Οι λόγοι που κινούνται μεταξύ συμβολισμού και πραγματικότητας και μεγεθύνουν εξ΄ ορισμού το θέμα της κατάργησης της νυχτερινής βάρδιας στον ΟΛΘ.
Η...
Η...
υπόθεση με την κατάργηση της νυχτερινής βάρδιας του Α΄ Τελωνείου Θεσσαλονίκης, που εξυπηρετεί την Ελεύθερη Ζώνη του λιμανιού της πόλης είναι πολύ σοβαρή. Όχι μόνο διότι –όπως υποστηρίζουν οι εκπρόσωποι των παραγωγικών φορέων και των χρηστών του λιμένα, οι οποίοι χθες επί δίωρο συζητούσαν το θέμα- δημιουργεί προβλήματα στη δουλειά τους. Αλλά και για τρεις ακόμη λόγους, που κινούνται μεταξύ συμβολισμού και πραγματικότητας και μεγεθύνουν εξ΄ ορισμού το θέμα:
Πρώτον, διότι στέλνει στην λιμενική αγορά της ευρύτερης νοτιοανατολικής Ευρώπης ότι η λειτουργία του λιμανιού της Θεσσαλονίκης δεν είναι πλήρης. Ανεξάρτητα από την καθημερινότητα των τελευταίων μηνών, που προσαρμόστηκε στην απόχη των τελωνειακών από τη νυχτερινή βάρδια, η φήμη αυτή δεν κάνει καλό στο λιμάνι. Πολύ περισσότερο που η ιδιωτική, πλέον, ΟΛΘ ΑΕ βρίσκεται στο ξεκίνημα μιας νέας εποχής και όλοι στη Θεσσαλονίκη ελπίζουν το λιμάνι, ως το ανταγωνιστικότερο πλεονέκτημα της οικονομίας στην Κεντρική Μακεδονία, να αναπτυχθεί δυναμικά και –εάν είναι δυνατόν- να εξαντλήσει τα όρια του.
Δεύτερον, διότι νομιμοποιεί τετελεσμένα που δημιούργησε η αποχή των τελωνειακών υπαλλήλων. Ακόμη και αν δεν ισχύει επί της ουσίας –όπως ακούστηκε στη χθεσινή σύσκεψη των φορέων της Θεσσαλονίκης- η συγκεκριμένη απόφαση ικανοποιεί ένα συντεχνιακό αίτημα.
Τρίτον, διότι δείχνει ότι –για πολλοστή φορά τις τελευταίες δεκαετίες- οι αποφάσεις της δημόσιας διοίκησης στην Ελλάδα συχνά αποκλίνουν από την αγορά. Έτσι αντί να διευκολύνουν –εάν όχι να υπηρετούν- τους κλάδους και τους τομείς της οικονομίας και της παραγωγής, αντιστρατεύονται τη δραστηριότητά τους.
Το θέμα του Τελωνείου στην Πύλη 16 είναι, όμως, σοβαρό και για έναν ακόμη λόγο, τον οποίο σωστά επικαλούνται οι τελωνειακοί. Την κανονιστική ορθότητα. Επί δεκαετίες οι πάντες στο λιμάνι γνωρίζουν ότι στο λιμάνι δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι χώροι προσωρινής εναπόθεσης των προς εξαγωγήν φορτίων, ώστε οι διαδικασίες να γίνονται με τον τρόπο και στο χρόνο που προβλέπουν οι κοινοτικοί κανονισμοί. Αυτό το έλλειμμα πρέπει να καλυφθεί, έστω και με καθυστέρηση, διότι η νομιμότητα (πρέπει να) είναι αδιαπραγμάτευτη.
Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι το επιχείρημα ότι όλα πάνε μια χαρά τους τελευταίους έντεκα μήνες που στην πράξη δεν υπάρχει η νυχτερινή βάρδια, η απόσταση είναι μεγάλη. Διότι αυτή η θέση σημαίνει ότι τα προηγούμενα χρόνια, πριν τις 16 Σεπτεμβρίου 2016, η ίδια παράτυπη 24ωρη λειτουργία του τελωνείου στην Ελεύθερη Ζώνη κακώς υπήρχε και δεν βοήθησε την αύξηση της διακίνησης φορτίων στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Υπάρχει κανείς που είναι σε θέση να υποστηρίξει κάτι τέτοιο; Επίσης, αυτή η θέση παραβλέπει τον φυσικό κανόνα της προσαρμοστικότητας, χάρη στον οποίο επέζησαν επί εκατομμύρια χρόνια πολλοί οργανισμοί στον πλανήτη Γη. Εννοείται ότι μετά από έντεκα μήνες το σύστημα έχει βρει τρόπους να δουλεύει χωρίς να έχει στη διάθεσή του τις νυχτερινές ώρες. Ενδεχομένως με περισσότερη δυσκολία. Ίσως με μεγαλύτερο κόστος. Πιθανόν με απώλεια εργασιών.
Όπως συμβαίνει σε κάθε πρακτικό θέμα που αναφύεται στην ελληνική πραγματικότητα η απάντηση είναι εύκολη με την αξιοποίηση του εργαλείου της σύγκρισης. Τι ακριβώς ισχύει στα τελωνεία που υπάρχουν στα μεσογειακά και ευρωπαϊκά λιμάνια με τα χαρακτηριστικά του λιμανιού της Θεσσαλονίκης; Πως οργανώνεται σε αυτά η δουλειά και ποια είναι τα αποτελέσματα; Για τον κ. Πιτσιλή και τους συνεργάτες του στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων η μέθοδος είναι απλή. Πολύ απλή. Την έχουν άλλωστε αξιοποιήσει δημιουργικά σε άλλα πεδία της αποστολής τους, στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της μαύρης οικονομίας, λαμβάνοντας τεχνογνωσία από ευρωπαϊκές και ακόμη πιο μακρινές χώρες.
ΥΓ. Η λεπτότητα ορισμένων θεμάτων και διαδικασιών πολύ συχνά δεν επιτρέπει σε κανέναν από τους συμμετέχοντες να μιλήσει ευθέως. Τουλάχιστον όχι δημόσια. Διότι ιδιωτικά μιλούν όλοι. Και από αυτές τις συζητήσεις το συμπέρασμα είναι ένα, όπως ακριβώς λέει και το τραγουδάκι με σαφήνεια και ακρίβεια νευροχειρουργού: «Αν λέγαμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους / θα γέμιζε φαντάσματα το νόημά τους».
Πρώτον, διότι στέλνει στην λιμενική αγορά της ευρύτερης νοτιοανατολικής Ευρώπης ότι η λειτουργία του λιμανιού της Θεσσαλονίκης δεν είναι πλήρης. Ανεξάρτητα από την καθημερινότητα των τελευταίων μηνών, που προσαρμόστηκε στην απόχη των τελωνειακών από τη νυχτερινή βάρδια, η φήμη αυτή δεν κάνει καλό στο λιμάνι. Πολύ περισσότερο που η ιδιωτική, πλέον, ΟΛΘ ΑΕ βρίσκεται στο ξεκίνημα μιας νέας εποχής και όλοι στη Θεσσαλονίκη ελπίζουν το λιμάνι, ως το ανταγωνιστικότερο πλεονέκτημα της οικονομίας στην Κεντρική Μακεδονία, να αναπτυχθεί δυναμικά και –εάν είναι δυνατόν- να εξαντλήσει τα όρια του.
Δεύτερον, διότι νομιμοποιεί τετελεσμένα που δημιούργησε η αποχή των τελωνειακών υπαλλήλων. Ακόμη και αν δεν ισχύει επί της ουσίας –όπως ακούστηκε στη χθεσινή σύσκεψη των φορέων της Θεσσαλονίκης- η συγκεκριμένη απόφαση ικανοποιεί ένα συντεχνιακό αίτημα.
Τρίτον, διότι δείχνει ότι –για πολλοστή φορά τις τελευταίες δεκαετίες- οι αποφάσεις της δημόσιας διοίκησης στην Ελλάδα συχνά αποκλίνουν από την αγορά. Έτσι αντί να διευκολύνουν –εάν όχι να υπηρετούν- τους κλάδους και τους τομείς της οικονομίας και της παραγωγής, αντιστρατεύονται τη δραστηριότητά τους.
Το θέμα του Τελωνείου στην Πύλη 16 είναι, όμως, σοβαρό και για έναν ακόμη λόγο, τον οποίο σωστά επικαλούνται οι τελωνειακοί. Την κανονιστική ορθότητα. Επί δεκαετίες οι πάντες στο λιμάνι γνωρίζουν ότι στο λιμάνι δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι χώροι προσωρινής εναπόθεσης των προς εξαγωγήν φορτίων, ώστε οι διαδικασίες να γίνονται με τον τρόπο και στο χρόνο που προβλέπουν οι κοινοτικοί κανονισμοί. Αυτό το έλλειμμα πρέπει να καλυφθεί, έστω και με καθυστέρηση, διότι η νομιμότητα (πρέπει να) είναι αδιαπραγμάτευτη.
Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι το επιχείρημα ότι όλα πάνε μια χαρά τους τελευταίους έντεκα μήνες που στην πράξη δεν υπάρχει η νυχτερινή βάρδια, η απόσταση είναι μεγάλη. Διότι αυτή η θέση σημαίνει ότι τα προηγούμενα χρόνια, πριν τις 16 Σεπτεμβρίου 2016, η ίδια παράτυπη 24ωρη λειτουργία του τελωνείου στην Ελεύθερη Ζώνη κακώς υπήρχε και δεν βοήθησε την αύξηση της διακίνησης φορτίων στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Υπάρχει κανείς που είναι σε θέση να υποστηρίξει κάτι τέτοιο; Επίσης, αυτή η θέση παραβλέπει τον φυσικό κανόνα της προσαρμοστικότητας, χάρη στον οποίο επέζησαν επί εκατομμύρια χρόνια πολλοί οργανισμοί στον πλανήτη Γη. Εννοείται ότι μετά από έντεκα μήνες το σύστημα έχει βρει τρόπους να δουλεύει χωρίς να έχει στη διάθεσή του τις νυχτερινές ώρες. Ενδεχομένως με περισσότερη δυσκολία. Ίσως με μεγαλύτερο κόστος. Πιθανόν με απώλεια εργασιών.
Όπως συμβαίνει σε κάθε πρακτικό θέμα που αναφύεται στην ελληνική πραγματικότητα η απάντηση είναι εύκολη με την αξιοποίηση του εργαλείου της σύγκρισης. Τι ακριβώς ισχύει στα τελωνεία που υπάρχουν στα μεσογειακά και ευρωπαϊκά λιμάνια με τα χαρακτηριστικά του λιμανιού της Θεσσαλονίκης; Πως οργανώνεται σε αυτά η δουλειά και ποια είναι τα αποτελέσματα; Για τον κ. Πιτσιλή και τους συνεργάτες του στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων η μέθοδος είναι απλή. Πολύ απλή. Την έχουν άλλωστε αξιοποιήσει δημιουργικά σε άλλα πεδία της αποστολής τους, στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της μαύρης οικονομίας, λαμβάνοντας τεχνογνωσία από ευρωπαϊκές και ακόμη πιο μακρινές χώρες.
ΥΓ. Η λεπτότητα ορισμένων θεμάτων και διαδικασιών πολύ συχνά δεν επιτρέπει σε κανέναν από τους συμμετέχοντες να μιλήσει ευθέως. Τουλάχιστον όχι δημόσια. Διότι ιδιωτικά μιλούν όλοι. Και από αυτές τις συζητήσεις το συμπέρασμα είναι ένα, όπως ακριβώς λέει και το τραγουδάκι με σαφήνεια και ακρίβεια νευροχειρουργού: «Αν λέγαμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους / θα γέμιζε φαντάσματα το νόημά τους».
voria.gr
