Πόσο δίκιο έχουν αυτοί που λένε ότι σε αυτήν την ζωή δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτε, αλλά μέχρι αυτού του σημείου; Που ακούστηκε οι πρώην Κνίτες, οι υπερασπιστές του Κρεμλίνου, οι θαυμαστές κάθε τι σοβιετικού και ρωσικού, αυτοί που έσκουζαν «Ε.Ο.Κ. και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» να απελαύνουν Ρώσους διπλωμάτες. Αυτοί που...
έλιωναν τις σόλες των παπουτσιών τους σε πορείες προς την αμερικανική πρεσβεία, όχι μόνον για το «Πολυτεχνείο», αλλά και για διάφορα άσχετα θέματα, να σέρνονται πίσω από το, άρμα των ΗΠΑ. Μπορεί βέβαια η επαναστατικότητά τους να εξαντλείται στα μπλουζάκια του Τσε και σε ομιλίες στα αμφιθέατρα των σχολών και τώρα που ο Τραμπ «τραβάει το αυτί» όσων έχουν και την παραμικρή συνεργασία με τους Ρώσους, σκέφτηκαν ας κάτσουμε καλά μην πέσει καμία φάπα, οικονομικής φύσεως φάπα φυσικά. Ακόμα και στο θέμα των Σκοπίων το χατίρι των Αμερικανών κάνουν. Αυτοί θέλουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, οι Ρώσοι είναι αντίθετοι και οι πρώην «επαναστάτες σύντροφοι» και Κνίτες συνταυτίστηκαν με αυτούς που κατηγορούσαν ως «κακούς ιμπεριαλιστές». Εντάξει είπαμε αλλάζουν οι άνθρωποι, εύκολο το να λες πολλά και μεγάλα λόγια όταν είσαι τίποτα εκλογικά και άλλο να κυβερνάς, αλλά αυτό δεν είναι πολιτική στροφή, ούτε πολιτική προσαρμογή, είναι κανονική μετάλλαξη, κάτι σαν να τρως καρπούζι τον Δεκέμβριο.
elkosmos.gr
