Ο Επικήδειος στον εκλιπόντα Κώστα Κατανά. 1947-2013

Tελέστηκαν την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου τα "εννιάμερα" του αγαπητού συμπολίτη μας και τ.Γυμνασιάρχου Κώστα ΚΑΤΑΝΑ ο οποίος

έφυγε το πρωί της 3ης Oκτωβρίου.  Στην φωτογραφία ο εκλιπών με τον μακαρίτη φίλο και πατριώτη του, αξέχαστο ¨δάσκαλο" κ.Χρήστο Τσολάκη.΄

Αποχαιρετούμε σήμερα σε αυτόν τον Ναό, του Τιμίου Σταυρού Κατερίνης, έναν πρωτεργάτη του, τον σεβαστό και αγαπητό σε όλους μας Κωνσταντίνο Κατανά. Ο Κώστας ήταν ένας από τα 12 μέλη της Ερανικής μας Επιτροπής η οποία συστήθηκε τον Μάιο του 2004, με Πρόεδρο τον μακαριστό και πολύκλαυστο π.Αθανάσιο Τσικόπουλο. 

Πέρυσι στις 4 Δεκεμβρίου σε αυτόν εδώ τον Ναό, αποχαιρετήσαμε τον π.Αθανάσιο. Σήμερα ακριβώς 10 μηνες μετά, αποχαιρετούμε τον αγαπητό μας Κώστα. Ήταν πάντα παρών από την αρχή, όταν μας παραχωρούσε το γραφείο του, το γραφείο του γυμνασιάρχου για να συνεδριάζουμε το 2004, το 2005, το 2006 και το 2007 μέχρι που θεμελιώθηκε ο κάτω Ναός μας. Ήταν πάντα παρών στις γιορτές και τις συνεστιάσεις μας, στα συσσίτια της ενορίας μας, στους καθημερινούς εσπερινούς αναγινώσκοντας τα του αναγνώστη αναγνώσματα. Σεμνός, ταπεινός, χαμογελαστός και πάντα χαρούμενος τον ζήσαμε και τον χαρήκαμε όλα αυτά τα χρόνια. Και ήλθε η ασθένεια  τους τελευταίους μήνες. Την υπέμεινε καρτερικά, μαρτυρικά σχεδόν, σιωπηλά. Η αγαπημένη σύζυγος του Ελευθερία και τα παιδιά του, στάθηκαν μέχρι το τέλος υπομονετικά και αγγόγυστα.  Κοινώνησε των αχράντων και ζωοποιών Μυστηρίων λίγες μέρες πρίν από τον π.Ευάγγελο και έτοιμος πλέον «τελειωθείς εν ολίγοις» παρέδωσε την αγνή ψυχή του στον Θεό. Αγάλλεται πλέον μαζί με τον π.Αθανάσιο Τσικόπουλο που τόσο πολύ αγάπησε.

      Στην φωτογραφία ο εκλιπών κ.Κώστας Κατανάς με τον μακαριστό π.Αθανάσιο Τσικόπουλο, ο οποίος κοιμήθηκε 10 μήνες πρίν. (3-12-2012)

Ο Κώστας Κατανάς γεννήθηκε το 1947 στην Κατερίνη. Γονείς του ήταν ο Νικόλαος και η Βικτωρία Κατανά που κατάγοταν από την Μόρνα. Έμεινε ορφανός σε ηλικία 8 μηνών και δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα του που ήταν φαντάρος στην διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και σκοτώθηκε το 1948. Η μητέρα του παρότι χήρα και με μεγάλη φτώχεια αγωνίστηκε να τον μεγαλώσει και να τον οδηγήσει να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο. Πέτυχε στην Νομική Σχολή του ΑΠΘ, όπου φοίτησε μόνο για ένα χρόνο. Η μεγάλη του αγάπη για την φιλοσοφία των Αρχαίων Ελλήνων, την Ιστορία, την παράδοση και τον πολιτισμό τον έκανε να εγκαταλείψει την Νομική Σχολή και να ξαναδώσει εξετάσεις. Έτσι λοιπόν πέτυχε στην Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ, την οποία θεωρούσε ως την κορυφαία Πανεπιστημιακή Σχολή της χώρας μας. Απεφοίτησε τον Φεβρουάριο του 1973.

Το 1975 ξεκίνησε ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο της ζωής του που κράτησε ως το τέλος της ζωής του για 38 χρόνια. Νυμφεύτηκε την γεωπόνο κ.Ελευθερία Μπατσαρά  την οποια είχε γνωρίσει στο Πανεπιστήμιο η οποία διετέλεσε και Αντινομάρχης Πιερίας επί Νομαρχίας Γ.Παπαστεργίου. Απέκτησαν 3 παιδιά, την Βικτωρία, τον Νικόλαο και την Κατερίνα. Πρωτοδιορίστηκε στην Εράτυρα Κοζάνης και υπηρέτησε επίσης στην Νιγρία Σερρών και για 28 χρόνια στην Κατερίνη. Στα σχολεία (Γυμνάσια & Λύκεια) που υπηρέτησε άφησε το στίγμα του ασχολούμενος όχι μόνο στα στενά πλαίσια διδασκαλίας του μαθήματος αλλά δημιουργώντας ομάδες μαθητών που ασχολούταν με το θέατρο, το χορό κ.α.π. Ο Κώστας Κατανάς, πίστευε ότι ο ρόλος του εκπαιδευτικού δεν ήταν η παροχή μόνο γνώσεων στους μαθητές, αλλά η δημιουργία χαρακτήρων και η καθοδήγηση τους με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσουν να γίνουν άξια και ικανά μέλη της κοινωνίας, όταν θα έβγαιναν στον στίβο της ζωής. Υπήρξε δραστήριο μέλος της κοινωνίας των περιοχών όπου εργάστηκε, αλλά κυρίως της πόλης της Κατερίνης που τόσο αγάπησε. Ολοκλήρωσε την καριέρα του ως Γυμνασιάρχης του 2^ου Γυμνασίου Κατερίνης, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 2008.

Υπήρξε μέλος του Συνδέσμου Φιλολόγων, της Σχολής Γονέων Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης, της Ερανικής Επιτροπής του Τιμίου Σταυρού Κατερίνης όπως προαναφέρθηκε και της Επιτροπής της Ιεράς Μονής Πέτρας Ολύμπου για την οποία αγωνίστηκε ώστε να επιστρέψει στον φυσικό της χαρακτήρα, που είναι η εκκλησία. Αγωνίστηκε στο να δοθούν τα κτίρια της Ιεράς Μονής Πέτρας στην Εκκλησία και τα κτήματα της στους ακτήμονες των γύρων χωριών. Αρθογραφούσε για χρόνια στην Εφημερίδα «Ολύμπιο Βήμα» με το ψευδώνυμο Πέτρος Ολυμπίτης.

Τον Φεβρουάριο του 2013, χτυπήθηκε από την πολύ σπάνια Νόσο του κινητικού Νευρώνα. Μια σπάνια ασθένεια άγνωστης αιτίας και μη θεραπεύσιμης που παραλύει τελείως τον άνθρωπο και οδηγεί στον Θάνατο. Παρότι καταλάβαινε την την σοβαρότητα της ασθένειάς του, δεν βαρυγκόμησε ποτέ, δεν παραπονέθηκε ποτέ, δεν είπε Θεέ μου γιατί εγώ? Πάντα χαμογελούσε και υπέμεινε με στωικότητα, ως αληθινός Χριστιανός και στην πράξη. Σε όσους τον βοηθούσαν, έλεγε συνέχεια «ευχαριστώ» όταν γίνω καλά θα στο ανταποδώσω. Το τελευταίο διάστημα που έχασε και την φωνή του, μόνο δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια του, αλλά ποτέ δεν βαρυγκόμισε. Η σύζυγός του Ελευθερία μαζί με τα παιδιά τους, στάθηκαν άγρυπνοι φύλακες και συμπαραστάτες σε όλη την διάρκεια της ασθένειας του. Χθές το πρωί παρέδωσε την ψυχή του στο Κύριο, ήρεμα και γαλήνια όπως ήταν σε όλη την ζωή του. Πίστευε ακράδαντα ότι η Ζωή αυτή είναι απλά ένα πέρασμα και υπάρχει για να προετοιμάσει την ψυχή για τον άλλο κόσμο, την όντως Ζωή, την πραγματική. Συνέδεε πάντα τον Χριστιανισμό με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, και ήταν περήφανος για τους Έλληνες και της γραφής των ιερών Ευαγγελίων στην Ελληνική Γλώσσα.

Ο αγαπητός μας Κώστας που σήμερα αποχαιρετούμε με την ευχή «Καλή αντάμωση» ήταν ένας πράος, ήρεμος, γαλήνιος και με βαθειά πίστη άνθρωπος. Υπήρξε άριστος εγγονός, γιός, σύζυγος και πατέρας. Αγαπητέ Κώστα Καλό σου Ταξίδι στην αιωνιότητα. Ευχόμαστε ο Δικαιοδότης Χριστός να σου αποδώσει τον στέφανο του επι γής αγώνα σου και να σε κατατάξει στον Παράδεισο μαζί με τους Αγίους και του αγγέλους, στην Θριαμβεύουσα Εκκλησία Του.

Καλό σου ταξίδι. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

Κωνσταντίνος Κορομπίλης                                                                                       ΚΑΤΕΡΙΝΗ 4-10-2013.