Ενω με το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο η αριστερα θρηνεί διεθνώς για τον αγαπημένο της δικτάκτορα ο εγχώριος σταλινολάτρης κυριος Σαββίδης ερχεται και πάλι σαν παντογνώστης και θεματοφύλακας της αλήθειας να μας θυμίσει τη δηθεν αντίσταση του...
λαού ενάντια στην εγχώρια αστική τάξη διασπείρωντας ασύστολα την ψεύτικη του κομμουνιστική προπαγάνδα. Δεν μπαίνω στο κόπο να τον απαντήσω έχωντας την ψευδαίσθηση οτι θα τον πείσω να αλλάξει γνώμη αλλά η ωμή διαστρεύλωση της αληθειας και τα 65.000 αθώα θύματα που σφαγιάστηκαν απο τους κομμουνιστές την περίοδο του Δεκέμβρη του 1944 απαιτούν δικαίωση. Άλλωστε η αριστερά ποτέ δεν αποδέχθηκε το βρώμικο εγκληματικό παρελθόν της και η μόνη διαφορά των κομμουνιστών δικτατόρων από τους ακροδεξιούς δικτάτορες είναι ότι οι μεν κομμουνιστές δικτατορες ισχυρίζονται πως εφαρμόζουν την δικτατορία τους για το καλό του Λαού ενώ οι ακροδεξιοί δικτατορες ισχυρίζονται πως εφαρμόζουν την δικτατορία τους για το καλό της Πατρίδας.
Ας παρουμε τα ιστορικα γεγονοτα με τη σειρα. Ο λεγόμενος πρώτος γύρος της ένοπλης πάλης του ΚΚΕ εναντίον των νόμιμων οργάνων του κράτους ξεκινά πριν την απελευθέρωση, κατά τη διάρκεια της κατοχής, όπου αντάρτικες κομμουνιστικές δυνάμεις στρέφονται εναντίον μη κομμουνιστικών αντάρτικων ομαδών και απλών Ελλήνων πολιτών που έχουν καταλλάβει οτι σκοπός του ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ ήταν η κατάληψη της εξουσίας δια της βίας και η επιβολή δικτατορίας του προλεταριάτου υπο την καθοδήγηση και στήριξη των Σλαύων μετά την αποχώρηση των κατακτητών. Ο δεύτερος γύρος αφορά τα γνωστά Δεκεμβριανά του 1944 ενώ ο τρίτος γύρος έλαβε χώρα την περίοδο 1946-1949 και ειναι σήμερα γνωστός ως εμφύλιος πόλεμος.
Ηταν 12 Οκτωβρίου του 1944 όταν και οι τελευταίοι Γερμανοί στρατιώτες αποχωρούν απο την Αθήνα υποστέλλωντας την σημαία τους απο τον Ιερό βράχο της Ακροπόλεως σημαίνωντας έτσι το τέλος της κατοχής στην Ελλάδα. Σύσσωμος ο Ελληνικός λαός μέσα απο τους νεκρούς των μαχών, τις εκατόμβες των εκτελέσεων στα σκοπευτήρια και μέσα απο τα αμέτρητα θύματα της πείνας και των κακουχιών βρήκε το σθένος και την ψυχική ανδρεία να γράψει ακόμη μια σελίδα ένδοξης ιστορίας: Την Εθνική Αντίσταση. Ο όρος αυτός όμως συλήθηκε απο την αριστερά και έγινε αντικείμενο στυγνής καπηλείας. Στόχος της αριστερής προπαγάνδας ήταν και είναι να αποδωθεί η Εθνική Αντίσταση σε μια μικρή μόνο μερίδα του λαού-την Κομμουνιστική Αριστερά. Και πράγματι η αριστερά πέτυχε σε μεγάλο βαθμό τον ύπουλο αυτό στόχο της γιατί οι παρατάξεις των νικητών έριξαν το βάρος στην ανασυγκρότηση της ρημαγμένης απο τον εμφύλιο χώρας και έδειξαν υπερβολική επιοίκια στην αμετανοησία της αριστεράς στο όνομα μιας εθνικής συμφιλίωσης χωρίς να απαιτήσουν απο την αριστερά της αναγνώριση των εγκλημάτων που έκανε, πραγμα το οποίο έγινε σε άλλα κράτη. Μεγάλη ευθύνη για τη λήθη αυτη έχει και η ανοχή του ΠΑΣΟΚ του 1981 ως προς την προσπάθεια της αριστεράς να επιβάλλει την δική της ιστορική αντζέντα στο όνομα του εφήμερου πολιτικού ωφέλους μέσω της υφαρπαγής των ψήφων των κομμουνιστών. Όμως αυτό είχε ως συνέπεια να ταυτιστεί στην συνείδηση του Ελληνικού λαού το ιστορικό-αντικομμουνιστικό και πατριωτικό κέντρο του Γεωργίου Παπανδρέου με την προδοτική αριστερά η οποία επιθυμούσε την διάσπαση της Ελλάδας και την παραχώρηση της Μακεδονίας στους σλαύους συντρόφους τους. Άλλωστε και στο συνέδριο του 2013 το ΚΚΕ απροκάλυπτα δήλωσε οτι σε περίπτωση ξένης εισβολής θα οργανώσει την λαικη πάλη εναντίων της αστικής τάξης, δηλαδή των ίδιων των Ελλήνων και οχι π.χ εναντίον των Τούρκων εισβολέων.
Η κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου, αφού ανασχηματίστηκε για να είναι πληρέστερη η εκπροσώπηση όλων των κομμάτων συμπεριλαμβανομένων 6 υπουργών του ΕΑΜ, ανέλαβε το δύσκολο έργο της ανόρθωσης της χώρας. Ταυτόχρονα είχε τεθεί αφ΄ ενός μεν το ζήτημα της τιμωρίας των συνεργατών του κατακτητή, αφ' ετέρου δε η μεθόδευση του αφοπλισμού των ανταρτών. Οι βάσεις πάνω στις οποίες εκινείτο η πολιτική του Παπανδρέου ήταν η συμφωνία της Καζέρτα την οποία αποδέχθηκε και το ΚΚΕ, η οποία υπέτασσε όλες τις ελληνικές δυνάμεις (εθνικό στρατό και ανταρτικές ομάδες) υπό συμμαχική διοίκηση και συγκεκριμένα τον στρατηγό Σκόμπυ. Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι πρέπει να υπάρχει «μια Πατρίδα, μια Κυβέρνηση, ένας Στρατός» και ότι για να γίνει αυτό μόνον ένας τρόπος υπάρχει: η κατάργηση του ταξικού και η δημιουργία Εθνικού Στρατού.
Αιτία της κρίσης ήταν ο αφοπλισμός των αντάρτικων ομάδων. Στις 5 Νοεμβρίου ο Παπανδρέου ανακοίνωσε, σε συμφωνία με τον στρατηγό Σκόμπυ, ότι ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ θα αποστρατευθούν ως τις 10 Δεκεμβρίου. Ακολούθησαν μακρές διαπραγματεύσεις μεταξύ της κυβερνήσεως και του ΕΑΜ. Στις 27 Νοεμβρίου ο Παπανδρέου ανακοίνωσε την συμφωνία στους εαμικούς υπουργούς Σβώλο, Τσιριμώκο, Ζεύγο για την αποστράτευση. Αντιδράσεις προκάλεσε, όμως, κυρίως στους αδιάλλακτους εντός του ΕΑΜ, το τελεσίγραφο της κυβέρνησης την 1η Δεκεμβρίου για γενικό αφοπλισμό, σύμφωνα με την πρόσφατη συμφωνία, η οποία προέβλεπε ότι θα εξαιρούνταν η Τρίτη Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία και ο Ιερός Λόχος, με το σκεπτικό ότι ήταν το μόνο εν λειτουργία τμήμα του τακτικού Ελληνικού Στρατού. Στην διατήρηση ή διάλυσή της, όπως και του ΕΛΑΣ, θα επικεντρωθεί η κρίση που θα οδηγήσει στην δεκεμβριανή σύγκρουση. Η ηγεσία του ΕΑΜ είχε θέσει ως επιπλέον όρους συμφωνίας τον αφοπλισμό της 3ης Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου. Ως αντίδραση, οι υπουργοί που ανήκαν στο ΕΑΜ παραιτήθηκαν στις 2 Δεκεμβρίου του 1944. Έτσι φθάσαμε στα τραγικά γεγονότα του Δεκεμβρίου λόγω της αδιαλλαξίας της αριστεράς και του διακαή πόθου της για ένοπλη κατάληψη της εξουσίας. Άλλωστε για αυτό διατήρησαν μέρος του οπλισμού τους μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας και δεν πήραν μέρος στις εκλογές.
Όμως για τους κομμουνιστές η δημοκρατία έχει δυο μέτρα και δυο σταθμά. Όταν κάνεις εκδηλώσεις για τα 70 χρόνια μνήμης του ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ που αποδεδειγμένα σκότωσε αθώους Έλληνες είσαι δημοκράτης και δεν αναμοχλεύεις μίση και πάθη του παρελθόντος. Όταν μιλάς με ιστορικά στοιχεία και ντοκουμέντα είσαι Χρυσαυγίτης και φασίστας. Οχι κύριοι του ΚΚΕ, εσείς μάλλον πρέπει να κοιτάξετε τον εαυτό σας στον καθρέπτη γιατί οι ανακοινώσεις σας μετά το δημοψήφισμα στην Ελλάδα, το Brexit και το πρόσφατο Ιταλικό δημοψήφισμα στο ίδιο μοτίβο με αυτές της ΧΑ κινούνται. Μόνο που εσείς επικαλείσται το καλό του λαού ενώ οι μαύροι φασίστες το καλό του έθνους. Αν όλοι αυτοί οι αγωνιστές-θύματα όλων των παρατάξεων και των τάξεων, διανοούμενοι, εργάτες, αγρότες, ιερωμένοι και φοιτητές ήταν δοσίλογοι και συνεργάτες των Γερμανών όπως εσεις συνηθίζεται να τους χαρακτηρίζεται η χώρα δεν θα ήταν ελεύθερη. Και μιας που το έφερε η κουβέντα παραθέτω κάποιες συμφωνίες σας που δείχνουν ποιός εν τέλει στην Ελλάδα υπήρξε συνεργάτης των κατακτητών.
Μάρτιος του 1941. Ο ελληνικός στρατός έχει προωθηθεί στο αλβανικό έδαφος έχοντας καταλάβει τη Βόρεια Ήπειρο. Κορυτσά, Πόγραδετς, Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο και Χειμάρρα είναι σε ελληνικά χέρια. Όλος ο κόσμος θαυμάζει έκπληκτος την πρώτη νίκη απέναντι στις δυνάμεις του Άξονα και εύχεται αυτή να είναι η αρχή της συντριβής του. Όλος; Όχι ακριβώς! Υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι προσπαθούν να διαλύσουν τον ελληνικό στρατό εκ των έσω προσβλέποντας σε νίκη του Χίτλερ. Είναι το ΚΚΕ. Δηλαδή οι πράκτορες του Στάλιν. Ο Χίτλερ ήταν τότε φίλος του Στάλιν. Και είχαν συμφωνήσει οι δυό τους να διαμελίσουν την Πολωνία, κι από τις υπόλοιπες χώρες να πάρει ο Χίτλερ την Λιθουανία και ο Στάλιν τη Φινλανδία, την Εσθονία τη Λετονία και τη Ρουμανία. Έπρεπε λοιπόν ο Χίτλερ να στηριχθεί από το ελληνικό σταλινομάγαζο. Γι΄ αυτό, ο Ριζοσπάστης στις "18 του Μάρτη 1941" προτρέπει σε ανταρσία τους κομμουνιστές Έλληνες στρατιώτες:
"Η κεντρική επιτροπή καλεί τους φαντάρους, τους ναύτες και τους αεροπόρους μας να πάρουν στα χέρια τους τις διοικήσεις των μονάδων τους, εκλέγοντας προσωρινές επιτροπές…” (Επίσημα κείμενα της ΚΕ του ΚΚΕ, 1940-1945, 5ος τόμος, έκκληση 645).
Συμφωνίες ΚΚΕ – Βουλγαροκομιτατζήδων
Τον Ιανουάριο του 1944 στις Καρυδιές Έδεσσας, ο Βούλγαρος εγκληματίας πολέμου Κάλτσεφ και ο Ανδρέας Τζίμας υπέγραψαν στο όνομα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (όπως οι ίδιοι αναφέρουν)και του Βουλγαρικού στρατού το εξής συμφωνητικό:
1) Αι επαρχίαι Κιλκίς Παιωνίας, Αλμωπίας, Γιαννιτσών, Εδέσσης, Αριδαίας, Φλωρίνης και Καστοριάς εκχωρούνται από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ως ζώνη δράσεως του ΣΝΟΦ.
2) Το ΣΝΟΦ έχει το δικαίωμα να επεκτείνει τη ζώνη της δράσης του και σε άλλες νοτιότερες επαρχίες ύστερα από την εξασφάλιση πλήρους κυριαρχίας στις παραπάνω επαρχίες.
3) Ο Βουλγαρικός Στρατός κατοχής της Μακεδονίας παίρνει την υποχρέωση να καταλάβει τα αστικά κέντρα της Μακεδονίας υστέρα από την αποχώρηση των Γερμανών και την παράδοση τούτων εις τας αρχάς του ΕΑΜ.
4) Αποφασίζουν από κοινού ΕΑΜ και ΣΝΟΦ την δημιουργία αυτονόμου Μακεδόνικου Κράτους Σοβιετικής Oργάνωσης το οποίον θα ζητήσει να μπει κάτω από την προστασία της Ρωσίας.
5) Για την ενίσχυση ΕΑΜ-ΣΝΟΦ αναλαμβάνεται ή υποχρέωση της πλαισίωσης της Διεθνούς Μεραρχίας πού θα ιδρυθεί στο Καϊμακτσαλάν από Βουλγάρους αξιωματικούς και ο εφοδιασμός της με πυρομαχικά.
6) Να φροντίσουν οι Βούλγαροι για την κατασυκοφάντηση κάθε δυναμικού εθνικιστικού στοιχείου στις αρχές κατοχής, ώστε να μη αναπτυχθεί εθνικιστική κίνηση. Καθιερώθη τέλος ως σημαία της Σοβ. Δημ. Μακεδονίας η βουλγαρική τοιαύτη, με αντίθετο φοράν των χρωμάτων και με αστέρια εις το κέντρον».
Ας παρουμε τα ιστορικα γεγονοτα με τη σειρα. Ο λεγόμενος πρώτος γύρος της ένοπλης πάλης του ΚΚΕ εναντίον των νόμιμων οργάνων του κράτους ξεκινά πριν την απελευθέρωση, κατά τη διάρκεια της κατοχής, όπου αντάρτικες κομμουνιστικές δυνάμεις στρέφονται εναντίον μη κομμουνιστικών αντάρτικων ομαδών και απλών Ελλήνων πολιτών που έχουν καταλλάβει οτι σκοπός του ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ ήταν η κατάληψη της εξουσίας δια της βίας και η επιβολή δικτατορίας του προλεταριάτου υπο την καθοδήγηση και στήριξη των Σλαύων μετά την αποχώρηση των κατακτητών. Ο δεύτερος γύρος αφορά τα γνωστά Δεκεμβριανά του 1944 ενώ ο τρίτος γύρος έλαβε χώρα την περίοδο 1946-1949 και ειναι σήμερα γνωστός ως εμφύλιος πόλεμος.
Ηταν 12 Οκτωβρίου του 1944 όταν και οι τελευταίοι Γερμανοί στρατιώτες αποχωρούν απο την Αθήνα υποστέλλωντας την σημαία τους απο τον Ιερό βράχο της Ακροπόλεως σημαίνωντας έτσι το τέλος της κατοχής στην Ελλάδα. Σύσσωμος ο Ελληνικός λαός μέσα απο τους νεκρούς των μαχών, τις εκατόμβες των εκτελέσεων στα σκοπευτήρια και μέσα απο τα αμέτρητα θύματα της πείνας και των κακουχιών βρήκε το σθένος και την ψυχική ανδρεία να γράψει ακόμη μια σελίδα ένδοξης ιστορίας: Την Εθνική Αντίσταση. Ο όρος αυτός όμως συλήθηκε απο την αριστερά και έγινε αντικείμενο στυγνής καπηλείας. Στόχος της αριστερής προπαγάνδας ήταν και είναι να αποδωθεί η Εθνική Αντίσταση σε μια μικρή μόνο μερίδα του λαού-την Κομμουνιστική Αριστερά. Και πράγματι η αριστερά πέτυχε σε μεγάλο βαθμό τον ύπουλο αυτό στόχο της γιατί οι παρατάξεις των νικητών έριξαν το βάρος στην ανασυγκρότηση της ρημαγμένης απο τον εμφύλιο χώρας και έδειξαν υπερβολική επιοίκια στην αμετανοησία της αριστεράς στο όνομα μιας εθνικής συμφιλίωσης χωρίς να απαιτήσουν απο την αριστερά της αναγνώριση των εγκλημάτων που έκανε, πραγμα το οποίο έγινε σε άλλα κράτη. Μεγάλη ευθύνη για τη λήθη αυτη έχει και η ανοχή του ΠΑΣΟΚ του 1981 ως προς την προσπάθεια της αριστεράς να επιβάλλει την δική της ιστορική αντζέντα στο όνομα του εφήμερου πολιτικού ωφέλους μέσω της υφαρπαγής των ψήφων των κομμουνιστών. Όμως αυτό είχε ως συνέπεια να ταυτιστεί στην συνείδηση του Ελληνικού λαού το ιστορικό-αντικομμουνιστικό και πατριωτικό κέντρο του Γεωργίου Παπανδρέου με την προδοτική αριστερά η οποία επιθυμούσε την διάσπαση της Ελλάδας και την παραχώρηση της Μακεδονίας στους σλαύους συντρόφους τους. Άλλωστε και στο συνέδριο του 2013 το ΚΚΕ απροκάλυπτα δήλωσε οτι σε περίπτωση ξένης εισβολής θα οργανώσει την λαικη πάλη εναντίων της αστικής τάξης, δηλαδή των ίδιων των Ελλήνων και οχι π.χ εναντίον των Τούρκων εισβολέων.
Η κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου, αφού ανασχηματίστηκε για να είναι πληρέστερη η εκπροσώπηση όλων των κομμάτων συμπεριλαμβανομένων 6 υπουργών του ΕΑΜ, ανέλαβε το δύσκολο έργο της ανόρθωσης της χώρας. Ταυτόχρονα είχε τεθεί αφ΄ ενός μεν το ζήτημα της τιμωρίας των συνεργατών του κατακτητή, αφ' ετέρου δε η μεθόδευση του αφοπλισμού των ανταρτών. Οι βάσεις πάνω στις οποίες εκινείτο η πολιτική του Παπανδρέου ήταν η συμφωνία της Καζέρτα την οποία αποδέχθηκε και το ΚΚΕ, η οποία υπέτασσε όλες τις ελληνικές δυνάμεις (εθνικό στρατό και ανταρτικές ομάδες) υπό συμμαχική διοίκηση και συγκεκριμένα τον στρατηγό Σκόμπυ. Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι πρέπει να υπάρχει «μια Πατρίδα, μια Κυβέρνηση, ένας Στρατός» και ότι για να γίνει αυτό μόνον ένας τρόπος υπάρχει: η κατάργηση του ταξικού και η δημιουργία Εθνικού Στρατού.
Αιτία της κρίσης ήταν ο αφοπλισμός των αντάρτικων ομάδων. Στις 5 Νοεμβρίου ο Παπανδρέου ανακοίνωσε, σε συμφωνία με τον στρατηγό Σκόμπυ, ότι ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ θα αποστρατευθούν ως τις 10 Δεκεμβρίου. Ακολούθησαν μακρές διαπραγματεύσεις μεταξύ της κυβερνήσεως και του ΕΑΜ. Στις 27 Νοεμβρίου ο Παπανδρέου ανακοίνωσε την συμφωνία στους εαμικούς υπουργούς Σβώλο, Τσιριμώκο, Ζεύγο για την αποστράτευση. Αντιδράσεις προκάλεσε, όμως, κυρίως στους αδιάλλακτους εντός του ΕΑΜ, το τελεσίγραφο της κυβέρνησης την 1η Δεκεμβρίου για γενικό αφοπλισμό, σύμφωνα με την πρόσφατη συμφωνία, η οποία προέβλεπε ότι θα εξαιρούνταν η Τρίτη Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία και ο Ιερός Λόχος, με το σκεπτικό ότι ήταν το μόνο εν λειτουργία τμήμα του τακτικού Ελληνικού Στρατού. Στην διατήρηση ή διάλυσή της, όπως και του ΕΛΑΣ, θα επικεντρωθεί η κρίση που θα οδηγήσει στην δεκεμβριανή σύγκρουση. Η ηγεσία του ΕΑΜ είχε θέσει ως επιπλέον όρους συμφωνίας τον αφοπλισμό της 3ης Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου. Ως αντίδραση, οι υπουργοί που ανήκαν στο ΕΑΜ παραιτήθηκαν στις 2 Δεκεμβρίου του 1944. Έτσι φθάσαμε στα τραγικά γεγονότα του Δεκεμβρίου λόγω της αδιαλλαξίας της αριστεράς και του διακαή πόθου της για ένοπλη κατάληψη της εξουσίας. Άλλωστε για αυτό διατήρησαν μέρος του οπλισμού τους μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας και δεν πήραν μέρος στις εκλογές.
Όμως για τους κομμουνιστές η δημοκρατία έχει δυο μέτρα και δυο σταθμά. Όταν κάνεις εκδηλώσεις για τα 70 χρόνια μνήμης του ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ που αποδεδειγμένα σκότωσε αθώους Έλληνες είσαι δημοκράτης και δεν αναμοχλεύεις μίση και πάθη του παρελθόντος. Όταν μιλάς με ιστορικά στοιχεία και ντοκουμέντα είσαι Χρυσαυγίτης και φασίστας. Οχι κύριοι του ΚΚΕ, εσείς μάλλον πρέπει να κοιτάξετε τον εαυτό σας στον καθρέπτη γιατί οι ανακοινώσεις σας μετά το δημοψήφισμα στην Ελλάδα, το Brexit και το πρόσφατο Ιταλικό δημοψήφισμα στο ίδιο μοτίβο με αυτές της ΧΑ κινούνται. Μόνο που εσείς επικαλείσται το καλό του λαού ενώ οι μαύροι φασίστες το καλό του έθνους. Αν όλοι αυτοί οι αγωνιστές-θύματα όλων των παρατάξεων και των τάξεων, διανοούμενοι, εργάτες, αγρότες, ιερωμένοι και φοιτητές ήταν δοσίλογοι και συνεργάτες των Γερμανών όπως εσεις συνηθίζεται να τους χαρακτηρίζεται η χώρα δεν θα ήταν ελεύθερη. Και μιας που το έφερε η κουβέντα παραθέτω κάποιες συμφωνίες σας που δείχνουν ποιός εν τέλει στην Ελλάδα υπήρξε συνεργάτης των κατακτητών.
Μάρτιος του 1941. Ο ελληνικός στρατός έχει προωθηθεί στο αλβανικό έδαφος έχοντας καταλάβει τη Βόρεια Ήπειρο. Κορυτσά, Πόγραδετς, Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο και Χειμάρρα είναι σε ελληνικά χέρια. Όλος ο κόσμος θαυμάζει έκπληκτος την πρώτη νίκη απέναντι στις δυνάμεις του Άξονα και εύχεται αυτή να είναι η αρχή της συντριβής του. Όλος; Όχι ακριβώς! Υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι προσπαθούν να διαλύσουν τον ελληνικό στρατό εκ των έσω προσβλέποντας σε νίκη του Χίτλερ. Είναι το ΚΚΕ. Δηλαδή οι πράκτορες του Στάλιν. Ο Χίτλερ ήταν τότε φίλος του Στάλιν. Και είχαν συμφωνήσει οι δυό τους να διαμελίσουν την Πολωνία, κι από τις υπόλοιπες χώρες να πάρει ο Χίτλερ την Λιθουανία και ο Στάλιν τη Φινλανδία, την Εσθονία τη Λετονία και τη Ρουμανία. Έπρεπε λοιπόν ο Χίτλερ να στηριχθεί από το ελληνικό σταλινομάγαζο. Γι΄ αυτό, ο Ριζοσπάστης στις "18 του Μάρτη 1941" προτρέπει σε ανταρσία τους κομμουνιστές Έλληνες στρατιώτες:
"Η κεντρική επιτροπή καλεί τους φαντάρους, τους ναύτες και τους αεροπόρους μας να πάρουν στα χέρια τους τις διοικήσεις των μονάδων τους, εκλέγοντας προσωρινές επιτροπές…” (Επίσημα κείμενα της ΚΕ του ΚΚΕ, 1940-1945, 5ος τόμος, έκκληση 645).
Συμφωνίες ΚΚΕ – Βουλγαροκομιτατζήδων
Τον Ιανουάριο του 1944 στις Καρυδιές Έδεσσας, ο Βούλγαρος εγκληματίας πολέμου Κάλτσεφ και ο Ανδρέας Τζίμας υπέγραψαν στο όνομα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (όπως οι ίδιοι αναφέρουν)και του Βουλγαρικού στρατού το εξής συμφωνητικό:
1) Αι επαρχίαι Κιλκίς Παιωνίας, Αλμωπίας, Γιαννιτσών, Εδέσσης, Αριδαίας, Φλωρίνης και Καστοριάς εκχωρούνται από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ως ζώνη δράσεως του ΣΝΟΦ.
2) Το ΣΝΟΦ έχει το δικαίωμα να επεκτείνει τη ζώνη της δράσης του και σε άλλες νοτιότερες επαρχίες ύστερα από την εξασφάλιση πλήρους κυριαρχίας στις παραπάνω επαρχίες.
3) Ο Βουλγαρικός Στρατός κατοχής της Μακεδονίας παίρνει την υποχρέωση να καταλάβει τα αστικά κέντρα της Μακεδονίας υστέρα από την αποχώρηση των Γερμανών και την παράδοση τούτων εις τας αρχάς του ΕΑΜ.
4) Αποφασίζουν από κοινού ΕΑΜ και ΣΝΟΦ την δημιουργία αυτονόμου Μακεδόνικου Κράτους Σοβιετικής Oργάνωσης το οποίον θα ζητήσει να μπει κάτω από την προστασία της Ρωσίας.
5) Για την ενίσχυση ΕΑΜ-ΣΝΟΦ αναλαμβάνεται ή υποχρέωση της πλαισίωσης της Διεθνούς Μεραρχίας πού θα ιδρυθεί στο Καϊμακτσαλάν από Βουλγάρους αξιωματικούς και ο εφοδιασμός της με πυρομαχικά.
6) Να φροντίσουν οι Βούλγαροι για την κατασυκοφάντηση κάθε δυναμικού εθνικιστικού στοιχείου στις αρχές κατοχής, ώστε να μη αναπτυχθεί εθνικιστική κίνηση. Καθιερώθη τέλος ως σημαία της Σοβ. Δημ. Μακεδονίας η βουλγαρική τοιαύτη, με αντίθετο φοράν των χρωμάτων και με αστέρια εις το κέντρον».
ΚΑΛΤΣΕΦ
ΤΖΙΜΑΣ
Στο Μελισσοχώρι στις 20 Σεπτεμβρίου 1944 το ΚΚΕ και ο Βουλγαρικός στρατός κατοχής υπογράφουν το εξής «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ» συμφωνητικό :
«Σήμερον την 20ην Σεπτεμβρίου του 1944 εν Μελισσοχωρίω Μακεδονίας οι υπογεγραμμένοι αντιπρόσωποι του ΚΚΕ, του Βουλγαρικού Στρατού, του Ε.Λ.Α.Σ. και της Π.Ε.Ε.Α. συνεφωνήσαμε και αποφασίσαμε τα κάτωθι, προς ενίσχυσιν του κοινού απελευθερωτικού μας αγώνος καθώς και δια την μελλοντικήν μας συνεργασίαν.
ΑΡΘΡΟΝ 1ον. Άμεσος υποστήριξις του Ε.Λ.Α.Σ. με πολεμικόν υλικόν δια του Βουλγαρικού Στρατού.
ΑΡΘΡΟΝ 2ον. Ό Βουλγαρικός Στρατός δεν θα επιτεθή κατά του Ε.Λ.Α.Σ. και θα υποστήριξη τας επιχειρήσεις του και εναντίον Κυβερνητικών Στρατευμάτων και εναντίον Εθνικιστικών Σωμάτων.
ΑΡΘΡΟΝ 3ον. Κατά την Αγγλοαμερικανικήν απόβασιν εν Ελλάδι ο Ε.Λ.Α.Σ. υποχρεούται να συμπεριλάβη εις τας τάξεις του Βουλγαρικά Στρατεύματα και να τα υποστηρίξη.
ΑΡΘΡΟΝ 4ον. Κατά την απόβασιν θα ενωθούν τα Βουλγαρικά Στρατεύματα και ο Ε.Λ.Α.Σ.
ΑΡΘΡΟΝ 5ον. Ό Ε.Λ.Α.Σ. υποχρεούται εν περιπτώσει υποχωρήσεως να υποστήριξη τα Βουλγαρικά Στρατεύματα μέχρι συνόρων.
ΑΡΘΡΟΝ 6ον. Όλο το Βουλγαρικό πολεμικό υλικό το ευρισκόμενον εις Μακεδονίαν και Θράκην θα παραχωρηθή εις τον Ε.Λ.Α.Σ.
ΑΡΘΡΟΝ 7ον. Ό Ε.Λ.Α.Σ. αναλαμβάνει τον έφοδιασμόν του Βουλγαρικού Στρατού.
ΑΡΘΡΟΝ 8ον. Ό Ε.Λ.Α.Σ. αναλαμβάνει την προστασίαν της Βουλγαρικής μειονότητας και της περιουσίας αυτής και θα διευκολύνη έφ’ όσον αύτη θα ζήτηση την αναχώρησίν της εις την Βουλγαρίαν, συναποκομίζουσα και την περιουσίαν της.
ΑΡΘΡΟΝ 9ον. Από κοινού άγων εναντίον εκείνων πού εναντιούνται εις τον Ε.Λ.Α.Σ. και το ΚΚΕ.
ΑΡΘΡΟΝ 10ον. Το ΕΑΜ, το ΚΚΕ και ο Ε.Λ.Α.Σ. αναλαμβάνουν να σχηματίσουν μίαν Διεθνή Μακεδονίαν μετά το τέλος του πολέμου.
ΑΡΘΡΟΝ 11ον. Κατάργησις συνόρων μεταξύ Βουλγαρίας – Ελλάδος και Σερβίας.
ΑΡΘΡΟΝ 12ον. Ουδείς Βούλγαρος θα συλληφθή εν Μακεδονία και Θράκη από τον Ε.Λ.Α.Σ.
«Σήμερον την 20ην Σεπτεμβρίου του 1944 εν Μελισσοχωρίω Μακεδονίας οι υπογεγραμμένοι αντιπρόσωποι του ΚΚΕ, του Βουλγαρικού Στρατού, του Ε.Λ.Α.Σ. και της Π.Ε.Ε.Α. συνεφωνήσαμε και αποφασίσαμε τα κάτωθι, προς ενίσχυσιν του κοινού απελευθερωτικού μας αγώνος καθώς και δια την μελλοντικήν μας συνεργασίαν.
ΑΡΘΡΟΝ 1ον. Άμεσος υποστήριξις του Ε.Λ.Α.Σ. με πολεμικόν υλικόν δια του Βουλγαρικού Στρατού.
ΑΡΘΡΟΝ 2ον. Ό Βουλγαρικός Στρατός δεν θα επιτεθή κατά του Ε.Λ.Α.Σ. και θα υποστήριξη τας επιχειρήσεις του και εναντίον Κυβερνητικών Στρατευμάτων και εναντίον Εθνικιστικών Σωμάτων.
ΑΡΘΡΟΝ 3ον. Κατά την Αγγλοαμερικανικήν απόβασιν εν Ελλάδι ο Ε.Λ.Α.Σ. υποχρεούται να συμπεριλάβη εις τας τάξεις του Βουλγαρικά Στρατεύματα και να τα υποστηρίξη.
ΑΡΘΡΟΝ 4ον. Κατά την απόβασιν θα ενωθούν τα Βουλγαρικά Στρατεύματα και ο Ε.Λ.Α.Σ.
ΑΡΘΡΟΝ 5ον. Ό Ε.Λ.Α.Σ. υποχρεούται εν περιπτώσει υποχωρήσεως να υποστήριξη τα Βουλγαρικά Στρατεύματα μέχρι συνόρων.
ΑΡΘΡΟΝ 6ον. Όλο το Βουλγαρικό πολεμικό υλικό το ευρισκόμενον εις Μακεδονίαν και Θράκην θα παραχωρηθή εις τον Ε.Λ.Α.Σ.
ΑΡΘΡΟΝ 7ον. Ό Ε.Λ.Α.Σ. αναλαμβάνει τον έφοδιασμόν του Βουλγαρικού Στρατού.
ΑΡΘΡΟΝ 8ον. Ό Ε.Λ.Α.Σ. αναλαμβάνει την προστασίαν της Βουλγαρικής μειονότητας και της περιουσίας αυτής και θα διευκολύνη έφ’ όσον αύτη θα ζήτηση την αναχώρησίν της εις την Βουλγαρίαν, συναποκομίζουσα και την περιουσίαν της.
ΑΡΘΡΟΝ 9ον. Από κοινού άγων εναντίον εκείνων πού εναντιούνται εις τον Ε.Λ.Α.Σ. και το ΚΚΕ.
ΑΡΘΡΟΝ 10ον. Το ΕΑΜ, το ΚΚΕ και ο Ε.Λ.Α.Σ. αναλαμβάνουν να σχηματίσουν μίαν Διεθνή Μακεδονίαν μετά το τέλος του πολέμου.
ΑΡΘΡΟΝ 11ον. Κατάργησις συνόρων μεταξύ Βουλγαρίας – Ελλάδος και Σερβίας.
ΑΡΘΡΟΝ 12ον. Ουδείς Βούλγαρος θα συλληφθή εν Μακεδονία και Θράκη από τον Ε.Λ.Α.Σ.
Εν Μελισσοχωρίω την 20η-9-1944 Δια το Κ.Κ. Βουλγαρίας: Φιλίπποβιτς, Γραμ. Βουλγαρικής Λέσχης
Δια τον Βουλγαρικόν Στρατόν: Γιούνωφ, Υπολοχαγός
Δια τον Ε.Λ.Α.Σ.: Αυγερινός Δια την Π.Ε.Ε.Α.: Στασινόπουλος»
ΒΚ
