Τον Ιούνιο του 1822, αφού ο ελληνικός στόλος, στον οποίο συμμετείχε δεν κατάφερε να σώσει τη Χίο από τις τρομερές τουρκικές σφαγές, ο Κανάρης ανέλαβε να βάλει μπουρλότο στην τουρκική ναυαρχίδα του Καπετάν Πασά Καρά Αλή, την...
επικεφαλής του στόλου που έκαψε το νησί.
Την επιχείρηση θα εκτελούσαν τα πυρπολικά του Κανάρη και του Πιπίνου.
Στο εγχείρημα βοήθησαν δύο παράγοντες: αφενός ότι η νύχτα ήταν πολύ σκοτεινή καθώς δεν είχε φεγγάρι και αφετέρου ότι στο κατάφωτο κατάστρωμα της ναυαρχίδας οι Τούρκοι, κάπου δυό χιλιάδες, γιόρταζαν το Μπαϊράμι κι έτσι τα μέτρα φρούρησης ήταν ελλιπή.
Έτσι την σκοτεινή νύχτα της 6ης Ιουνίου του 1822, ο Κανάρης μαζί με τον Υδραίο Πιπίνο και με 42 αποφασισμένους συντρόφους πλέοντας αργά κατευθύνθηκαν στο λιμάνι της Χίου όπου βρισκόταν ο τουρκικός στόλος υπό την διεύθυνση του ναυάρχου Καρά Αλή.
Οι Τούρκοι όπως είπαμε γλεντούσαν καθώς γιόρταζαν την τελευταία ημέρα του ραμαζανιού.
Στην ναυαρχίδα «καπιτανάτα» που ήταν κατάφωτη, βρίσκονταν όλοι οι αξιωματούχοι του στόλου.
Ο Κανάρης και οι άνδρες του με χίλιες προφυλάξεις κατάφεραν να κολλήσουν το πυρπολικό τους στην ναυαρχίδα και να βάλουν φωτιά. Σε λίγα λεπτά η ναυαρχίδα γίνεται παρανάλωμα του πυρός, τινάζοντας στον αέρα περισσότερους από 2000 Τούρκους.
Μεταξύ αυτών ο ναύαρχος Καρά Αλής, οι καλύτεροι αξιωματικοί του και πολλοί ναύτες. Το πυρπολικό του Πιπίνου προσέγγισε την υποναυαρχίδα αλλά δεν κατάφερε να την καταστρέψει. Της προκάλεσε όμως αρκετές ζημιές.
Η ανατίναξη της τουρκικής ναυαρχίδας υπήρξε ένα από τα χαρακτηριστικότερα γεγονότα του κατά θάλασσαν αγώνα, έκανε δε πολύ μεγάλη εντύπωση στην Ευρώπη.
Χρησιμοποιώντας σημερινή ορολογία, θα λέγαμε ότι βοήθησε επικοινωνιακά πολύ την Επανάσταση. Και μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων και μεταξύ των Ευρωπαίων, ο Κανάρης πλέον ήταν
Την επιχείρηση θα εκτελούσαν τα πυρπολικά του Κανάρη και του Πιπίνου.
Στο εγχείρημα βοήθησαν δύο παράγοντες: αφενός ότι η νύχτα ήταν πολύ σκοτεινή καθώς δεν είχε φεγγάρι και αφετέρου ότι στο κατάφωτο κατάστρωμα της ναυαρχίδας οι Τούρκοι, κάπου δυό χιλιάδες, γιόρταζαν το Μπαϊράμι κι έτσι τα μέτρα φρούρησης ήταν ελλιπή.
Έτσι την σκοτεινή νύχτα της 6ης Ιουνίου του 1822, ο Κανάρης μαζί με τον Υδραίο Πιπίνο και με 42 αποφασισμένους συντρόφους πλέοντας αργά κατευθύνθηκαν στο λιμάνι της Χίου όπου βρισκόταν ο τουρκικός στόλος υπό την διεύθυνση του ναυάρχου Καρά Αλή.
Οι Τούρκοι όπως είπαμε γλεντούσαν καθώς γιόρταζαν την τελευταία ημέρα του ραμαζανιού.
Στην ναυαρχίδα «καπιτανάτα» που ήταν κατάφωτη, βρίσκονταν όλοι οι αξιωματούχοι του στόλου.
Ο Κανάρης και οι άνδρες του με χίλιες προφυλάξεις κατάφεραν να κολλήσουν το πυρπολικό τους στην ναυαρχίδα και να βάλουν φωτιά. Σε λίγα λεπτά η ναυαρχίδα γίνεται παρανάλωμα του πυρός, τινάζοντας στον αέρα περισσότερους από 2000 Τούρκους.
Μεταξύ αυτών ο ναύαρχος Καρά Αλής, οι καλύτεροι αξιωματικοί του και πολλοί ναύτες. Το πυρπολικό του Πιπίνου προσέγγισε την υποναυαρχίδα αλλά δεν κατάφερε να την καταστρέψει. Της προκάλεσε όμως αρκετές ζημιές.
Η ανατίναξη της τουρκικής ναυαρχίδας υπήρξε ένα από τα χαρακτηριστικότερα γεγονότα του κατά θάλασσαν αγώνα, έκανε δε πολύ μεγάλη εντύπωση στην Ευρώπη.
Χρησιμοποιώντας σημερινή ορολογία, θα λέγαμε ότι βοήθησε επικοινωνιακά πολύ την Επανάσταση. Και μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων και μεταξύ των Ευρωπαίων, ο Κανάρης πλέον ήταν
ήρωας.
