Είμαστε περήφανοι Έλληνες, περήφανοι Μακεδόνες, περήφανοι Πιεριείς. Και κάθε χρόνο τον Φεβρουάριο η περηφάνεια μας μεγεθύνεται, πολλαπλασιάζεται, γιγαντώνεται.
Κάθε χρόνο...
τον μήνα αυτό η μνήμη μας ανατρέχει στον ηρωικό Φεβρουάριο του 1878, όταν οι πρόγονοί μας πήραν τα όπλα για να διαμηνύσουν από την Πιερία πως η Μακεδονική γη είναι και θα παραμείνει ελληνική. Με το επαναστατικό κίνημα του 1878 οι Μακεδόνες εξεγέρθηκαν για να εναντιωθούν στην διαφαινόμενη προσπάθεια του σλαβικού επεκτατισμού μέσα από την δημιουργία της «Μεγάλης Βουλγαρίας», μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου.
143 χρόνια πριν 500 εθελοντές με Μακεδονική καταγωγή, με επικεφαλής τον λοχαγό Κοσμά Δουμπιώτη αποβιβάζονται στην Πλάκα Λιτοχώρου. Συντάσσονται με τις δυνάμεις του οι οπλαρχηγοί του Ολύμπου και των Πιερίων και στις 19 Φεβρουαρίου 1878 στο Λιτόχωρο σχηματίζεται η Προσωρινή Επαναστατική Κυβέρνηση με πρόεδρο τον λιτοχωρίτη πρόκριτο Ευάγγελο Κοροβάγκο. Πρώτο μέλημα της προσωρινής κυβέρνησης ήταν η σύνταξη προκήρυξης προς τους προξένους των Μεγάλων Δυνάμεων στη Θεσσαλονίκη. Η καταληκτική διατύπωσή της είναι ενδεικτική της επιθυμίας των Μακεδόνων να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό και να απαλλαγούν από τις τουρκικές θηριωδίες όποιο κι αν ήταν το κόστος:« Διά τούτο ηναγκάσθημεν να καταφύγωμεν εις τα όπλα, ίνα αποθάνωμεν τουλάχιστον ως άνθρωποι και Έλληνες, εάν δεν μας επιτραπή να ζήσωμεν ως άνθρωποι λογικοί και ελεύθεροι». Στις 22 Φεβρουαρίου ο Επίσκοπος Κίτρους Νικόλαος Λούσης υψώνει τη σημαία της επαναστάσεως κατά των Τούρκων και στον Κολινδρό. Η επανάσταση δεν θα έχει την επιθυμητή κατάληξη. Η απελευθέρωση της Μακεδονίας δεν θα έλθει αλλά θα ενισχύσει τις ελληνικές διπλωματικές διεκδικήσεις για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου.
Οι περιορισμοί της πανδημίας δεν μας επιτρέπουν να τιμήσουμε με τη δέουσα λαμπρότητα τους αγωνιστές της Επανάστασης του Ολύμπου και των λοιπών περιοχών, όπως είθισται. Παρ’ όλα αυτά η θυσία τους μένει χαραγμένη με τα πιο λαμπρά γράμματα στην ιστορική μας μνήμη και κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία της Πιερίας, της Μακεδονίας και της Ελλάδας. Μας υπενθυμίζει πως έχουμε ιερό καθήκον να φανούμε αντάξιοί τους σε μία εποχή πολλαπλών προκλήσεων.
Χρόνια πολλά στο Λιτόχωρο
Χρόνια πολλά στον Κολινδρό
Χρόνια πολλά στην Πιερία
Χρόνια πολλά στην Μακεδονία
143 χρόνια πριν 500 εθελοντές με Μακεδονική καταγωγή, με επικεφαλής τον λοχαγό Κοσμά Δουμπιώτη αποβιβάζονται στην Πλάκα Λιτοχώρου. Συντάσσονται με τις δυνάμεις του οι οπλαρχηγοί του Ολύμπου και των Πιερίων και στις 19 Φεβρουαρίου 1878 στο Λιτόχωρο σχηματίζεται η Προσωρινή Επαναστατική Κυβέρνηση με πρόεδρο τον λιτοχωρίτη πρόκριτο Ευάγγελο Κοροβάγκο. Πρώτο μέλημα της προσωρινής κυβέρνησης ήταν η σύνταξη προκήρυξης προς τους προξένους των Μεγάλων Δυνάμεων στη Θεσσαλονίκη. Η καταληκτική διατύπωσή της είναι ενδεικτική της επιθυμίας των Μακεδόνων να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό και να απαλλαγούν από τις τουρκικές θηριωδίες όποιο κι αν ήταν το κόστος:« Διά τούτο ηναγκάσθημεν να καταφύγωμεν εις τα όπλα, ίνα αποθάνωμεν τουλάχιστον ως άνθρωποι και Έλληνες, εάν δεν μας επιτραπή να ζήσωμεν ως άνθρωποι λογικοί και ελεύθεροι». Στις 22 Φεβρουαρίου ο Επίσκοπος Κίτρους Νικόλαος Λούσης υψώνει τη σημαία της επαναστάσεως κατά των Τούρκων και στον Κολινδρό. Η επανάσταση δεν θα έχει την επιθυμητή κατάληξη. Η απελευθέρωση της Μακεδονίας δεν θα έλθει αλλά θα ενισχύσει τις ελληνικές διπλωματικές διεκδικήσεις για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου.
Οι περιορισμοί της πανδημίας δεν μας επιτρέπουν να τιμήσουμε με τη δέουσα λαμπρότητα τους αγωνιστές της Επανάστασης του Ολύμπου και των λοιπών περιοχών, όπως είθισται. Παρ’ όλα αυτά η θυσία τους μένει χαραγμένη με τα πιο λαμπρά γράμματα στην ιστορική μας μνήμη και κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία της Πιερίας, της Μακεδονίας και της Ελλάδας. Μας υπενθυμίζει πως έχουμε ιερό καθήκον να φανούμε αντάξιοί τους σε μία εποχή πολλαπλών προκλήσεων.
Χρόνια πολλά στο Λιτόχωρο
Χρόνια πολλά στον Κολινδρό
Χρόνια πολλά στην Πιερία
Χρόνια πολλά στην Μακεδονία
