Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, γιατί η προέλευσή της έκφρασης αποδίδεται στο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη;
Μια ολόκληρη ιστορία...
Μια ολόκληρη ιστορία...
με πρωταγωνιστή το Γέρο του Μοριά, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, παραθέτει ο Τάκης Νατσούλης, ως προέλευση της έκφρασης :Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά.
Όταν ο Κολοκοτρώνης πολεμούσε στην Πελοπόννησο, είχε μαζί του κι έναν καλόγερο από το Άγιο Όρος, τον Μιχάλη Φούντα, που έκανε για δέκα άντρες. Ήταν ψηλός, δυνατός, έξυπνος κι έτρεχε σαν το αγριοκάτσικο! Όπου μάχη κι αυτός! Αλλά και όπου ήταν γλέντι, από τους πρώτους.
Ωστόσο, παρόλη την παλικαριά του και την εξυπνάδα του, μια μέρα βρέθηκε περικυκλωμένος από τους Αρβανίτες. Φυσικά πολέμησε σαν λιοντάρι, σκότωσε αρκετούς με τη χαντζάρα του, αλλά στο τέλος αναγκάστηκε να υποκύψει και πιάστηκε αιχμάλωτος. Οι Αρβανίτες, βέβαια, γιόρτασαν το γεγονός.
Όταν όμως ο Γέρος του Μοριά έμαθε για την αιχμαλωσία του λυπήθηκε κατάκαρδα. Αποφάσισε να τον ελευθερώσει με έναν πολύ έξυπνο τρόπο. Πρόσταξε μερικά από τα παλικάρια του να στήσουν καρτέρι και να πιάσουν κάποιον αξιωματούχο του εχθρού, ώστε να μπορέσουν να τον ανταλλάξουν με τον Φούντα.
Πραγματικά, δύο ημέρες αργότερα έπεσε στα χέρια τους ο Κιαμήλ εφένδης, που διοικούσε σχεδόν ολόκληρη τη στρατιά. Αμέσως τότε, ο Κολοκοτρώνης ζήτησε την ανταλλαγή του με το Φούντα. Ο Αρβανίτης όμως ξαφνιάστηκε, γιατί δεν φανταζόταν ότι ήθελαν να τον ανταλλάξουν το ιερό του πρόσωπο με έναν καλόγερο με φουστανελά. Μπορούσαν να ζητήσουν στη θέση του, 100 αιχμαλώτους κι όχι έναν.
Τότε ο Γέρος του Μοριά του είπε χαμογελώντας: «Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, αγά μου! Κι εγώ τον Μιχάλη Φούντα δεν τον αλλάζω με χίλιους σαν κι εσένα».
Όταν ο Κολοκοτρώνης πολεμούσε στην Πελοπόννησο, είχε μαζί του κι έναν καλόγερο από το Άγιο Όρος, τον Μιχάλη Φούντα, που έκανε για δέκα άντρες. Ήταν ψηλός, δυνατός, έξυπνος κι έτρεχε σαν το αγριοκάτσικο! Όπου μάχη κι αυτός! Αλλά και όπου ήταν γλέντι, από τους πρώτους.
Ωστόσο, παρόλη την παλικαριά του και την εξυπνάδα του, μια μέρα βρέθηκε περικυκλωμένος από τους Αρβανίτες. Φυσικά πολέμησε σαν λιοντάρι, σκότωσε αρκετούς με τη χαντζάρα του, αλλά στο τέλος αναγκάστηκε να υποκύψει και πιάστηκε αιχμάλωτος. Οι Αρβανίτες, βέβαια, γιόρτασαν το γεγονός.
Όταν όμως ο Γέρος του Μοριά έμαθε για την αιχμαλωσία του λυπήθηκε κατάκαρδα. Αποφάσισε να τον ελευθερώσει με έναν πολύ έξυπνο τρόπο. Πρόσταξε μερικά από τα παλικάρια του να στήσουν καρτέρι και να πιάσουν κάποιον αξιωματούχο του εχθρού, ώστε να μπορέσουν να τον ανταλλάξουν με τον Φούντα.
Πραγματικά, δύο ημέρες αργότερα έπεσε στα χέρια τους ο Κιαμήλ εφένδης, που διοικούσε σχεδόν ολόκληρη τη στρατιά. Αμέσως τότε, ο Κολοκοτρώνης ζήτησε την ανταλλαγή του με το Φούντα. Ο Αρβανίτης όμως ξαφνιάστηκε, γιατί δεν φανταζόταν ότι ήθελαν να τον ανταλλάξουν το ιερό του πρόσωπο με έναν καλόγερο με φουστανελά. Μπορούσαν να ζητήσουν στη θέση του, 100 αιχμαλώτους κι όχι έναν.
Τότε ο Γέρος του Μοριά του είπε χαμογελώντας: «Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, αγά μου! Κι εγώ τον Μιχάλη Φούντα δεν τον αλλάζω με χίλιους σαν κι εσένα».
