Η ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΑΠΝΑ!..[Α]

 




     Η πιο δύσκολη δουλειά είναι τα καπνά. Απο παιδί θυμάμαι όταν πήγαινα, πόσο κουραστικό ήταν, τόσο το πρωινό ξύπνημα οσο κι οι άπειρες ώρες δουλειάς μέσα στον ήλιο. Οι γονείς μου αγρότες πάλευαν καθημερινά να μη μας λείψει τίποτα.

Πάντα ρώταγα τον πατέρα μου τι ώρα θα φύγουμε απο το χωράφι,κι εκείνος απαντούσε σε λίγο, μα αυτό το λίγο πήγαινε τόσο αργά, σαν τις χελώνες που βρίσκαμε στα χωράφια κι εγώ κοιτούσα στον ουρανό, χάζευα τα συννεφάκια όταν είχε, κι έλεγα δε θα βρέξει? κι αυτό γιατί, μπορεί να μην έβγαζα τη δουλεια που έβγαζε η Μάνα μου με τον Πατέρα μου, σίγουρα όμως κάτι έκανα, και για 'κείνους ήταν μια ανάσα. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτό που έλεγε η μάνα μου και το λέει μέχρι και σήμερα η καλή μου,το οποίο εμένα με εκνεύριζε και με εκνευρίζει αφάνταστα. Ερχόταν η ώρα να φύγουμε για να πάμε σπίτι για φαγητό, κι εκείνη έλεγε ένα ράμμα ακόμη και φεύγουμε.(και μεταξύ μας μέχρι και σήμερα το ίδιο κάνει!..αλλά έτσι είναι η Ελληνίδα Μάνα δεν "κολά" πουθενά)

Κι εγώ να λέω όπως φαντάζομαι κι όλα τα παιδιά στην ηλικία μου το κλασικό πωωωωωω!!!(το είχαν όλες οι Μανάδες αυτό..) Και ξαφνικά τα χέρια να παίρνουν "φωτιά" για να γεμίσουμε τα κασάκια ή τα τελάρα όπως και να το πεις το ίδιο είναι.Και σαν φτάνεις σπίτι να πηγαίνεις στα λεγόμενα "πανιά" όπως τα λέμε στο Ν.Πιερίας, ή αλλιως λιάστρες ή ξηραντήρια όπως στις περισσότερες περιοχές που η κύρια ασχολία τους είναι τα καπνά.Περιμέναμε πως και πως να ρθει η έρμη η Κυριακή για να κοιμηθούμε λίιιιιιγο παραπάνω το πρωί,και ναι να παίξουμε με τους φίλους μας, να πάμε μια βόλτα,και να πάρουμε ένα παγωτό.Κι όταν κοντοζύγωνε ο καιρός για το πανηγύρι του χωριού κάναμε "κωλοτούμπες" γιατί δε θα πηγαίναμε μια μέρα στο χωράφι.                                                                                                                                                                                                                                                                            Ακούγεται αστείο,όμως για μας ήταν μια μέρα ξεκούρασης, μια μέρα διασκέδασης αυτό είχαμε τότε,κι ίσως και πολλά παιδιά ακόμη και σήμερα. Εκείνο που ήταν το "σπαστικό" ήταν όταν "χαζοέβρεχε" και φευγαμε απο το χωράφι,και μέχρι να φτάσουμε σπίτι ξαναγυρίζαμε πίσω μιας κι η βροχή σταμάταγε. Παιδιά είμασταν και χαιρόμασταν με αυτό, γιατί λέγαμε αντε θα ξεκουραστούμε. Δε καταλαβαίναμε όμως, πως όταν θα ερχόταν ο χειμώνας με αυτά τα χρήματα θα ζεσταινόμασταν, θα ντυνόμασταν,θα τρώγαμε, θα πηγαίναμε σχολείο και γενικά οτι ανάγκες έχει μια οικογένεια. Με τα χρόνια και καθώς μεγαλώναμε καταλάβαμε οτι αυτή ήταν η δουλειά των γονιών μας κι έπρεπε να δουλέψουμε. Το μόνο που στερηθήκαμε ήταν τα τόοοοοοοσα καλοκαίρια που αντι να πηγαίνουμε έστω και για ένα μπανιο στη θάλασσα, εμείς είμασταν στη δική μας θάλασσα την "πράσινη". Όλοι όσοι μεγαλώσαμε στην Ελληνική επαρχία έχουμε λίγο-πολύ εμπειρία από τη σκληρή αγροτική ζωή, αφού ήταν σύνηθες φαινόμενο τα παιδιά να εργάζονται κανονικά στα χωράφια από μικρή ηλικία, βοηθώντας τους γονείς τους .Ξέρετε σαφώς κάθε δουλειά έχει τη δική της κούραση,όμως πιστέυω πως σαν αυτή των αγροτών δεν είναι καμία.Κι είμαι περήφανη που οι γονείς μου είναι αγρότες γιατί μας μάθανε να εκτιμάμε πως βγαίνει το ρημάδι το μεροκάματο,και να το πω και λαϊκα αν μου επιτρέπετε "αν δεν βρέξεις τον κώλο λέει μια παροιμία ψάρια δεν πιάνεις". Αυτός που βάζει καπνά δε τα βάζει απο χόμπι μα απο ανάγκη. 'Εχει γίνει πλεον "κατάρα" να ασχολείσαι με καπνά,ακούγεται σκληρό κι όποιος θεωρεί πως είναι εύκολη υπόθεση, πλανάται οικτρά και δεν έχει επίγνωση επι του θέματος!

Η καλλιέργεια του μικρού καπνού (Κατερίνης) είναι με διαφορά η πιο βασανιστική. Η συγκομιδή του, καθημερινή εργασία για όλο το καλοκαίρι και το μισό φθινόπωρο, απαιτεί ξύπνημα από πολύ νωρίς τη νύχτα, ώστε οι εργάτες να είναι πριν το ξημέρωμα στα χωράφια. Το «σπάσιμο», όπως λέγεται το μάζεμα των φύλλων του καπνού, διαρκεί ως τις πρώτες καυτές ώρες του μεσημεριού οπότε το φύλλο μαραίνεται και πλέον δεν μπορεί με ευκολία να αποσπαστεί από το φυτό. Περίπου στις 12,30 λοιπόν, οι αγρότες φεύγουν από το χωράφι για να πάνε να κρεμάσουν τα μαζεμένα καπνά στα υπαίθρια νάιλον ξηραντήρια που στήνουν κάθε καλοκαίρι στις αυλές των σπιτιών τους. Εκεί τους περιμένει ένα ακόμη "μαρτύριο" ,αφού τα ξηραντήρια μετατρέπονται σε σωστούς φούρνους από τη θερμοκρασία στο εσωτερικό τους, που φτάνει σε απάνθρωπα επίπεδα. Ακολουθεί φαγητό και λίγη ξεκούραση το μεσημέρι και το απόγευμα γύρω στις 4,30 ξανά στο χωράφι ως τη δύση του ήλιου,και πολλές φορές μάλιστα και μέχρι αργά τη νύχτα με τα φώτα απο το τρακτερ.Δυστυχώς παλαιότερα είχαν μια κάποια σεβαστή αξία (τα καπνά) σήμερα όμως παρά τις ευκολίες που υπάρχουν απο τα μηχανήματα,ούτε αμοίβονται όπως θα έπρεπε κι η κούραση τους δεν εξαγοράζεται με κανενός είδους χρηματικής αξίας. Διάλεξα αυτό το μήνα να γράψω δυο λόγια για τα καπνά μιας κι είχα πολλά χρόνια να πάω.'Ετυχε λοιπόν μια μέρα να πάω στα χωράφια των γονιών μου, και μου ήρθαν μια - μια όλες αυτες οι εικόνες που ανέφερα παραπάνω όταν ήμουν παιδί. Και συνειδητοποίησα πως παρά τα χρόνια που πέρασαν, η δουλειά αυτή παραμένει κουραστική.

 

  Στις φωτογραφίες θα δείτε το τελευταίο "χέρι" που παίρνουν στα καπνά αυτόν τον καιρό!.. Εγώ σε αυτό το "χέρι" τις ρίζες όταν έσπαζα τα φύλλα τις πατούσα κάτω με "μίσος" και αρκετοί πιστέυω οτι κάνουν το ίδιο και σήμερα. Κι είμαι βέβαιη πως αν τα γραφόμενα μου τα διαβάσουν άνθρωποι που γνωρίζουν τι σημαίνει καπνά θα συμφωνήσουν μαζί μου. Τέλος δε θα μπορούσα να παραλείψω, να αναφέρω και την αξία του καφέ να τον πίνεις στο καπάκι της παγωνιέρας, pssssssss... αξία ανεκτίμητη χωρίς παγάκια, χωρίς καλαμάκι, και με ζεστό νερό. Για γαλατάκι μέσα στον καφέ δε το συζητάμε θα ήταν κι αυτό είδος πολυτελειας!! Μα τα δυο,τα πέντε λεπτά το πολύ που καθόσουν στον ίσκιο ενός δέντρου,ήταν αρκετό για να δροσιστείς. Γι'αυτό να αγαπάτε ρε τους αγρότες και να τους στηρίζετε όταν φωνάζουν έχουν δίκιο!..αλλά σε μια χώρα που τα μπεεεεεεεε αυξάνονται ολοένα και περισσότερο δε θα αλλάξει τίποτα,εαν δεν πάρουμε ανάποδες στροφές που οδηγούν στους ίσιους δρόμους!.. Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και καλή δύναμη σε όλους τους αγρότες!!!! Με λόγια απλά μα απο καρδιάς θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας!!!

Αφροδίτη Μαργαρίτη
Λογοποιήματα