Δυο λόγια… για την Μαρία Μπαρά, Προϊσταμένη στη Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Περιφερειακής Ενότητας Πιερίας

 

 ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΠΑΡΑ

  Ακριβή μας Μαρία,

  Κι αν πέρασαν οι μέρες, και ήρθε η ώρα να τελέσουμε το πρώτο μνημόσυνο στη μνήμη σου, ο πόνος είναι ακόμα μεγαλύτερος και η θλίψη πιο έντονη. Ο πανδαμάτορας χρόνος αδυνατεί να μετριάσει την απώλεια και τον απρόσμενο χαμό σου.

Κι όσο η εικόνα σου είναι μπροστά στα μάτια μας άφθαρτη, και οι θύμισες καθάριες, πονάμε Μαρία μας αγαπημένη, πονάμε όλοι μας πάρα πολύ.

Πονάμε, γιατί κάθε πτυχή της λαμπερής προσωπικότητας σου είναι ένα παράθυρο στον πόνο. Τι να πρωτοθυμηθούμε από σένα και να μην μας μαχαιρώνει στην καρδιά;

Την νιότη σου; Το χαμόγελό σου; Τον καλό σου λόγο για όλους; Την συμβιβαστική άποψη για να μην κακοκαρδίσεις κανέναν; Όλα τα δικά σου απλά και αγαπημένα πράγματα που σε θυμίζουν, και την ξεχωριστή σου νοικοκυροσύνη.

Μεγάλωσες σε μια ευτυχισμένη οικογένεια, με μια αγαπημένη αδερφή και δυο υπέροχους γονείς που σου έδωσαν όλα τα εφόδια στον αγώνα της ζωής.

Κάτοχος μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών και ξένων γλωσσών προσλήφθηκες με αδιάβλητη διαδικασία στο Δημόσιο, στη Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Πιερίας και έδωσες την δυνατότητα να σε γνωρίσει ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που συναλλάσσεται με το Δημόσιο.

Τα τυπικά και ουσιαστικά σου προσόντα παρά το νεαρό της ηλικίας σου και τα λίγα χρόνια υπηρεσίας σε έφεραν πρώτα στη θέση της Επιθεωρήτριας Βορείου Ελλάδος του ΥΠΕΚΑ και στη συνέχεια στη θέση της Προϊσταμένης. Απέναντι στη δημοσιουπαλλίστικη νοοτροπία εσύ αντέταξες τη δική σου φιλοτιμία, την άρτια επιστημονική σου κατάρτιση, την εργατικότητα και την παροιμιώδη υπευθυνότητα.

Ώρες ολόκληρες, βράδια ατέλειωτα σκυμμένη πάνω από τα υπηρεσιακά έγγραφα και τον υπολογιστή αναζητούσες την τεκμηριωμένη επιστημονική απάντηση και έλυνες με απόλυτα νόμιμο τόπο και τεκμηρίωση όλα τα προβλήματα που ανέκυπταν μέσα από δαιδαλώδη και απόλυτα εξειδικευμένη νομολογία και ορολογία, με αποτέλεσμα η κούραση και το άγχος να γίνουν οι κερκόπορτες του χαμού σου.

Κι αν τεράστια ερωτηματικά πλανιούνται για την φυγή σου η μόνη εξήγηση για σένα είναι απλή.

Ήσουν ένας άγγελος Μαρία, και μας έκανες όλους , όλους όσους σε γνώρισαν να σε λατρέψουν και να νιώσουν ευτυχισμένοι με την παρουσία σου στη Γη. Όμως η θέση των αγγέλων είναι στους Ουρανούς, και εσύ πήγες στη δική σου θέση, εκεί που σου ταίριαζε στην αγκαλιά της Μάνας του Κόσμου. Κι όταν σεργιανάς στις πεδιάδες του Παράδεισου, όσους συναντάς χαμογέλασέ τους. Τότε και ο Παράδεισος Μαράκι μου με το δικό σου χαμόγελο θα γίνεται ακόμα πιο χαρούμενος, ακόμα πιο φωτεινός.

Τούτες τις ώρες που όλοι μας προσευχόμαστε για σένα, μια υπόσχεση φεύγει μέσα από τα μύχια της ψυχής μας για να σε συναντήσει στους ουρανούς, ΜΑΡΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ.

ΠΟΤΕ ΛΗΘΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ – ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ

ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ, ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΟΛΥ .

Γιώργος Σκούπρας