«Φίλοι του Περιβάλλοντος – Πιερία 2008»
Το τελευταίο διάστημα είναι και πάλι στην επικαιρότητα η συζήτηση για την τελική διαμόρφωση ενός Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος που θα αποτελεί το βασικό νομικό κείμενο και θα καθορίζει το πλαίσιο των επιτρεπόμενων και μη επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων στις διάφορες ζώνες προστασίας του «Εθνικού Πάρκου Ολύμπου». Με την μία ή την άλλη μορφή, η συζήτηση αυτή ανακυκλώνεται από …
το 1985, όταν αποφασίστηκε για πρώτη φορά η επέκταση των ορίων του Εθνικού Δρυμού του 1938. Τριάντα χρόνια μετά, η κεντρική διοίκηση δεν κατάφερε να φέρει για υπογραφή ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας ένα Διάταγμα για τη σημαντικότερη ίσως προστατευόμενη περιοχή της χώρας μας! Σημαντική ευθύνη για αυτό έχουν οι τοπικοί πολιτικοί και δημοτικοί παράγοντες που αντιδρούσαν θεωρώντας – κακώς – ότι η επέκταση της προστασίας θα εμποδίσει την ανάπτυξη της παρολύμπιας περιοχής. Το αποτέλεσμα είναι, και ο Όλυμπος να μην προστατεύεται αλλά και να μην υπάρχει ένα ξεκάθαρο και σταθερό πλαίσιο για οποιοδήποτε αναπτυξιακό σχέδιο.
Οι «Φίλοι του Περιβάλλοντος – Πιερία 2008» έχουμε αγωνιστεί για να γίνει κατανοητό ότι «η προστασία συμφέρει και οικονομικά» γιατί αφενός προστατεύει το φυσικό κεφάλαιο αλλά και δημιουργεί το σταθερό νομικό πλαίσιο. Στην τελευταία συνεδρίαση του Δ.Σ. του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού Ολύμπου, στις 12-10-2015 με θέμα την τελική διαμόρφωση της πρότασης σχεδίου Π.Δ., δεν ελήφθη και πάλι απόφαση, λόγω των γνωστών αντιρρήσεων και το θέμα παραπέμφθηκε σε νέα συνεδρίαση. Παραθέτουμε την τοποθέτηση του εκπροσώπου της Ένωσής μας Δημήτρη Μαυροειδή στη συνεδρίαση αυτή:
«Ακούγοντας τον προηγούμενο ομιλητή, αλλά και έχοντας κατά νου τις αντιρρήσεις που διατυπώνονται σταθερά από τοπικούς παράγοντες σχετικά με την υποτιθέμενη αντιαναπτυξιακή προοπτική της θεσμοθέτησης του Εθνικού Πάρκου, μου γεννιέται μία μεγάλη απορία:
Άραγε, όλα αυτά τα χρόνια, - κοντά 30 - που θεσμοθέτηση δεν υπάρχει, με ποιόν τρόπο έχει ευεργετηθεί από την έλλειψη αυτή η τοπική κοινωνία, και ποιο είναι αυτό το έργο, ή η παραγωγική δραστηριότητα η οποία συντελείται, ή πρόκειται να συντελεστεί και θα εμποδιστεί από την θεσμοθέτηση;
Φυσικά, απάντηση δεν υπάρχει. Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα σε μία σειρά, με λογική και ψυχραιμία.
Ο Όλυμπος είναι ένα βουνό το οποίο έχει αξία, όχι μόνο για το ιδιαίτερο φυσικό του περιβάλλον, αλλά και για την ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της χώρας μας, την παγκόσμια ακτινοβολία και αναγνωρισιμότητα του ονόματός του. Ο Όλυμπος είναι φορέας αυτού που αποκαλείται Συμβολικό Κεφάλαιο.
Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε, έτσι τουλάχιστον φάνηκε από τις σημερινές τοποθετήσεις, ότι στην περιοχή του Ολύμπου, κάποιο ιδιαίτερο καθεστώς προστασίας, κάτι που να διαφοροποιεί -έστω κατ' ελάχιστον- αυτή την περιοχή, πρέπει να υπάρξει. Αυτό το "κάτι" λοιπόν, που πρέπει να έχει μία μορφή (όρια) κι ένα περιεχόμενο (όρους προστασίας και διαχείρισης), έρχεται να προσδιορίσει το κείμενο της πρότασης του Υπουργείου, και να καταλήξει μετά από διαβούλευση σε σχέδιο Π.Δ.
Το κείμενο αυτό λοιπόν, δεν είναι κάτι καινοφανές. Δεν ανακαλύπτει εκεί κανένας την Αμερική. Είναι ένα κοινό, τυπικό κείμενο αυτού του είδους, που προκύπτει από το πλαίσιο των Ευρωπαϊκών οδηγιών, ακολουθώντας τις κοινές πρακτικές που εφαρμόζονται διεθνώς. Προσαρμόζεται απλώς στις τοπικές συνθήκες, και εναρμονίζεται με την υφιστάμενη νομοθεσία. Τίποτε το ιδιαίτερο, τίποτε το περίεργο.
Και πάμε λοιπόν, πιο συγκεκριμένα. Για την περιοχή της Πιερίας τουλάχιστον, το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό -το 99% περίπου θα έλεγα- της έκτασης που περικλείουν τα όρια του πάρκου, υπόκειται στις διατάξεις τις δασικής νομοθεσίας. Χαρακτηρίζεται για την ακρίβεια ως "Υψηλό Δάσος" , και είναι ακριβώς αυτό. Με έναν τέτοιο εξ αρχής περιορισμό, τι νόημα έχει να ξιφουλκούμε για το επίπεδο προστασίας, και για την ανάσχεση πιθανών μελλοντικών επενδύσεων; Απολύτως κανένα.
Υπάρχουν αντίθετα κάποια επί μέρους ζητήματα, κυρίως γύρω από τα όρια της Γ' ζώνης, όπως ας πούμε κάποιες ιδιοκτησίες, μικρές αγροτικές εκτάσεις, το πεδίο βολής, και άλλα, όπου πράγματι μπορεί να δημιουργούνται ορισμένα προβλήματα. Έχω την άποψη ότι όποιος θίγεται ξεχωριστά, αλλά και ο Δήμος Δίου Ολύμπου εκ μέρους όλων, θα πρέπει να τα επισημάνουν και να τα αντιμετωπίσουν από κοινού με τους φορείς και τον νομοθέτη. Εφόσον πρόκειται -και έτσι ακριβώς είναι- για σημειακά περιορισμένης εμβέλειας ζητήματα, μπορεί και πρέπει να αντιμετωπιστούν ad hoc και με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Είναι πραγματικά εύκολο να βρεθούν λύσεις, και μάλιστα χωρίς άλλη καθυστέρηση, ώστε να προχωρήσει το μείζον, που είναι η θεσμοθέτηση του Εθνικού Πάρκου.
Και γιατί είναι μείζον; Εδώ θα ήθελα να σταθώ στην τελευταία εξέλιξη, που ήταν η πρόταση για τη Δ' ζώνη, από τον Δήμο Ελασσόνας. Πρόκειται για μία σημαντική, θετικότατη πρωτοβουλία, ακριβώς γιατί αναδεικνύει την αναπτυξιακή δυναμική που μπορεί να έχει το πάρκο για τις τοπικές κοινωνίες. Ποιο είναι σήμερα στις αγορές το ζητούμενο για ένα προϊόν που δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τη χαμηλή τιμή; Η ποιότητα και η αναγνωρισιμότητα. Ποιά καλύτερη αναγνωρισιμότητα από το σήμα του Εθνικού Πάρκου Ολύμπου; Είναι μία δυνατότητα που αν την αξιοποιήσουμε σωστά, μπορούμε να προσδώσουμε προστιθέμενη αξία στα προϊόντα μας, και μάλιστα όχι μόνο τα αγροδιατροφικά. Η σηματοποίηση θα μπορούσε να ανοίξει σε μία ευρεία γκάμα επαγγελμάτων που σχετίζονται ας πούμε με τον τουρισμό. Θα είναι μάλιστα ένα όφελος με μεγάλο βαθμό διάχυσης στην κοινωνία. Οι πολλοί, και όχι οι λίγοι θα είναι αυτοί που θα ωφεληθούν.
Εδώ λοιπόν θα ήθελα να πω, ότι και για την Πιερία, είναι μία μεγάλη ευκαιρία που πρέπει να την αρπάξει. Η πρότασή μας είναι η δημιουργία Δ' ζώνης και στην πλευρά της Πιερίας που θα αγκαλιάσει αγροτικές εκτάσεις στα παρολύμπια χωριά, από την Πέτρα και τη Βροντού, μέχρι το ξηροκάμπι και νοτιότερα. Η αξιοποίηση του brand name δεν γίνεται μέσα από ένα σύνθημα στις αφίσες, ή μία παρουσία στις τουριστικές εκθέσεις. Οι δυνατότητες είναι πολύ πολύ μεγαλύτερες.
Κλείνοντας, θα ήθελα να βάλω μία ακόμη διάσταση, έναν ακόμη λόγο -εξίσου σοβαρό- για τον οποίο η θεσμοθέτηση του "Εθνικού Πάρκου" είναι προτεραιότητα , τόσο για το περιβάλλον, όσο και για την οικονομική ευημερία του τόπου μας .
Σε κάθε σοβαρή ανεπτυγμένη χώρα, βασική προϋπόθεση για την στρατηγική και τις κατευθύνσεις και προοπτικές της οικονομικής ανάπτυξης, είναι η χωροταξία.
Δυστυχώς, στην περιοχή του Πιερικού Ολύμπου, συντηρούμε ως προς τα παραπάνω σοβαρές εκκρεμότητες, οι οποίες είναι:
-Η θεσμοθέτηση του "Εθνικού Πάρκου Ολύμπου"
-Η ολοκλήρωση και θεσμοθέτηση της μελέτης ζωνοποίησης από την αρχαιολογική υπηρεσία.
-Η απουσία Γεν. Πολεοδομικού Σχεδιασμού στους πρώην Δήμους Λιτοχώρου και Αν. Ολύμπου, σε συνδυασμό με την προβληματική λειτουργία των υφιστάμενων ΖΟΕ.
Αγαπητοί φίλοι, είναι γενικώς παραδεκτό, αλλά και αυταπόδεικτο ότι οι επενδυτές, δεν αποθαρρύνονται από τους αυστηρούς κανόνες, παρά όταν δεν υπάρχουν κανόνες.
Η ασάφεια είναι αυτή που γεννά αβεβαιότητα, εξάρτηση από τους υπηρεσιακούς γραφειοκράτες και τους επίδοξους πολιτικούς διαμεσολαβητές, και εντέλει διαπλοκή και διαφθορά. Αυτά είναι που απεχθάνεται η σοβαρή επιχειρηματικότητα.
Με βάση αυτά, σας καλώ να προχωρήσετε, αντιμετωπίζοντας άμεσα τα επί μέρους ζητήματα, στην ολοκλήρωση της διαδικασίας έγκρισης του σχεδίου Π.Δ., το οποίο θεωρώ ότι σε γενικές γραμμές βρίσκεται σε θετική κατεύθυνση.
Επίσης καλώ, όσους τοπικούς πολιτικούς παράγοντες σκιαμαχούν περί της δήθεν υπερβολικής προστασίας, αν θέλουν να είναι κατ' ολίγον χρήσιμοι για τον τόπο τους, να ασκήσουν την όποια εξουσία και επιρροή τους με τρόπο ώστε να λήξουν το συντομότερο δυνατόν, οριστικά και ξεκάθαρα, οι παραπάνω εκκρεμότητες. Διαφορετικά, το μόνο που θα καταφέρουν θα είναι να συντηρούν τις χαίνουσες πληγές, και να καταδικάζουν σε μαρασμό τον τόπο μας.
Ευχαριστώ».
Από το Δ.Σ. της Ένωσης Πολιτών «Φίλοι του Περιβάλλοντος – Πιερία 2008»
