Οι πολιτικοί μάς ταράζουν στο παραμύθι. Κι εμείς τους κράζουμε στα σόσιαλ μίντια. Και τους ξεσκίζουμε στο τουίτερ. Και μετά πάμε στην κάλπη και τους ψηφίζουμε…
Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο γίνονται οι εκλογές. Στύβω το νιονιό μου, βάζω κάτω όλες τις παραμέτρους κι άκρη δε βγάζω.
Αφού...
η συντριπτική πλειονότητα αυτών που μας καλούν να τους (ξανα)ψηφίσουμε μας τη φόρεσαν. Την τρίτη τη μνημονιάρα. Γιατί δε συνασπίζονται όλες μαζί οι μνημονιακές δυνάμεις να τελειώνει το παραμύθι, τι σκατά μας τρέχουν πάλι στις κάλπες;
Και δε φτάνει που μας πάνε σε εκλογές, κάνουνε και ντιμπέιτ αυτή τη φορά. Για να πούνε τι; Να επιχειρηματολογήσουν ποιο απ’ όλα τα μνημόνια ήταν το καλύτερο; Όχι, κύριε Μεϊμαράκη, δεν ήταν το δικό σας καλύτερο, το δικό μας ήταν κλάσεις ανώτερο. Μα τι λέτε τώρα, κυρία Φώφη μου, της πλάκας μνημόνιο ήταν το δικό σας, το δικό μας φυσάει.
Τέτοια πράγματα. Τρία φράγκα η βιολέτα, τσιγκολελέτα - τσιγκολελέτα. Μας πάνε σε εκλογές για να μας μουρλάνουν πάλι στο παραμύθι, καθότι ξέρουν ότι ο Έλληνας γουστάρει ν’ ακούει ιστορίες γι’ αγρίους, γουστάρει να παραμυθιάζεται, πώς να το κάνουμε ρε παιδί μου, το ‘χει στο αίμα του ν’ ακούει τους πολιτικούς να του τάζει παπάδες, δεν τους πιστεύει αλλά τους ψηφίζει. Και μετά τους βρίζει. Επειδή έλεγαν ότι θα φέρουν την Ελπίδα κι έφεραν την Πρωτοψάλτη.
Και βγαίνει τώρα ο σύριζα και λέει ότι θα καταργήσει νόμους που έφτιαξε ο σύριζα (sic). Και βγαίνει η νου-δου και λέει ότι είναι προοδευτικό κόμμα του κεντρώου χώρου με φρέσκιες ιδέες (lol). Και βγαίνει και το πασόκ και λέει ότι έχει ξανά ρεύμα (λογικό, πού να βρουν λεφτά για εροκοντίσια, αφήνουν τα παράθυρα ανοιχτά στη Χαριλάου Τρικούπη).
Κι εμείς τ’ ακούμε όλα αυτά και τους μουντζώνουμε. Και τους κράζουμε στα σόσιαλ μίντια. Και τους ξεσκίζουμε όλους αυτούς τους ανυπόληπτους στο τουίτερ.
Και μετά, σαν καλοί πατριώτες, πάμε στην κάλπη και τους ψηφίζουμε.
#ο_tweeteras
