Ή μήπως είναι καλύτερα να τους μπερδέψω; Να γιορτάσω για να νομίζουν ότι, είναι καλό να μεγαλώνεις κατά ένα χρόνο. Αν ήμουν άνθρωπος, σ’ ένα χρόνο δεν θα είχα αλλάξει σημαντικά. Κι όμως, αν με δεις δεν θα με γνωρίσεις. Ξεκίνησα από τα τρία στράτα στρατούλη και τώρα πηγαίνω στα τέσσερα με τις μπάντες. Πριν αρχίσω να περπατάω, έμαθα τις κωλοτούμπες. Όταν...
Τώρα έχω μάθει και το μαμ και το μπαμ.
Μαμ για να μπορούμε να τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια, τουλάχιστον όσοι είναι της οικογένειας. Τους ΔΙΟΡΙΣΑ όλους. Μετακλητούς βέβαια, γιατί αν είναι μόνιμοι, μπορεί να ξεχάσουν το χέρι, που τους ταΐζει και να το δαγκώσουν. Θα ξέρουν, όσο είμαι κι εγώ θα έχουν κι αυτοί. Αν εγώ λείψω … μαύρο φίδι, που τους έφαγε. Όπως τους άλλους, που έμειναν στο Όχι. Διαφορετικά, μπορεί να καταλήξω σαν τον συνταξιούχο, που τον ξέχασαν μέσα στον καταψύκτη.
Μη μπερδεύεσαι. Δεν εννοώ ότι, το σπίτι του συνταξιούχου είναι κρύο σαν την κατάψυξη. Άλλωστε το πετρέλαιο, δόξα να έχει ο Αλλάχ, έχει πέσει στα τάρταρα. Εξάλλου είναι κι αυτός φοροφυγάς. Όλοι τους είναι. Ακούς εκεί, να μη δηλώσει το γκρεμισμένο καλύβι στο χωριό! Το ξέχασε λέει. Αν έχεις ένα ακίνητο δεν το ξεχνάς. Αν έχεις 139, μπορεί να ξεχάσεις τα 39. Εκεί ναι, να το καταλάβω. Και όλοι οι άλλοι το ίδιο είναι. Αγρότες, γιατροί, δικηγόροι, έμποροι, όλοι με κλέβουν. Θα τους δείξω εγώ. Με ποιον νομίζουν ότι έχουν να κάνουν; Θα τους κάνω να ξεθάψουν τις λίρες και θα τους τις πάρω. Έτσι θα μπορέσω να συνεχίσω τον αγώνα κατά της πλουτοκρατίας, του κεφαλαίου και του διεθνούς ιμπεριαλισμού.
Ευτυχώς έχω συμμάχους τους άλλους. Οι ηλίθιοι. Στην αρχή ήθελαν να με διώξουν. Νόμιζαν θα ψαρώσω. Μασάει η κατσίκα ταραμά; Όχι ρε χαμένε. Σχήμα λόγου είναι. Δεν είμαι κατσίκα. Τελικά τα βρήκαμε. Αυτοί δεν ήθελαν, όμως εγώ τους έπεισα να υπογράψουμε ένα μνημόνιο. Γιατί τα γραπτά μένουν, ενώ τα λόγια πετούν, όπως έλεγε ένας σοφός κύριος. Πώς τον έλεγαν να δεις; Μαρξ τον λέγανε; Θα σας γελάσω. Άλλωστε ποιος τον θυμάται πια; Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους. Ζωή σε μας.
Μπαμ για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους. Να μην ξεχνάμε κι από πού προερχόμαστε.
Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ
Αυτή η αγάπη στ’ άστρα μ’ ανεβάζει
Δες τι λέει τι τραγούδι. Να πυρποληθώ για να φτάσω στ’ άστρα. Και γιατί να μη γίνει αλλιώς;
Να σου ρίξω σπίρτο να πυρποληθείς
Έτσι θα γίνεις πιο καλός τζιχαντιστής
Σ’ αυτό το σημείο δεν μπορείς να πεις τίποτα. Το είχα πει και το έκανα (από τα λίγα, που έκανα είναι αλήθεια). Είχα πει ότι, θα δώσω χαρτιά σε όλους και θα τους στείλω στην Ευρώπη. Κι αυτοί με άκουσαν κι άρχισαν να περνούν κατά χιλιάδες από απέναντι. Τι κι αν πνιγούν μερικές χιλιάδες; Όσοι επιβιώσουν θα είναι το μεγάλο μου όπλο. Θα κατακλύσω μ’ αυτούς όλο τον κόσμο. Θυμάσαι, που το έλεγα; Αλλάζουμε την Ελλάδα, αλλάζουμε την Ευρώπη.
Τώρα βέβαια οι κουτόφραγκοι κάτι κατάλαβαν και δεν θέλουν άλλους. Κι αυτούς, που μου περίσσεψαν, τι θα τους κάνω; Δεν πειράζει. Θα βάλω τους ιθαγενείς να πιουν πρώτα το νερό της φωτιάς και έπειτα το νερό της λησμονιάς και να τους περιθάλψουν. Θα τους προτείνω μάλιστα για βραβείο νόμπελ κι ύστερα θα προτείνω των εαυτό μου για βραβείο όσκαρ. Ελπίζω μόνο, να μη μου δώσουν το χρυσό βατόμουρο.
Και πριν σου κάνω την τελική ερώτηση, επέτρεψε μου να σε ρωτήσω κάτι άλλο. Σ’ σένα, που λες ότι είσαι με το ένα πόδι έξω. Τι εννοείς; Ας το σκεφτούμε λογικά δηλαδή. Ας υποθέσουμε ότι είσαι στην παραλία και έχεις το ένα πόδι στο νερό και το άλλο στην άμμο. Είσαι ο μισός μέσα και ο μισός έξω. Ή μήπως είσαι ο μισός έξω και ο μισός μέσα; Από πού προς τα πού πηγαίνεις; Αν το νερό είναι κρύο, θα βγάλεις το πόδι από το νερό. Αν έχει καύσωνα θα βάλεις και το άλλο. Αποφάσισε. Άλλωστε δεν τα μοιράσαμε όλα ακόμα.
Ακόμα να βρεις τι είμαι;
Όχι δεν είμαι η σφίγγα. Ούτε κι εσύ είσαι ο Οιδίποδας. Δεν θα με ξεφορτωθείς έτσι εύκολα. Κρεμώντας τις γραβάτες στα δέντρα και κλείνοντας για λίγο μερικούς δρόμους. Ήρθα για να μείνω και θα μείνω θες δε θες.
Γιώργος Βαρδακώστας
