Κατά την αντιπαράθεση του Α. Ρούτσα με κάποιον Δ.Κ. με αφορμή την εκδήλωση της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ για τους εκτελεσμένους συμπατριώτες μας στο Σταθμό, έγινε αναφορά σε κείμενο (1948) του Σ. Μυριβήλη για τους κομμουνιστές και τον κομμουνισμό ως απόδειξη απαξίωσης της κομμουνιστικής ιδεολογίας.
Αν...
ήταν έτσι η ιστορία θα γραφόταν από τους λογοτέχνες. Ευτυχώς δεν είναι έτσι. Υπήρξαν μεγάλοι λογοτέχνες που η πολιτική τους σκέψη δεν ξεπερνούσε το επίπεδο του νηπιαγωγείου.
Θα μπορούσαμε να υποδείξουμε στον Δ.Κ. και άλλους μεγαλύτερους λογοτέχνες που μίλησαν κατά των κομμουνιστών, όπως ο Καζαντζάκης , που όμως μίλησε και υπέρ τους, με αποκορύφωμα τις εγκωμιαστικές αναφορές του στην Σοβιετική Ένωση και την κοινωνία που χτιζόταν εκεί.
Ο Μυριβήλης ήταν καλός λογοτέχνης έγραψε ένα σπουδαίο αντιπολεμικό έργο («Η ζωή εν τάφω») , έργο που εκδόθηκε στην Σοβιετική Ένωση και την Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας, δηλαδή από κομμουνιστικά καθεστώτα.
Ήταν όμως αντιφατική προσωπικότητα που ξεκίνησε ως οπαδός του Βενιζέλου για να μεταπηδήσει στο βασιλικό στρατόπεδο , να γίνει μετά οπαδός του δικτάτορα Μεταξά (διορίζεται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής), για να καταλήξει , από το 1946 έως το 1950, Διευθυντής Προγράμματος στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Το 1958 εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας ( Ο μεγάλος μας ποιητής Κ. Βάρναλης , όταν τον ενημέρωσαν ότι «τον τάδε τον έκαναν ακαδημαϊκό» απάντησε.-«Α! Καλά του κάνανε! Πάει βρώμισε πτωματίλα κ’ αυτός»). Το 1959 του απονέμεται ο Σταυρός του Ταξιάρχη του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου του Α'. Ήταν ένας οργανικός διανοούμενος, δηλαδή άνθρωπος της αστικής εξουσίας, η οποία τον τίμησε δεόντως, γιατί εξυπηρέτησε τα συμφέροντά της.
Οι ιδεολογικές του πεποιθήσεις ξεκινούσαν από έναν πρωτόγονο ρατσισμό και φυλετισμό («κάθε φυλή εκπέµπει ιδιαιτέραν οσµήν» έλεγε), για να καταλήξουν στην πίστη για υπεροχή της ελληνικής φυλής ( «Ελληνικήν αριστοκρατίαν του αίµατος» έλεγε).
Ενώ ξεκίνησε ως οπαδός του πολέμου ( «ο πόλεµος είναι δείγµα πολιτισµού», «Τον πόλεµο κυρίως τον θέλω για τον πόλεµο… για τα χωριά που καίονται») , μετά την Μικρασιατική καταστροφή έγραψε το αντιπολεμικό έργο «Η ζωή εν τάφω».
Ονομάζει τους Τούρκους «ασελγείς χιµπατζήδες» και τους Βούλγαρους «κτηνάνθρωπους και πρωτόγονους».
Ανήκε σε μια ομάδα διανοουμένων που επηρεάστηκαν από τις νιτσεϊκές θεωρίες ( ο Κ. Θεοτόκης έλεγε ότι …«χάσαμε τη νιότη μας με τις νιτσεϊκές μας παλαβομάρες») , στις οποίες «πάτησε» ο φασισμός. Πολλοί από αυτούς ξέφυγαν , ορισμένοι έγιναν κομμουνιστές , ο Μυριβήλης παρέμεινε αντικομουνιστής και εθνικιστής.
Δεν αρνιόταν ότι είναι φανατικός («Είµαι φανατικός νησιώτης, φανατικός Ρωµιός, φανατικός ελεύθερος άνθρωπος, φανατικός αντιπολεµικός των επεκτατικών πολέµων και φανατικός αντικουκουές χωρίς επιφυλάξεις, περιορισµούς και συµβιβασµούς»).
Στήριξε τις διώξεις , τα βασανιστήρια και τους θανάτους χιλιάδων πολιτικών εξόριστων στο κολαστήριο της Μακρονήσου. ( «Τι είν’ αυτό που γυρεύω; Μια µεγάλη, µια πανελλήνια οργάνωση της Μακρονήσου γυρεύω, για τα δηλητηριασµένα νειάτα, σαν αυτή που αυτοσχεδίασε και τόσο άξια έφερε σε τέλος ο Στρατός µας»). Ποιος τα είπε αυτά; Ο κατά τα αλλά «ελεύθερος άνθρωπος», ξεχνώντας να προσθέσει , ο κατά τα αλλά φανατικός έλληνας, ότι ο στρατός ήταν κάτω από τις διαταγές των αμερικανών στρατηγών και η Μακρόνησος ήταν έμπνευση των Βρετανών ιμπεριαλιστών.
Από την πλήρη εικόνα που δημιουργήθηκε για τον πολιτικό Μυριβήλη , αγαπητέ αναγνώστη μπορείς να βγάλεις συμπέρασμα κατά πόσο είναι αξιόπιστα αυτά που γραφεί για τους κομμουνιστές, αν δηλαδή τα λέει κάποιος αμερόληπτος κριτής ή ένας φανατικός αντικομουνιστής. Επόμενο είναι ένας φανατικός πολιτικός αντίπαλος σου να μην μιλαει με καλά λόγια για σένα.
Από την άλλη αυτός ο φανατικός εθνικιστής να παραδέχεται ότι υπάρχει σλαυομακεδονικη μειονότητα ; Πάει πολύ.
Τι γίνεται όμως όταν ένας ομοϊδεάτης σου μιλά απαξιωτικά για σένα; Είναι περισσότερο πιθανό να έχει δίκιο. Για παράδειγμα ο αρχηγός των εθνικιστών -ναζί της Γερμανίας , Χίτλερ, έλεγε για τους εθνικιστές-ναζί των Βαλκανίων , μαζί και για τους δικούς μας εθνικιστές –ναζιστές , ιδεολογικούς προγόνους του Δ.Κ.
«Σε κάθε τόπο θα βρεθούν κάμποσα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα , που θα εξυπηρετήσουν πρόθυμα τους σκοπούς μου , γιατί αυτό θα είναι ο μόνος τρόπος για να αναδειχτούν και να πλουτίσουν στη χώρα τους ».
Γι αυτό λοιπόν όλοι στην εκδήλωση τιμής για τους εκτελεσμένους στο Σταθμό την Κυριακή 28-2-2016, στις 11.30 το πρωί στο χώρο του μνημείου.
ΥΓ. Ο Αλέκος Ρούτσας είναι κομμουνιστής και δεν το κρύβει, υπογράφει επώνυμα. Γιατί κάποιοι κρύβονται πίσω από την ανωνυμία , μήπως γιατί ντρέπονται να υποστηρίξουν τις νεοναζιστικές τους απόψεις;
Χαρούλα Ναβροζίδου
