Πριν από 84 χρόνια, στις 11 Φεβρουαρίου του 1934, αρκετές Ελληνίδες μπορούσαν να βρεθούν μπροστά στην κάλπη και να ψηφίσουν για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές.
Ωστόσο, δεν...
Ωστόσο, δεν...
δόθηκε εκλογικό δικαίωμα σε όλες, αλλά μόνο σε εκείνες που είχαν κλείσει τα 30 χρόνια και είχαν τουλάχιστον απολυτήριο Δημοτικού. Μόλις 2.655 γυναίκες εγγράφηκαν στους εκλογικούς κατάλογους και μόνο οι 439 πήγαν να ψηφίσουν.
Χαρακτηριστικό του κλίματος της εποχής ήταν η άρνηση της Μαρίκας Κοτοπούλη να ψηφίσει, υποστηρίζοντας πως ψήφο θέλουν μόνο όσες είναι άσχημες και όσες δεν θέλουν να κάνουν παιδιά.
Η πιο δυνατή φωνή έκφρασης των διεκδικήσεων των γυναικών για συμμετοχή στα πολιτικά πράγματα της χώρας ήταν η Καλλιρρόη Παρρέν, εκδότρια του περιοδικού Εφημερίς των Κυριών. Η Παρρέν ήταν η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που δημοσιογράφησε και εξέδιδε από το 1887 και για 31 χρόνια την «Εφημερίδα των Κυριών». Η Εφημερίδα των Κυριών διατύπωνε από τον 19ο αι. το θαρραλέο σύνθημα «Ψήφος στη Γυναίκα» παρά τα ειρωνικά αλλά και απειλητικά σχόλια εναντίον της «αναρχικής» Καλλιρρόης Παρρέν από τον Τύπο της εποχής.
Η Καλλιρρόη Παρρέν
Οι γυναίκες διεκδικούσαν ισότητα και χορήγηση πολιτικών δικαιωμάτων και γι αυτό τον σκοπό συστάθηκαν πολλές γυναικείες οργανώσεις. Μετά από πιέσεις ήρθε το προεδρικό διάταγμα της 5ης Φεβρουαρίου του 1930 που αναγνώριζε το δικαίωμα του εκλέγειν για τις Ελληνίδες, αλλά μόνο για τις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές και μόνο για τις εγγράμματες άνω των 30 ετών.
Οσον αφορά τις βουλευτικές εκλογές, οι Ελληνίδες ψήφισαν για πρώτη φορά στις 19 Φεβρουαρίου του 1956.
Η Λίνα Τσαλδάρη της ΕΡΕ και η Βάσω Θανασέκου της «Δημοκρατικής Ενωσης» μπήκαν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η Λίνα Τσαλδάρη έγινε και η πρώτη γυναίκα υπουργός, καθώς ανέλαβε το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας στην κυβέρνηση Καραμανλή. Την ίδια χρονιά εκλέχθηκε και η πρώτη γυναίκα Δήμαρχος, η Μαρία Δεσύλλα, στην Κέρκυρα.
Πέρασε σχεδόν ένας αιώνας μέχρι να γίνει πράξη η καθολική ψηφοφορία, που είχε κατοχυρωθεί ήδη στο Σύνταγμα του 1864, με την αναγνώριση της ιδιότητας του πολίτη στις γυναίκες. Οι Ελληνίδες, λοιπόν, έφτασαν στην κάλπη, έχοντας κατακτήσει πλήρως το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις βουλευτικές εκλογές του 1956.
Χαρακτηριστικό του κλίματος της εποχής ήταν η άρνηση της Μαρίκας Κοτοπούλη να ψηφίσει, υποστηρίζοντας πως ψήφο θέλουν μόνο όσες είναι άσχημες και όσες δεν θέλουν να κάνουν παιδιά.
Η πιο δυνατή φωνή έκφρασης των διεκδικήσεων των γυναικών για συμμετοχή στα πολιτικά πράγματα της χώρας ήταν η Καλλιρρόη Παρρέν, εκδότρια του περιοδικού Εφημερίς των Κυριών. Η Παρρέν ήταν η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που δημοσιογράφησε και εξέδιδε από το 1887 και για 31 χρόνια την «Εφημερίδα των Κυριών». Η Εφημερίδα των Κυριών διατύπωνε από τον 19ο αι. το θαρραλέο σύνθημα «Ψήφος στη Γυναίκα» παρά τα ειρωνικά αλλά και απειλητικά σχόλια εναντίον της «αναρχικής» Καλλιρρόης Παρρέν από τον Τύπο της εποχής.
Η Καλλιρρόη Παρρέν
Οι γυναίκες διεκδικούσαν ισότητα και χορήγηση πολιτικών δικαιωμάτων και γι αυτό τον σκοπό συστάθηκαν πολλές γυναικείες οργανώσεις. Μετά από πιέσεις ήρθε το προεδρικό διάταγμα της 5ης Φεβρουαρίου του 1930 που αναγνώριζε το δικαίωμα του εκλέγειν για τις Ελληνίδες, αλλά μόνο για τις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές και μόνο για τις εγγράμματες άνω των 30 ετών.
Οσον αφορά τις βουλευτικές εκλογές, οι Ελληνίδες ψήφισαν για πρώτη φορά στις 19 Φεβρουαρίου του 1956.
Η Λίνα Τσαλδάρη της ΕΡΕ και η Βάσω Θανασέκου της «Δημοκρατικής Ενωσης» μπήκαν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η Λίνα Τσαλδάρη έγινε και η πρώτη γυναίκα υπουργός, καθώς ανέλαβε το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας στην κυβέρνηση Καραμανλή. Την ίδια χρονιά εκλέχθηκε και η πρώτη γυναίκα Δήμαρχος, η Μαρία Δεσύλλα, στην Κέρκυρα.
Πέρασε σχεδόν ένας αιώνας μέχρι να γίνει πράξη η καθολική ψηφοφορία, που είχε κατοχυρωθεί ήδη στο Σύνταγμα του 1864, με την αναγνώριση της ιδιότητας του πολίτη στις γυναίκες. Οι Ελληνίδες, λοιπόν, έφτασαν στην κάλπη, έχοντας κατακτήσει πλήρως το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις βουλευτικές εκλογές του 1956.
