Γράφει ο Πιτσιρίκος
Επειδή δεν έχω εκπρόσωπο Τύπου, θέλω να πω μόνος μου πως αισθάνομαι ιδιαίτερα κολακευμένος που
η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ ανταλλάσσουν ανακοινώσεις, με αφορμή την ταπεινότητά μου.
Θα μου άρεσε ακόμα περισσότερο, αν έβγαζαν ανακοινώσεις και το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και το ΚΚΕ.
Θα μου άρεσε ακόμα περισσότερο, αν έβγαζαν ανακοινώσεις και το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και το ΚΚΕ.
Πάντως, εγώ θα πάω στο κόμμα που θα μου δώσει τα περισσότερα χρήματα.Αυτά τα οκτώ χρόνια που γράφω στο μπλογκ, πέρασαν αρκετές κυβερνήσεις και αρκετοί «εκπρόσωποι».
Και, αν είμαι καλά, θα περάσουν και άλλες κυβερνήσεις κι άλλοι εκπρόσωποι.
Και θα ξεχαστούν.Καταλαβαίνω πως η υψηλή αναγνωσιμότητα του μπλογκ μου, πρώτο ατομικό σάιτ ή μπλογκ στην Ελλάδα
(γι’
αυτό ας κατηγορηθούν οι αναγνώστες και όχι εγώ), και οι μάλλον πολύ
καλές επιδόσεις στα social media –τουλάχιστον για κάποιον που δεν είναι
και δεν ήταν ποτέ τηλεοπτικό πρόσωπο- ιντριγκάρουν τους κυβερνώντες που
θα ήθελαν να είμαι στο πλευρό τους.Τώρα που τα καθεστωτικά ΜΜΕ έχουν
καταρρεύσει και οι Πρετεντέρηδες δεν πείθουν ούτε τα χρεοκοπημένα
αφεντικά τους, θα ήθελαν να έχουν μερικούς δημοφιλείς μπλόγκερ, για να
αναλάβουν αυτοί να κερδίσουν το επικοινωνιακό παιχνίδι που χάνεται στα
καθεστωτικά ΜΜΕ.
Ατύχησαν. Να τους ψάξουν αλλού. Όσο είναι ακόμα καιρός –γιατί τελειώνει ο χρόνος τους. Αλλιώς, να μείνουν να βρίζουν και να απειλούν. Μόνο αυτό ξέρουν να κάνουν. Κι αυτό, όχι καλά.
Όποιος παρακολουθεί το μπλογκ μου ξέρει πως είμαι σταθερά απέναντι σε κάθε εξουσία. Και μόνο την εξουσία έχω ως στόχο.
Όσοι χρήστες με έχουν ταράξει στο βρισίδι στο διαδίκτυο –και είναι αρκετοί- θα έχουν παρατηρήσει πως δεν τους απαντώ ποτέ. Δεν είναι από σνομπισμό. Απλά, δεν χαλάω τις δυνάμεις μου. Ρίχνω ένα μπλοκ και καθαρίζω. Το βρίσκω γελοίο η χώρα να έχει χρεοκοπήσει, να κυβερνάει η ακροδεξιά κι εμείς να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας.
Δεν έχω αφεντικό, βασίζομαι μόνο στους αναγνώστες του μπλογκ, και αυτό μου δίνει την δυνατότητα να γράφω αυτά που σκέφτομαι, όπως τα καταλαβαίνω εγώ.
Σε άλλους αρέσουν, σε άλλους όχι. Καλά, ούτε ο Χριστός δεν άρεσε σε όλους. Ούτε ο Γκάντι, ούτε ο Σωκράτης.
Υποθέτω, όμως, πως όλοι αναγνωρίζουμε σε όλους το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης που είναι κατοχυρωμένο από το ελληνικό Σύνταγμα –που το έκαναν κουρέλι- και την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Σε κάθε περίπτωση, το σίγουρο είναι πως εμένα δεν με πληρώνουν με χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα οι φορολογούμενοι Έλληνες πολίτες, ούτε με διόρισε ο κολλητός μου πρωθυπουργός, ούτε με διόρισε ποτέ κάποιο κόμμα σε κάποια δημόσια θέση. Ούτε θα με διορίσει. Αν και θα μου …άξιζε!!!
Δεν πρόκειται να μπω σε προσωπικές διαμάχες. Δεν είμαι εμπαθής, ούτε έχω εμμονές. Εμπάθεια και εμμονές είναι εχθροί για κάποιον που γράφει.
Έμαθα από τη μικρή εμπειρία μου στο Διαδίκτυο –όχι αμέσως αλλά το έμαθα- πως μόνο κερδισμένος είσαι όταν δεν απαντάς σε ύβρεις, λάσπη, ψέματα και απειλές. Οι άνθρωποι διαβάζουν και σκέφτονται. Και εκτιμούν ανάλογα.
Βέβαια, κάποιες φορές απαντάω. Όταν κρίνω πως πρέπει και αξίζει τον κόπο. Με τον δικό μου τρόπο. Πάντα.
Δεν σκοπεύω να κάνω καριέρα σε κάποιο ΜΜΕ, ούτε να γίνω πολιτικός. Σκοπεύω να συνεχίσω να γράφω στο μπλογκ μου. Και να έχω διάρκεια. Μου αρέσει αυτή η ελευθερία και θα την διεκδικώ πάντα. Αν μου το επιτρέψουν.
Αφού έγραψα όλα αυτά και περιαυτολόγησα, συγγνώμη αλλά αυτό είναι αναγκαίο κακό όταν απαντάς, σας λέω πως, εν τέλει, όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία, αφού η επίθεση του Αντώνη Σαμαρά στο πρόσωπό μου –δεν καταδέχομαι να ασχολούμαι με τους υπαλλήλους του- οφείλεται σε ένα άρθρο που υπάρχει στο τεύχος του Unfollow που κυκλοφορεί.
Και τον αφορά.
Δεν έχω γράψει εγώ αυτό το άρθρο στο Unfollow. Το έχουν γράψει δυο καλοί συνάδελφοι.
Όποιος διαβάζει το Unfollow ξέρει πως στο περιοδικό γράφω πια μόνο μια ιστορία σε συνέχειες που δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή πολιτική πραγματικότητα. Στις συνεντεύξεις δεν συμμετέχω πια. Το έκανα στην αρχή επειδή μου ζητήθηκε και θεωρήθηκε καλό για το περιοδικό.
Το άρθρο του Unfollow -που έχει τίτλο «Ομάδα Αλήθειας Νέας Δημοκρατίας, Χαλκείο με Πρωθυπουργική Σφραγίδα»- κάνει την ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας με τα κρεμμυδάκια. Και απάντηση για όσα στοιχεία αναφέρονται στο άρθρο δεν δόθηκε. Ούτε μήνυση έγινε.
Όταν η Ομάδα Ρουφιανιάς συναντάει την αλήθεια, το γυρίζει στο τσάμικο.
Και στο αν ο πιτσιρίκος ήταν ένας από την ομάδα του Unfollow που πήρε συνέντευξη, πριν από οκτώ μήνες, από τον Αλέξη Τσίπρα –δηλαδή είναι κακό να δίνει συνέντευξη ο Τσίπρας στον πιτσιρίκο που είναι μπλόγκερ αλλά είναι καλό να μιλάει στα παπαγαλάκια των ΜΜΕ-, και ξεχνώντας τις συνεντεύξεις με Άδωνι Γεωργιάδη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, Λιάνα Κανέλλη, Στέφανο Μάνο και άλλους.
Δηλαδή, ήταν καλό που ήμουν ένας από τους συνεντευξιαστές του Άδωνι Γεωργιάδη -που ανάθεμα την ώρα Λευτέρη Χαραλαμπόπουλε που σε άκουσα και γύρισα από τα νησιά- αλλά ήταν κακό που ήμουν ένας από τους συνεντευξιαστές του Αλέξη Τσίπρα. Πάντως, Αντώνη Σαμαρά, εγώ χαρούμενο τον είδα τον Άδωνι που με γνώρισε. Μην τον μαλώσεις.
Ο στόχος λοιπόν είναι το Unfollow –που έχει ενοχλήσει πολύ τον Αντώνη Σαμαρά και τους ισχυρούς φίλους του- και όχι εγώ.
Υποθέτω πως εγώ επιλέγομαι για στόχος, ως «δημοφιλής». Ό,τι κι αν γράψει κάποιος στο Unfollow –που γράφουν δεκάδες άνθρωποι- το χρεώνουν σε εμένα. Τιμή μου. Να το βλέπουν και οι συνάδελφοι και να μου κάνουν …αύξηση.
Ίσως, αφού μιλήσω με τους συναδέλφους στο Unfollow, να ανεβάσω το άρθρο για να το διαβάσει όποιος το επιθυμεί.
Και να βγάλει τα συμπεράσματά του. Και αν θεωρεί το Unfollow τίμιο, να το στηρίξει.
Σας ευχαριστώ.
(Αυτό που μου αρέσει πολύ είναι πως ο Αντώνης Σαμαράς –δια των χωροφυλάκων του- με βγάζει συριζαίο. Όχι εμένα μόνο, όλους όσοι συμμετέχουν στο Unfollow, αν και κάποιοι από τους συμμετέχοντες στο περιοδικό βγάζουν καντήλες με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όποιος διαφωνεί με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη βαφτίζεται ΣΥΡΙΖΑ από τους ακροδεξιούς που κυριαρχούν σήμερα στη Νέα Δημοκρατία. Θέλουν πόλωση, είναι φανερό. Όπως το πάνε, θα το καταφέρουν και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει στις εκλογές κάνα 50%. Κανονίστε να τον ψηφίσω κι εγώ. Δεν θέλω και πολύ. Αν δεν μου είχε κλέψει την καρδιά η ΔΗΜΑΡ, θα ψήφιζα ΣΥΡΙΖΑ.)
(Αντώνη Σαμαρά, είσαι υπεύθυνος για όποιο «ατύχημα» συμβεί σε κάποιο από τα στελέχη του Unfollow ή στις οικογένειές τους. Όχι τα τσιράκια σου, εσύ είσαι υπεύθυνος. Σε ενημερώνω. Και το διαβάζουν χιλιάδες άνθρωποι. Για κακή σου τύχη. Και για ακόμα πιο κακή σου τύχη, εξεδήλωσαν ήδη ενδιαφέρον για τα κατορθώματα των χωροφυλάκων σου δυο μεγάλες ξένες εφημερίδες. Μόνο σε αυτές μιλάω πια. Και αυτή τη φορά λέω να μιλήσω.)
Πηγή pitsirikos.net
Ατύχησαν. Να τους ψάξουν αλλού. Όσο είναι ακόμα καιρός –γιατί τελειώνει ο χρόνος τους. Αλλιώς, να μείνουν να βρίζουν και να απειλούν. Μόνο αυτό ξέρουν να κάνουν. Κι αυτό, όχι καλά.
Όποιος παρακολουθεί το μπλογκ μου ξέρει πως είμαι σταθερά απέναντι σε κάθε εξουσία. Και μόνο την εξουσία έχω ως στόχο.
Όσοι χρήστες με έχουν ταράξει στο βρισίδι στο διαδίκτυο –και είναι αρκετοί- θα έχουν παρατηρήσει πως δεν τους απαντώ ποτέ. Δεν είναι από σνομπισμό. Απλά, δεν χαλάω τις δυνάμεις μου. Ρίχνω ένα μπλοκ και καθαρίζω. Το βρίσκω γελοίο η χώρα να έχει χρεοκοπήσει, να κυβερνάει η ακροδεξιά κι εμείς να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας.
Δεν έχω αφεντικό, βασίζομαι μόνο στους αναγνώστες του μπλογκ, και αυτό μου δίνει την δυνατότητα να γράφω αυτά που σκέφτομαι, όπως τα καταλαβαίνω εγώ.
Σε άλλους αρέσουν, σε άλλους όχι. Καλά, ούτε ο Χριστός δεν άρεσε σε όλους. Ούτε ο Γκάντι, ούτε ο Σωκράτης.
Υποθέτω, όμως, πως όλοι αναγνωρίζουμε σε όλους το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης που είναι κατοχυρωμένο από το ελληνικό Σύνταγμα –που το έκαναν κουρέλι- και την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Σε κάθε περίπτωση, το σίγουρο είναι πως εμένα δεν με πληρώνουν με χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα οι φορολογούμενοι Έλληνες πολίτες, ούτε με διόρισε ο κολλητός μου πρωθυπουργός, ούτε με διόρισε ποτέ κάποιο κόμμα σε κάποια δημόσια θέση. Ούτε θα με διορίσει. Αν και θα μου …άξιζε!!!
Δεν πρόκειται να μπω σε προσωπικές διαμάχες. Δεν είμαι εμπαθής, ούτε έχω εμμονές. Εμπάθεια και εμμονές είναι εχθροί για κάποιον που γράφει.
Έμαθα από τη μικρή εμπειρία μου στο Διαδίκτυο –όχι αμέσως αλλά το έμαθα- πως μόνο κερδισμένος είσαι όταν δεν απαντάς σε ύβρεις, λάσπη, ψέματα και απειλές. Οι άνθρωποι διαβάζουν και σκέφτονται. Και εκτιμούν ανάλογα.
Βέβαια, κάποιες φορές απαντάω. Όταν κρίνω πως πρέπει και αξίζει τον κόπο. Με τον δικό μου τρόπο. Πάντα.
Δεν σκοπεύω να κάνω καριέρα σε κάποιο ΜΜΕ, ούτε να γίνω πολιτικός. Σκοπεύω να συνεχίσω να γράφω στο μπλογκ μου. Και να έχω διάρκεια. Μου αρέσει αυτή η ελευθερία και θα την διεκδικώ πάντα. Αν μου το επιτρέψουν.
Αφού έγραψα όλα αυτά και περιαυτολόγησα, συγγνώμη αλλά αυτό είναι αναγκαίο κακό όταν απαντάς, σας λέω πως, εν τέλει, όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία, αφού η επίθεση του Αντώνη Σαμαρά στο πρόσωπό μου –δεν καταδέχομαι να ασχολούμαι με τους υπαλλήλους του- οφείλεται σε ένα άρθρο που υπάρχει στο τεύχος του Unfollow που κυκλοφορεί.
Και τον αφορά.
Δεν έχω γράψει εγώ αυτό το άρθρο στο Unfollow. Το έχουν γράψει δυο καλοί συνάδελφοι.
Όποιος διαβάζει το Unfollow ξέρει πως στο περιοδικό γράφω πια μόνο μια ιστορία σε συνέχειες που δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή πολιτική πραγματικότητα. Στις συνεντεύξεις δεν συμμετέχω πια. Το έκανα στην αρχή επειδή μου ζητήθηκε και θεωρήθηκε καλό για το περιοδικό.
Το άρθρο του Unfollow -που έχει τίτλο «Ομάδα Αλήθειας Νέας Δημοκρατίας, Χαλκείο με Πρωθυπουργική Σφραγίδα»- κάνει την ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας με τα κρεμμυδάκια. Και απάντηση για όσα στοιχεία αναφέρονται στο άρθρο δεν δόθηκε. Ούτε μήνυση έγινε.
Όταν η Ομάδα Ρουφιανιάς συναντάει την αλήθεια, το γυρίζει στο τσάμικο.
Και στο αν ο πιτσιρίκος ήταν ένας από την ομάδα του Unfollow που πήρε συνέντευξη, πριν από οκτώ μήνες, από τον Αλέξη Τσίπρα –δηλαδή είναι κακό να δίνει συνέντευξη ο Τσίπρας στον πιτσιρίκο που είναι μπλόγκερ αλλά είναι καλό να μιλάει στα παπαγαλάκια των ΜΜΕ-, και ξεχνώντας τις συνεντεύξεις με Άδωνι Γεωργιάδη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, Λιάνα Κανέλλη, Στέφανο Μάνο και άλλους.
Δηλαδή, ήταν καλό που ήμουν ένας από τους συνεντευξιαστές του Άδωνι Γεωργιάδη -που ανάθεμα την ώρα Λευτέρη Χαραλαμπόπουλε που σε άκουσα και γύρισα από τα νησιά- αλλά ήταν κακό που ήμουν ένας από τους συνεντευξιαστές του Αλέξη Τσίπρα. Πάντως, Αντώνη Σαμαρά, εγώ χαρούμενο τον είδα τον Άδωνι που με γνώρισε. Μην τον μαλώσεις.
Ο στόχος λοιπόν είναι το Unfollow –που έχει ενοχλήσει πολύ τον Αντώνη Σαμαρά και τους ισχυρούς φίλους του- και όχι εγώ.
Υποθέτω πως εγώ επιλέγομαι για στόχος, ως «δημοφιλής». Ό,τι κι αν γράψει κάποιος στο Unfollow –που γράφουν δεκάδες άνθρωποι- το χρεώνουν σε εμένα. Τιμή μου. Να το βλέπουν και οι συνάδελφοι και να μου κάνουν …αύξηση.
Ίσως, αφού μιλήσω με τους συναδέλφους στο Unfollow, να ανεβάσω το άρθρο για να το διαβάσει όποιος το επιθυμεί.
Και να βγάλει τα συμπεράσματά του. Και αν θεωρεί το Unfollow τίμιο, να το στηρίξει.
Σας ευχαριστώ.
(Αυτό που μου αρέσει πολύ είναι πως ο Αντώνης Σαμαράς –δια των χωροφυλάκων του- με βγάζει συριζαίο. Όχι εμένα μόνο, όλους όσοι συμμετέχουν στο Unfollow, αν και κάποιοι από τους συμμετέχοντες στο περιοδικό βγάζουν καντήλες με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όποιος διαφωνεί με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη βαφτίζεται ΣΥΡΙΖΑ από τους ακροδεξιούς που κυριαρχούν σήμερα στη Νέα Δημοκρατία. Θέλουν πόλωση, είναι φανερό. Όπως το πάνε, θα το καταφέρουν και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει στις εκλογές κάνα 50%. Κανονίστε να τον ψηφίσω κι εγώ. Δεν θέλω και πολύ. Αν δεν μου είχε κλέψει την καρδιά η ΔΗΜΑΡ, θα ψήφιζα ΣΥΡΙΖΑ.)
(Αντώνη Σαμαρά, είσαι υπεύθυνος για όποιο «ατύχημα» συμβεί σε κάποιο από τα στελέχη του Unfollow ή στις οικογένειές τους. Όχι τα τσιράκια σου, εσύ είσαι υπεύθυνος. Σε ενημερώνω. Και το διαβάζουν χιλιάδες άνθρωποι. Για κακή σου τύχη. Και για ακόμα πιο κακή σου τύχη, εξεδήλωσαν ήδη ενδιαφέρον για τα κατορθώματα των χωροφυλάκων σου δυο μεγάλες ξένες εφημερίδες. Μόνο σε αυτές μιλάω πια. Και αυτή τη φορά λέω να μιλήσω.)
Πηγή pitsirikos.net
