Τα κρατάω για τα γεράματα μου

Γράφει, ο Θόδωρος Δημητριάδης

Χτες, 31 Οκτωβρίου γιορτάστηκε η Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης.

Δεν ξέρω ποιοι γιόρτασαν στη χώρα μας, αφού με την κρίση όχι μόνο δε μας περισσεύουν λεφτά, αλλά δεν έχουμε ούτε για να φάμε.

Υπάρχουν βέβαια αρκετοί που έχουν, αλλά είναι τόσο τσιγκούνηδες και σφιχτοί, που...

δεν ξοδεύουν ούτε για ένα καφέ.

Ξέρω έναν τέτοιον, 88 χρονών, που έχει πολλές καταθέσεις, καλή σύνταξη, περιουσία μεγάλη, αλλά στερείται και υποφέρει.

Κι όταν τον ρωτάει κανείς, γιατί δεν ξοδεύει, απαντάει “Τα κρατάω για τα γεράματα μου”.

Του αφιερώνω, λοιπόν, κι εγώ το γνωστό παλιό τραγουδάκι με τη Βίκη Μοσχολιού.

Μια ζωή την έχουμε, κι αν δε την γλεντήσουμε
τι θα καταλάβουμε, τι θα καζαντήσουμε;

Μες στον ψεύτικο ντουνιά παίξτε μου διπλοπενιά
παίξτε μου διπλοπενιά και ο μήνας έχει εννιά.

Όσο ζει ο άνθρωπος, κοίτα, παρατήρησε
μέχρι τα σαράντα του, κι ύστερα μπατίρισε

Στου διαβόλου τα γραψα όλα το κατάστιχο
και γλεντώ τα νιάτα μου, πριν με πιάσει λάστιχο
και γλεντώ τα νιάτα μου, πριν με πιάσει λάστιχο

Τη ζωή σου γλέντησε, πριν να ρθούν γεράματα
και σου λένε άδικα, μάθε γέρο γράμματα
και σου λένε άδικα, μάθε γέρο γράμματα

Μες στον ψεύτικο ντουνιά παίξτε μου διπλοπενιά
παίξτε μου διπλοπενιά και ο μήνας έχει εννιά.