Πλήρης ημερών έφυγε από τη ζωή η ηθοποιός Κάκια Παναγιώτου, σε ηλικία 90 ετών.
Μια από τις σημαντικότερες εκπροσώπους της αρχαίας τραγωδίας, ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου για πάνω από τρεις δεκαετίες αλλά και πρωταγωνίστρια στα δράματα του Νίκου Φώσκολου, του Γιάννη Δαλιανίδη και του Ντίνου Δημόπουλου, η Κάκια Παναγιώτου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923 και φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Άνθρωπος χαμηλών τόνων, συνήθιζε να μένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Πρωτοεμφανίσθηκε στη θεατρική σκηνή το 1945 με το θίασο «Αυλαία» στο
θέατρο «Κοτοπούλη» και το 1948 προσλήφθηκε στο Εθνικό Θέατρο ως κορυφαία
στο χορό αρχαίου δράματος.
Ακολούθησαν συνεργασίες με το ελεύθερο θέατρο και το θέατρο «Κοτοπούλη», έως το 1953, οπότε επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο, του οποίου υπήρξε βασικό στέλεχος έως το 1986. Μέσα σε αυτά τα 33 χρόνια ερμήνευσε 93 σημαντικούς ρόλους του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου («Ο Βασιλιάς και ο σκύλος», «Βασιλιάς Ληρ», «Οθέλλος», «Ριχάρδος Γ'», «Αντώνιος και Κλεοπάτρα», «Γέρμα», «Χριστός Πάσχων»,κ.α.), ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συμμετοχή της στο χώρο της αρχαίας τραγωδίας: «Οιδίπους επί Κολωνώ» (Ισμήνη), «Ηλέκτρα»(Κλυταιμνήστρα), «Πέρσες» ('Αττοσα), «Τρωάδες»(Ανδρομάχη), «Ελένη» (Θεονόη), «Μήδεια» (Τροφός), «Αίας»(Αθηνά), «Φοίνισσαι» (Αντιγόνη) κ.α.
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1954 με την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου, «Θανασάκης ο πολιτευόμενος». Ακολούθησαν: «Ραντεβού στη Βενετία» του Ντίμη Δαδήρα (1960), «Οι γενναίοι του Βορρά» και «Ένας τρελός γλεντζές» του Κώστα Καραγιάννη (1970), «Αγάπη για πάντα» του Βασίλη Γεωργιάδη (1969), «Αυτοί που μίλησαν με το θάνατο» του Γιάννη Δαλιανίδη (1970), «Μια γυναίκα στην αντίσταση» του Ντίνου Δημόπουλου (1970), «Υπολοχαγός Νατάσα» του Νίκου Φώσκολου (1970), «Μαντώ Μαυρογένους» του Κώστα Καραγιάννη (1971), «Χρόνια της οργής» του Χρήστου Κυριακόπουλου (1973), «Άγρια νιάτα» του Νίκου Φώσκολου (1982), «Η πόλη ποτέ δεν κοιμάται» του Ανδρέα Τσιλιφώνη(1984), «Πολίτικη κουζίνα» του Τάσου Μπουλμέτη(2003) κ.α.
Ακολούθησαν συνεργασίες με το ελεύθερο θέατρο και το θέατρο «Κοτοπούλη», έως το 1953, οπότε επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο, του οποίου υπήρξε βασικό στέλεχος έως το 1986. Μέσα σε αυτά τα 33 χρόνια ερμήνευσε 93 σημαντικούς ρόλους του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου («Ο Βασιλιάς και ο σκύλος», «Βασιλιάς Ληρ», «Οθέλλος», «Ριχάρδος Γ'», «Αντώνιος και Κλεοπάτρα», «Γέρμα», «Χριστός Πάσχων»,κ.α.), ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συμμετοχή της στο χώρο της αρχαίας τραγωδίας: «Οιδίπους επί Κολωνώ» (Ισμήνη), «Ηλέκτρα»(Κλυταιμνήστρα), «Πέρσες» ('Αττοσα), «Τρωάδες»(Ανδρομάχη), «Ελένη» (Θεονόη), «Μήδεια» (Τροφός), «Αίας»(Αθηνά), «Φοίνισσαι» (Αντιγόνη) κ.α.
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1954 με την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου, «Θανασάκης ο πολιτευόμενος». Ακολούθησαν: «Ραντεβού στη Βενετία» του Ντίμη Δαδήρα (1960), «Οι γενναίοι του Βορρά» και «Ένας τρελός γλεντζές» του Κώστα Καραγιάννη (1970), «Αγάπη για πάντα» του Βασίλη Γεωργιάδη (1969), «Αυτοί που μίλησαν με το θάνατο» του Γιάννη Δαλιανίδη (1970), «Μια γυναίκα στην αντίσταση» του Ντίνου Δημόπουλου (1970), «Υπολοχαγός Νατάσα» του Νίκου Φώσκολου (1970), «Μαντώ Μαυρογένους» του Κώστα Καραγιάννη (1971), «Χρόνια της οργής» του Χρήστου Κυριακόπουλου (1973), «Άγρια νιάτα» του Νίκου Φώσκολου (1982), «Η πόλη ποτέ δεν κοιμάται» του Ανδρέα Τσιλιφώνη(1984), «Πολίτικη κουζίνα» του Τάσου Μπουλμέτη(2003) κ.α.
