ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Κου ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

 

    Η οικονομία δεν κινείται έξω από νόμους και δεν είναι ούτε ουδέτερη, ούτε υπεραταξική στην βάση των παραγωγικών οικονομικών σχέσεων που αποτελούν την βάση που οικοδομείται η κοινωνία και φτιάχνεται όλο το εποικοδόμημα.

Από αυτή την σκοπιά ούτε το κράτος είναι ουδέτερο, έχουν διαλεκτική σχέση με την βάση, την οικονομία, είναι τμήμα του εποικοδομήματος και παίζει τον συλλογικό εκφραστή ταξικών συμφερόντων.
Στην... 

σφαίρα της καπιταλιστικής οργάνωσης της οικονομίας κυρίαρχη τάξη είναι η αστική τάξη. Είναι ιδιοκτήτες των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, καπιταλιστές που στοχεύουν στην μεγιστοποίηση των κερδών τους, στην διευρυμένη αναπαραγωγή τους.
Σε αυτό το οικονομικό σύστημα ανήκει και η Ελλάδα και η πρόσδεση μας στην τότε ΕΟΚ, σήμερα Ε.Ε., αποτελούσε στρατηγική επιλογή των Ελλήνων κεφαλαιοκρατών-καπιταλιστών που έβλεπαν και βλέπουν μέσα από αυτή την καπιταλιστική ένωση θα προωθούνταν καλύτερα τα γενικότερα, αλλά και ειδικά, ταξικά οικονομικά τους συμφέροντα.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι όρος "εθνική" οικονομία είναι πλασματικός, δρα αποπροσανατολιστικά και παραπλανητικά στον λαό. Συγκαλύπτει το ταξικό περιεχόμενο της οικονομίας και κατά επέκταση της πολιτικής ,υποκρύπτει τη τάξη που κάνει κουμάντο στην οικονομία που είναι η πραγματική εξουσία με της κυβερνήσεις να δρουν σαν όργανα επιβολής των ταξικών συμφερόντων. Αυτό είναι μια πρώτη παρατήρηση στον κύριο Γεώργιο Δημητράκη στις αναφορές του περί <<εθνικής>> οικονομίας και για το τι φταίει για τη κατάσταση στην χώρα μας.
Ο κύριος Δημητράκης Γεώργιος σε μια άλλη εκδοχή "μαζί τα φάγαμε" σε άρθρο του, λίγο πολλή μας λέει, η Ελλάδα βρισκόταν σε ένα "πάρτη" διασπάθισης δημοσίου χρήματος και κοινοτικών κονδυλίων από την δεκαετία 80 που όλοι βολευόμασταν και περνούσαμε καλά. Και πως τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσουμε τον λογαριασμό. Στην ανάλυση του αφήνει έξω τους ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες. Που θεώρει ότι ήταν θύματα ενός υδροκέφαλου κράτους, θύματα "συνδικαλιστών" και διάφορων "συντεχνιών" που έμπαιναν εμπόδιο στην οικονομική τους δραστηριότητα και ανάπτυξη. Ο σοφός λαός μας λέει "η μισή αλήθεια είναι χειρότερο από ένα ψέμα". Αυτό κάνει και ο κύριος Δημητράκης Γεώργιος.
Στην Ελλάδα από τα μέσα της δεκαετίας του 70 στα πλαίσια σταθεροποίησης του καπιταλισμού στην χώρα, το σύστημα, το κράτος, στήριξε ποικιλόμορφα τους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτό σήμαινε γενναίες κρατικές χρηματοδοτήσεις κυρίως στον βιομηχανικό και κατασκευαστικό κλάδο. Το κράτος τότε αξιοποιήθηκε σαν μοχλός ανάπτυξης για τους καπιταλιστές και αποτελούσε ασπίδα προστασίας τους. Πολλές Καπιταλιστικές επιχειρήσεις κυρίως στην βιομηχανία πτώχευαν της επιχειρήσεις και της ξαναγυρνούσαν στο κράτος για την εξυγίανση τους. Χρήματα που επιβάρυναν τον κρατικό ταμείο, δημιουργούσε ελλείμματα.
Η εισχώρηση της χώρας μας στην ΕΟΚ σαν δωδέκατο μέλος, με την υπογραφή ένταξης μας το 1980, έδινε καινούργιες προοπτικές στο μεγάλο κεφάλαιο για την διευρυμένη αναπαραγωγή του.
Σε αυτή την προοπτική η αστική τάξη της χώρας μας, το πολιτικό τους προσωπικό έψαχνε να φτιάξει κοινωνικές συμμαχίες. Από την μία να χειραγωγεί εργαζόμενους τον λαό γενικότερα και από την άλλη να δημιουργήσει εκείνους τους "δορυφόρους" σε μεσαία στρώματα που θα διευκολύνουν στο κεφαλαίο να δράσει αποτελεσματικά.
Σε αυτή την κατεύθυνση το κράτος χρησιμοποιήθηκε από τα αστικά κόμματα και το κεφαλαίο σαν "λάφυρο", σαν ρουσφετολογικός, πελατειακός μηχανισμός, για να εξαγοράσει λαϊκές συνειδήσεις, να της ενσωματώσει. Δεν είναι τυχαίο που αυτή την βρώμικη δουλειά την ανέθεσαν πρώτα σε ένα αστικό κόμμα σοσιαλδημοκρατικής κοπής το ΠΑΣΟΚ. Που είχε πιο στενούς δεσμούς με τον λαό, τους εργαζόμενους, τους μικρούς φτωχούς αγρότες που εξαπάτησε και εγκλώβισε μάζες λαών στο κόμμα του, με τα ψευδεπίγραφα συνθήματα του, κλεμμένα από το ριζοσπαστικό λαϊκό κίνημα της εποχής.
Αυτή η τακτική αποτελούσε επιλογή για την αστική τάξη και το κεφαλαίο για να φτιάξει της τεχνητές συμμαχίες της, χωρίς να υπονομεύεται το μέσο ποσοστού κέρδους και η αναπαραγωγή των κεφαλαίων τους. Σε αυτή την γραμμή συγκροτήθηκε ο φιλοεργοδοτικός φιλοκυβερνητικός συνδικαλισμός που εκφράστηκε από συγκεκριμένες παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ).Τμήμα του <<προικίστηκε>>, εξαγοράστηκε με ποικιλόμορφα προνόμια με "αντίτιμο" την υπονόμευση των αγώνων της εργατικής τάξης, με την αδράνεια και αποδιοργάνωση της.
Όπως εξαγορά έγινε σε τμήμα του αγροτικού πληθυσμού μέσα από "αμαρτωλές" συνεταιριστικές επιχειρήσεις, <<ομάδες>>, άλλες αγροτικές ενώσεις. Με στόχο να προπαγανδιστεί η την αντιαγροτική πολιτικής της Ε.Ε. της ΚΟΙΝΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (ΚΑΠ) που στρατηγικός της στόχος είναι, ο αφανισμός της μικρής και μεσαίας αγροτιάς και κτηνοτροφίας. Για αυτό και η πολιτική των ποσοστώσεων, των απαγορεύσεων, των κοινοτικών κανονισμών σε συνδυασμό με άλλα ζητήματα (πετρέλαιο, τιμές λιπάσματα, τιμές σπόροι ,φορολογίες, τιμές προϊόντος, φυσικές καταστροφές) εξοντώνουν καθημερινά τον αγροτικό κόσμο και τον διώχνουν από τα χωράφια του. Και όχι ότι οι αγρότες μας είναι τεμπέληδες και μάθανε να περιμένουν ευρωπαϊκά κονδύλια χωρίς να καλλιεργούν. Και αυτό είναι επιλογή της Ε.Ε.
Πλάι στην Ελλάδα του ρουσφετιού, της ρεμούλας και του γλειψίματος, ζει και αναπνέει η Ελλάδα της δουλειάς, της αξιοπρέπειας, του αγώνα, της καθημερινότητας και του μεροκάματου. Που δούλευε και δουλεύει, παρήγαγε και παράγει πλούτο, ακόμα και σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και γυρνάει πίσω της ένα μικρό αντίτιμο από αυτό που παράγει. Ίσα- Ίσα για να συντηρηθεί, να είναι παραγωγική, για να αυγατίζει τα κέρδη των καπιταλιστών.
Αυτοί κύριε Δημητράκη Γεώργιε δεν συμμετείχαν σε κανένα πάρτη. Δεν αποτελούν τμήμα της ρεμούλας, της διαφθοράς, της διαπλοκής. Και αυτή είναι η πραγματική Ελλάδα και είναι η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού που πληρώνει σήμερα ακριβά της συνέπειες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης που εσείς εσκεμμένα δεν κατονομάζεται και τα ρίχνεται έτσι γενικά στην διαφθορά και στο υδροκέφαλο κράτος. Ότι αυτή είναι η αιτία για αυτά που βιώνουμε σήμερα (όχι ότι δεν υπάρχει, ποιος όμως, γιατί, για ποιο λόγο, όχι γενικά).
Ενδεικτικά να δούμε. Οι εργάτες στις βαριές βιομηχανίες λιγνίτη, βωξίτη, οι εργάτες στα ναυπηγεία, στα διυλιστήρια, στα εργοστάσια τροφίμων, στον Ιματισμό, στις φαρμακοβιομηχανίες ,οι χιλιάδες ναυτεργάτες μας, οι εργάτες στα εργοστάσια μετάλλου, στην αμυντική βιομηχανία, οι εργάτες στην οικοδομή, όλοι ανεξαιρέτως οι εργαζόμενοι στις μεγάλες βιομηχανικές ζώνες της Αθήνας, του Πειραιά, της Λάρισας, της Κομοτηνής, της Πάτρας κ.α. Οι χιλιάδες εμποροϋπάλληλοι, οι μικρομεσαίοι καταστηματάρχες, οι μικροί έμποροι, οι μικροβιοτέχνες που αφανιστήκαν, οι αυτοκινητιστές, οι μικρομεσαίοι αγρότες που καλλιεργούν τα 30 40 στρέμματα τους η οι χιλιάδες κτηνοτρόφοι που βοσκούν τα 200 300 ζώα τους, οι εκπαιδευτικοί μας στα δημόσια σχολεία, οι γιατροί, οι νοσοκόμοι στα δημόσια νοσοκομεία και χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι που τίμια κάτω από δύσκολες συνθήκες είναι λαμόγια και διαφθορείς? Προφανώς όχι και μάλλον σε αυτό συμφωνείται και εσείς κύριε Δημητράκη.
Ίσα – ίσα που τους κλέβουν καθημερινά τον μόχθο και τον κόπο για να πλουτίζει μια δράκα καπιταλιστών, επιχειρηματικών ομίλων που δρουν παρασιτικά σε όλη την παραγωγική διαδικασία και συσσωρεύουν τον πλούτο υφαρπάζοντας την υπεραξία που δεν δημιουργούν σαν ιδιοκτήτες των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής.
Αυτή η δράκα, αυτή η κοινωνική μειοψηφία του κεφαλαίου, της εγχώριας αστικής τάξης σε αγαστή συνεργασία με διεθνικά τμήματα του κεφαλαίου, πήρε εργολαβίες μεγάλα δημόσια έργα όπως το αεροδρόμιο (χόχτιφ), έκανε "ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ", χρηματοδοτήθηκε από διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα παλιότερα πακέτα Ντελόρ, τώρα ΚΠΣ, αναπτυξιακούς νόμους, βρίσκονται πίσω από μίζες σε εξοπλιστικά προγράμματα.
Αυτοί δημιουργούν τα ελλείμματα, για αυτούς δανείζεται το αστικό κράτος και όχι για να χουμε καλή δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία, πρόνοια, κοινωνική πολιτική. Τα στοιχεία για του Ολυμπιακούς αγώνες είναι αποκαλυπτικά και όχι μόνο.
Τώρα με την καπιταλιστική οικονομική κρίση που το μέσο ποσοστού κέρδους των καπιταλιστών έπεσε και δυσκολεύει η αναπαραγωγή του κεφαλαίου έρχεται στην επιφάνεια όλες οι αντιθέσεις και οι αντιφάσεις αυτού του συστήματος και οι παρασιτικές του λειτουργίες. Μίζες Siemens, σκάνδαλο FIFA στο ποδόσφαιρο τώρα. Άρα η ρεμούλα και οι μίζες είναι συνώνυμες με το σύστημα της εκμετάλλευσης και του κέρδους και δεν είναι κάποια ιδιαιτερότητα των Ελλήνων.
Αυτό που σαπίζει σήμερα είναι ο καπιταλισμός και εμφανίζεται το πιο βάρβαρο και αποκρουστικό του πρόσωπο. Κάποιοι θέλουν να συσκοτίσουν αυτή την πραγματικότητα και να βάλουν εμπόδια στο νέο που έρχεται, στην βάση της κοινωνικής και ιστορικής ανάγκης. Το νέο θα είναι αποτέλεσμα δράσης λαϊκών δυνάμεων, βάζοντας τέλος στο φαύλο κύκλο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης , των οικονομικών κρίσεων, στην φτώχεια, την λαϊκή δυστυχία.

Σαββίδης Παναγιώτης
Μέλος του ΚΚΕ
Μέλος του Δ.Σ. Οικοδόμων Κατερίνης