Διονυσία Αντύπα
25/3/2022
”Αν μισούνται αναμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά᾽᾽ Έτσι λέει ο εθνικός ποιητής και έτσι αποδεικνύεται ότι είναι. Δεν μας πρέπει. Να το παραδεχθούμε, αν σήμερα εκτός από γιορτή είναι και μέρα περισυλλογής. Μια χώρα γονατισμένη, εξαρτώμενη παντοιοτρόπως, που διχάζεται για ξένα νιτερέσα. Για...
”Αν μισούνται αναμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά᾽᾽ Έτσι λέει ο εθνικός ποιητής και έτσι αποδεικνύεται ότι είναι. Δεν μας πρέπει. Να το παραδεχθούμε, αν σήμερα εκτός από γιορτή είναι και μέρα περισυλλογής. Μια χώρα γονατισμένη, εξαρτώμενη παντοιοτρόπως, που διχάζεται για ξένα νιτερέσα. Για...
συμφέροντα που δεν είναι δικά μας, ούτε και θα γίνουν ποτέ.
Δίπλα μας η Βόρειος Ήπειρος αφημένη στο έλεος. Η Κύπρος επίσης. Για τα μαρτυρικά νησιά του Αιγαίου καταντήσαμε να συζητάμε…. ψύχραιμα την αποστρατικοποίηση τους! Και χωρίς ίχνος ντροπής κάποιοι διασκορπισμένοι παντού μέσα στην Ελλάδα, απαιτούν να πάρουμε θέση για μια χώρα που ούτε στον χάρτη δεν έχουν δει, ούτε και νοιάστηκαν για τις σφαγές εκεί των ομογενών το 2014! Να φανατιστούμε θέλουν, για μια ξένη χώρα που δεν ξέρουμε ούτε καν την πρόσφατη ιστορία της, ούτε πώς πραγματικά έφτασε στον πόλεμο, αλλά ούτε και πώς στ᾽αλήθεια εξελίσσετε αυτός ο πόλεμος. Ποιος βομβαρδίζει ποιόν! Θέλουν να φανατιστούμε και να ζητάμε το κεφάλι όποιου συμπατριώτη σχολιάζει την καμπαλά, το κοράνι, το αβαντάνας των βουδιστών, και όποια ιερά βιβλία άλλων θρησκειών. Δεν έχουμε άλλη δουλειά να κάνουμε! Σε αντίθεση με τα ελληνικά σύμβολα, εθνικά και θρησκευτικά, τα οποία καθυβρίζονται χωρίς αντιδράσεις.
Δίπλα μας η Βόρειος Ήπειρος αφημένη στο έλεος. Η Κύπρος επίσης. Για τα μαρτυρικά νησιά του Αιγαίου καταντήσαμε να συζητάμε…. ψύχραιμα την αποστρατικοποίηση τους! Και χωρίς ίχνος ντροπής κάποιοι διασκορπισμένοι παντού μέσα στην Ελλάδα, απαιτούν να πάρουμε θέση για μια χώρα που ούτε στον χάρτη δεν έχουν δει, ούτε και νοιάστηκαν για τις σφαγές εκεί των ομογενών το 2014! Να φανατιστούμε θέλουν, για μια ξένη χώρα που δεν ξέρουμε ούτε καν την πρόσφατη ιστορία της, ούτε πώς πραγματικά έφτασε στον πόλεμο, αλλά ούτε και πώς στ᾽αλήθεια εξελίσσετε αυτός ο πόλεμος. Ποιος βομβαρδίζει ποιόν! Θέλουν να φανατιστούμε και να ζητάμε το κεφάλι όποιου συμπατριώτη σχολιάζει την καμπαλά, το κοράνι, το αβαντάνας των βουδιστών, και όποια ιερά βιβλία άλλων θρησκειών. Δεν έχουμε άλλη δουλειά να κάνουμε! Σε αντίθεση με τα ελληνικά σύμβολα, εθνικά και θρησκευτικά, τα οποία καθυβρίζονται χωρίς αντιδράσεις.
Η Ελλάδα, με την πλάτη στον τοίχο, τα μισά της παιδιά χωρίς μέλλον και τα άλλα ξενιτεμένα, σε αναμονή επισιτιστικής κρίσης, με τον Τούρκο δίπλα μας, και εντός τα ασκέρια των μουσουλμάνων που κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσουν στα δύσκολα που έρχονται, οφείλει να συγκεντρωθεί απερίσπαστη στα δικά της τεράστια προβλήματα. Αλλιώς θα χαθεί. Βοήθεια δεν υπολογίζουμε, όπως δεν υπήρξε και στην κρίση του 10. Απλώς, αυτοί που μας άπλωσαν το χέρι, μας πήραν ότι πολύτιμο είχε απομείνει,μαζί και την αξιοπρέπεια. Έτσι γίνεται πάντα. Και από αυτόν τον πόλεμο, κάποιοι θα ωφεληθούν, αλλά δεν θα είμαστε εμείς. Γι αυτό πρέπει να μείνουμε ενωμένοι. Ας απομονωθούν όσοι σπέρνουν τον διχασμό, όπως έκαναν και με αφορμή την ᾽᾽πανδημία᾽᾽. Οι ίδιοι είναι. Προφάσεις θα βρίσκουν πάντα, πρέπει να το πάρουμε απόφαση αν θέλουμε το καλό μας. Μας οδηγούν σε λιμό για ξένα συμφέροντα και μας θέλουν γυμνούς από εθνική ταυτότητα, διχασμένους και ανυπεράσπιστους. Το τελευταίο που μας χρειάζεται είναι η μισαλλοδοξία. Και ο ποιητής, πόσα χρόνια μας το φωνάζει και δεν τον ακούμε: …
¨Με τα ρούχα αιματωμένα ξέρω ότι έβγαινες κρυφά να γυρεύεις εις τα ξένα άλλα χέρια δυνατά. Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή· δεν είν’ εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία τες κουρταλεί. Άλλος σού έκλαψε εις τα στήθια, αλλ’ ανάσασιν καμιά· άλλος σού έταξε βοήθεια και σε γέλασε φρικτά. Άλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου οπού εχαίροντο πολύ, σύρε νά βρεις τα παιδιά σου, σύρε, ελέγαν οι σκληροί….¨
¨Με τα ρούχα αιματωμένα ξέρω ότι έβγαινες κρυφά να γυρεύεις εις τα ξένα άλλα χέρια δυνατά. Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή· δεν είν’ εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία τες κουρταλεί. Άλλος σού έκλαψε εις τα στήθια, αλλ’ ανάσασιν καμιά· άλλος σού έταξε βοήθεια και σε γέλασε φρικτά. Άλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου οπού εχαίροντο πολύ, σύρε νά βρεις τα παιδιά σου, σύρε, ελέγαν οι σκληροί….¨
