Το μήλο έχει την κακιά συνήθεια να μαυρίζει γρήγορα μετά το κόψιμό του. Και...
είναι γεγονός ότι αυτή η αντιαισθητική όψη που αποκτά με την έκθεση στον αέρα δεν σε κάνει ακριβώς να λαχταράς να το φας.
Λύση υπάρχει, ή μάλλον υπάρχουν αρκετές, η καλύτερη πάντως είναι η… επανασυναρμολόγηση.
Για να συμβεί το μαγικό, πρέπει να κόψουμε το μήλο σε ομοιόμορφες σε σχήμα και μέγεθος φέτες.
Τις οποίες συναρμολογούμε κατόπιν στο αρχικό σχήμα και κρατάμε ενωμένες στη θέση τους είτε με 1-2 λαστιχάκια, είτε το τυλίγουμε με μια μεμβράνη τροφίμων.
Όταν θελήσουμε να το φάμε, κάποιες ώρες αργότερα δηλαδή, δεν θα έχει καθόλου μαύρες κηλίδες.
Για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα, ολοκληρωμένη προστασία από την οξείδωση δηλαδή, μπορούμε να στύψουμε πάνω στη φλούδα του μερικές σταγόνες φρέσκο λεμόνι και να το τυλίξουμε στη μεμβράνη.
Λύση υπάρχει, ή μάλλον υπάρχουν αρκετές, η καλύτερη πάντως είναι η… επανασυναρμολόγηση.
Για να συμβεί το μαγικό, πρέπει να κόψουμε το μήλο σε ομοιόμορφες σε σχήμα και μέγεθος φέτες.
Τις οποίες συναρμολογούμε κατόπιν στο αρχικό σχήμα και κρατάμε ενωμένες στη θέση τους είτε με 1-2 λαστιχάκια, είτε το τυλίγουμε με μια μεμβράνη τροφίμων.
Όταν θελήσουμε να το φάμε, κάποιες ώρες αργότερα δηλαδή, δεν θα έχει καθόλου μαύρες κηλίδες.
Για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα, ολοκληρωμένη προστασία από την οξείδωση δηλαδή, μπορούμε να στύψουμε πάνω στη φλούδα του μερικές σταγόνες φρέσκο λεμόνι και να το τυλίξουμε στη μεμβράνη.
