Γράφει
ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Τα
μεγάλα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα, αυτά
που με την ολοκλήρωσή τους μορφοποιούν
νέα σχήματα, δομές, θεσμούς και θεσμικά
όργανα είναι δύσκολο, εάν όχι ακατόρθωτο,
να τα μελετήσει και να τα αξιολογήσεις
κανείς με επιτυχία την ώρα που βρίσκονται
σε εξέλιξη.
Αυτό
που είχε πει ο γέρος της Δημοκρατίας
ότι «στην Ελλάδα ευημερούν οι αριθμοί
και πένονται οι πολίτες» θα το προσαρμόσω
στα τρέχοντα δηλώνοντας ότι σήμερα
«ευημερεί η τηλεθέαση από πολίτες που
πένονται.»
Η
καθημερινή τηλεοπτική πραγματικότητα
ξεκινά χαράματα, καθώς οι παρουσιαστές
των εκπομπών σε σταθμούς τηλεοράσεων
και ραδιοφώνων πανελλαδικής εμβέλειας
βοηθούμενοι από «ειδικούς» περί την
οικονομία και στελέχη των κομμάτων της
συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης
βομβαρδίζουν τα αυτιά μας με αριθμούς,
επιχειρήματα, εικόνες και λεκτικές
απεικονίσεις της καθημερινής μας
πραγματικότητας και τελειώνει τις
μεταμεσονύκτιες μικρές ώρες με τις
σχετικές πολιτικές, οικονομικές,
πολιτισμικές εκπομπές.
Δεχόμαστε
όσα οι παρουσιαστές των εκπομπών και
οι επισκέπτες τους μας σερβίρουν και
οδηγούμεθα ως Έθνος με αδιαφιλονίκητη
σιγουριά σε βαθιά κατάθλιψη!…
Αναφέρομαι,
όπως καταλάβατε, στη ραδιοτηλεοπτική
‘καθημερινότητα’ της σύγχρονης
ελληνικής κοινωνίας την οποία εκπροσωπούν
παππούδες και γιαγιάδες που συνθέτουν
την ευπαθή ομάδα των δεινοπαθούντων
Ελλήνων συνταξιούχων. Αυτούς εγκλωβίζουν
στο σπίτι η υγεία και η ανέχεια και
καθηλώνουν μπροστά στους δέκτες της
τηλεόρασης σε καθημερινή βάση
μετουσιώνοντάς τους σε φανατικούς
θαυμαστές και «καταναλωτές» που
καταγράφουν τα μηχανάκια της AGB…
Τις
θέσεις στην «τηλεθέαση» παίρνουν στη
συνέχεια με τα πάθη και τις παλινωδίες
τους οι συνομήλικοί μου μπαμπάδες και
μαμάδες που εκδιώκονται κατά χιλιάδες
αναπάντεχα βίαια από τους χώρους της
παραγωγικής διαδικασίας καθώς εργοστάσια,
βιοτεχνίες και μικρό-μεσαίες επιχειρήσεις
κλείνουν με ρυθμούς απίστευτα γοργούς
καθώς η ελληνική μας οικονομία τόλμησε
να περάσει από την αποκαλούμενη
προ-βιομηχανική στην μεταβιομηχανική
κοινωνία χωρίς να γίνει ποτέ…βιομηχανική!...
Μετά
παίρνουν τις θέσεις τους μπροστά στις
οθόνες των τηλεοπτικών δεκτών τα παιδιά
μας που δεν πήραν ακόμη το ΔΡΟΜΟ της
ΞΕΝΙΤΕΙΑΣ, αυτά που κρατούν πτυχία καλών
σχολών και τμημάτων ελληνικών και ξένων
πανεπιστημίων και ΤΕΙ ΑΛΛΑ παραμένουν
συνωστισμένα στην ουρά της…ανεργίας,
σφαλερά φορτισμένα από την ΕΛΠΙΔΑ ότι
θα δούνε κάποια μέρα σύντομα το ποθητό
φως στην άλλη άκρη του τούνελ!..
Εάν
την παραπάνω ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ που βιώνουμε
κάποιοι μας την περιέγραφαν μερικά
χρόνια πριν ως πιθανό σενάριο - αποτέλεσμα
- της ένταξής μας στην ΕΥΡΩΖΩΝΗ από τον
κ Σημίτη και την ομάδα του είμαι σίγουρος
ότι με την κλασική ειρωνική διάθεση που
μας διακρίνει ως λαό θα λέγαμε:
«…να
μας λείπει το βύσσινο!...»
Δυστυχώς,
το βύσσινο μας το σερβίρισαν, «ΜΑΖΙ ΤΟ
ΦΑΓΑΜΕ» μας είπε ο κ Πάγκαλος και χάσαμε
το δικαίωμα να παραπονιόμαστε!..
Εύχομαι
να κατατρέχουν οι Ερινύες τα στελέχη
και τους ευνοημένους «Πράσινων και
Μπλε» Κυβερνήσεων που σπατάλησαν τα
τεράστια ποσά χορηγιών από την Ευρωπαϊκή
Ένωση και τελικά μας ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ, αμαχητί,
καλοκαίρι του 2010 στην τρόικα!...
Βλέπουμε
εκατομμύρια Έλληνες να ζούνε κάτω από
το όριο της φτώχειας, άλλοι τόσοι να
είναι επίσημα γραμμένοι στις λίστες
ανεργίας του ΟΑΕΔ και…αδήλωτοι, και
φέτος ΟΚΤΩ στους ΔΕΚΑ δεν θα ‘βουτήξουν
στην ελληνική θάλασσα’ από ανέχεια ενώ
κάποιοι που «ΚΟΛΥΜΠΗΣΑΝΕ στις Μίζες
και παραμένουν ατιμώρητοι» συνεχίζουν
να απολαμβάνουν τα μπάνια τους!..
«Πετύχαμε»
μέσα σε 3 δεκαετίες τη διάλυση των
αγροτικών μας υποδομής, το τσάκισμα της
ραχοκοκαλιάς της οικονομίας μας που
αποτελούσαν στη Θεσσαλονίκη και τον
ευρύτερο Βόρειο-Ελλαδικό χώρο οι Μικρό
–Μεσαίες – Επιχειρήσεις και στον
ευρύτερο ελλαδικό χώρο μεσαίου μεγέθους
βιομηχανικές μονάδες που έκλεισαν και
κλείνουν καθημερινά.
Μεγεθύναμε
δραματικά τα ελλείμματα του Εθνικού
μας ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών,
πιστεύοντας στην παρεχόμενη από τους
πολιτικούς ψευδαίσθηση της εφήμερης
οικονομικής επάρκειας που στηρίχτηκε
στα ΠΑΚΕΤΑ ΝΕΛΟΡ και πήραμε καταναλωτικά
δάνεια που πνίγουν αμέτρητες χιλιάδες
ελληνικών οικογενειών…
Στο
μεταξύ, καφετέριες και ορθάδικα
ξεφυτρώνουν από το πουθενά καθημερινά,
εκεί όπου από το πρωί μέχρι το βράδυ οι
νέοι μας σκοτώνουν την ανία και
κουβεντιάζουν τα πτυχία τους πίνοντας
φραπέ, ενώ οι ενδεείς και άνεργοι γονείς,
παππούδες και γιαγιάδες, όπως περιέγραψα
παραπάνω παρακολουθούν πρωί-βράδυ
ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές στο σπίτι
τους…
ΒΟΥΛΙΑΞΑΜΕ
με γοργούς ρυθμούς σε μεγέθη απίστευτα
στην ανέχεια και την ανεργία, και ΔΕΝ
μπορούν πλέον να ωραιοποιούν την εικόνα
οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Εργασίας
και των διαφόρων θεσμικών του οργάνων
και οργανισμών, της ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗΣ
ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ μα ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ…
ΑΝΕΡΓΟΙ
νέοι και οι γονείς τους που δεν πρόλαβαν
και δεν θα προλάβουν την συγκομιδή των
απαραίτητων για συνταξιοδότηση ενσήμων…
Μας
τύλιξαν σε ένα απροσδόκητο συμβολικό
«νεκροσέντονο» ανέχειας, ανεργίας,
αεργίας, απραξίας τουτέστιν οικονομικού
εκμηδενισμού που γεννά απελπισία,
απόγνωση, απαξίωση που οδηγούν σε
χιλιάδες αυτοκτονίες…
Και
σε αυτό το σημείο νοερής και πραγματικής
αναφοράς, σε σχέση ΕΥΘΕΩΣ ΑΝΑΛΟΓΗ…ΔΥΣΤΥΧΩΣ,
αυξάνουν καθημερινά και πανελλαδικά
οι ουρές στα δωρεάν συσσίτια Δήμων και
Εκκλησιών.
Να
πω ‘ήμαρτον Κύριε’ ή…Παναγιά μου μη
χειρότερα!…
