο ποτέ. Ένα ομιχλώδες απόγευμα του 1983, ένα μυστηριώδες αυτοκίνητο που μετέφερε μια ρυμουλκούμενη αλογάμαξα πάρκαρε έξω από τους στάβλους. Ο γιος του ιπποκόμου του Shergar, James Fitzgerald, δέχτηκε βίαια επίθεση, με τους 6 ένοπλους άντρες να κρατούν ομήρους όλη την οικογένεια, πριν αναγκάσουν τον ιπποκόμο να υποδείξει τον περίφημο επιβήτορα και να τους βοηθήσει να τον φορτώσουν στο καμιόνι. Η κλοπή του αλόγου ήταν πολύ καλά σχεδιασμένη και κανένα ίχνος δεν αφέθηκε για την αστυνομία, με τους κακοποιούς να επικοινωνούν με τους πολλούς ιδιοκτήτες του αλόγου και να διαπραγματεύονται τα λύτρα για την επιστροφή του. Κανείς τους δεν θέλησε ωστόσο να ενθαρρύνει τέτοιες έκνομες συμπεριφορές και το άλογο δεν θα επέστρεφε ποτέ, με τις εικασίες να κάνουν λόγο για σφαγιασμό του αλόγου από τους απαγωγείς του για να εξαφανίσουν τα ίχνη του. Κανείς από τη συμμορία των έξι δεν θα οδηγούταν ποτέ στη Δικαιοσύνη...
Το περίεργο της υπόθεσης; Σύμφωνα με την κατάθεση καταδικασμένου μέλους του ΙRA, ο Shergar κλάπηκε από επιχειρησιακή ομάδα της τρομοκρατικής οργάνωσης και «γαζώθηκε» από σφαίρες όταν ναυάγησε η υπόθεση των λύτρων. Η ιστορία ελέγχεται ωστόσο για την αξιοπιστία της...
