Η είδηση: Γροθιές στο κεφάλι, ύβρεις και απειλές δέχθηκαν καθηγητές και διοικητικοί υπάλληλοι στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, από φοιτητή και δύο άτομα αγνώστων στοιχείων. Ο κοσμήτορας της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών υπέβαλε τη παραίτησή του.
Γράφει η Λώρη Κέζα
Εκπλήσσεται κανείς; Όχι, αυτά γίνονται στην ανώτατη εκπαίδευση. Συνήθως...
Γράφει η Λώρη Κέζα
Εκπλήσσεται κανείς; Όχι, αυτά γίνονται στην ανώτατη εκπαίδευση. Συνήθως...
γίνονται ατιμώρητα καθώς οι δαρμένοι καθηγητές φοβούνται τα χειρότερα. Δεν βρίσκουν άλλωστε συμμάχους ανάμεσα στους συναδέλφους. Φοβούνται κι αυτοί το ξύλο. Οι αλήτες είναι τα αφεντικά της ανώτατης εκπαίδευσης με την ανοχή των διδασκόντων και του πολιτικού συστήματος. Το μόνο που εκπλήσσει στο τελευταίο περιστατικό είναι η παραίτηση του Παναγιώτη Ψαράκκου ο οποίος δήλωσε στην επιστολή παραίτησης ότι δεν επιθυμεί να είναι «ο Κοσμήτορας που θα βρει κάποιον καθηγητή μαχαιρωμένο ή θα βρεθεί ο ίδιος μαχαιρωμένος κάποιο βράδυ».
Σπάνια κινούνται δικαστικά οι καθηγητές. Η περίφημη επίθεση στο Πάντειο εκδικάστηκε. 18 μήνες χωρίς αναστολή στον αλήτη που έδειρε αλύπητα τον καθηγητή ο οποίος ζήτησε να μην γράφονται συνθήματα στον τοίχο του δημοσίου κτηρίου. Τα υπόλοιπα περιστατικά μένουν ατιμώρητα επειδή κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να κινηθεί δικαστικά ή πειθαρχικά.
Μάθαμε ότι αλήτες έχτιζαν με τούβλα τις πόρτες των γραφείων ανεπιθύμητων καθηγητών.
Μάθαμε ότι διέκοψαν συνεδρίαση διδασκόντων και άδειαζαν πάνω σε γραφεία σακούλες με σκουπίδια.
Μάθαμε για την πολύωρη ομηρεία στην Κρήτη, καθηγητές κλειδωμένοι χωρίς δικαίωμα να πιούν νερό και να πάνε τουαλέτα.
Είδαμε σε βίντεο μια φοιτήτρια να λέει σε πρύτανη στην Πάτρα «αγοράκι μου θα κάνεις αυτό που σου λέω εγώ» και να του κουνάει το δάχτυλο μπροστά από το πρόσωπο.
Αυτά λογίζονται στην Ελλάδα ως ακτιβισμός. Αρκεί οι αλήτες να έχουν προοδευτικό προσωπείο, κάτι σχετικό με επανάσταση, προλεταριάτο, αντι-εξουσία, αριστερές συσπειρώσεις. Απέναντι σε αυτούς τους αλήτες υπάρχει ανοχή εδώ και δεκαετίες. Μια ανοχή που συμπορεύεται με τον φόβο μην τυχόν του χαρακτηρισμού. Όποιος αντιστάθηκε στους αλήτες πήρε τα εύσημα του «φασίστα». Όποιος μιλάει συγκαταλέγεται στους πουλημένος «φιλελέδες».
Ποια θα ήταν όμως τα αντανακλαστικά στην περίπτωση που τις γροθιές στο πολυτεχνείο είχαν ρίξει ακροδεξιοί; Ποια θα ήταν τα αντανακλαστικά αν οι χρυσαυγίτες έχτιζαν τις πόρτες των καθηγητών, αν άδειαζαν σακούλες με σκουπίδια πάνω τους, αν τους απειλούσαν και τους εξύβριζαν;
Η αντίδραση θα ήταν διαφορετική. Επειδή δεν υπάρχουν αρχές. Δεν υπάρχουν ηθικοί κώδικες. Υπάρχουν προειλημμένες θέσεις οι οποίες συγχωρούν τα πάντα στα ακραία στοιχεία αρκεί να παριστάνουν τους προοδευτικούς. Αρκεί να είναι αριστερούληδες. Έχουμε συνηθίσει τη βία αρκεί να προέρχεται από συγκεκριμένο άκρο του πολιτικού φάσματος. Ούτε καν αναφερόμαστε στα κίνητρα πια. Η επίθεση στο Πολυτεχνείο έχει χαρακτηριστικά τα οποία μένουν στη σιωπή. Ποιοι είναι αυτοί που έδειραν τους καθηγητές και τους διοικητικούς υπαλλήλους. Υπάρχει έκφραση: «οι γνωστοί άγνωστοι».
Σπάνια κινούνται δικαστικά οι καθηγητές. Η περίφημη επίθεση στο Πάντειο εκδικάστηκε. 18 μήνες χωρίς αναστολή στον αλήτη που έδειρε αλύπητα τον καθηγητή ο οποίος ζήτησε να μην γράφονται συνθήματα στον τοίχο του δημοσίου κτηρίου. Τα υπόλοιπα περιστατικά μένουν ατιμώρητα επειδή κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να κινηθεί δικαστικά ή πειθαρχικά.
Μάθαμε ότι αλήτες έχτιζαν με τούβλα τις πόρτες των γραφείων ανεπιθύμητων καθηγητών.
Μάθαμε ότι διέκοψαν συνεδρίαση διδασκόντων και άδειαζαν πάνω σε γραφεία σακούλες με σκουπίδια.
Μάθαμε για την πολύωρη ομηρεία στην Κρήτη, καθηγητές κλειδωμένοι χωρίς δικαίωμα να πιούν νερό και να πάνε τουαλέτα.
Είδαμε σε βίντεο μια φοιτήτρια να λέει σε πρύτανη στην Πάτρα «αγοράκι μου θα κάνεις αυτό που σου λέω εγώ» και να του κουνάει το δάχτυλο μπροστά από το πρόσωπο.
Αυτά λογίζονται στην Ελλάδα ως ακτιβισμός. Αρκεί οι αλήτες να έχουν προοδευτικό προσωπείο, κάτι σχετικό με επανάσταση, προλεταριάτο, αντι-εξουσία, αριστερές συσπειρώσεις. Απέναντι σε αυτούς τους αλήτες υπάρχει ανοχή εδώ και δεκαετίες. Μια ανοχή που συμπορεύεται με τον φόβο μην τυχόν του χαρακτηρισμού. Όποιος αντιστάθηκε στους αλήτες πήρε τα εύσημα του «φασίστα». Όποιος μιλάει συγκαταλέγεται στους πουλημένος «φιλελέδες».
Ποια θα ήταν όμως τα αντανακλαστικά στην περίπτωση που τις γροθιές στο πολυτεχνείο είχαν ρίξει ακροδεξιοί; Ποια θα ήταν τα αντανακλαστικά αν οι χρυσαυγίτες έχτιζαν τις πόρτες των καθηγητών, αν άδειαζαν σακούλες με σκουπίδια πάνω τους, αν τους απειλούσαν και τους εξύβριζαν;
Η αντίδραση θα ήταν διαφορετική. Επειδή δεν υπάρχουν αρχές. Δεν υπάρχουν ηθικοί κώδικες. Υπάρχουν προειλημμένες θέσεις οι οποίες συγχωρούν τα πάντα στα ακραία στοιχεία αρκεί να παριστάνουν τους προοδευτικούς. Αρκεί να είναι αριστερούληδες. Έχουμε συνηθίσει τη βία αρκεί να προέρχεται από συγκεκριμένο άκρο του πολιτικού φάσματος. Ούτε καν αναφερόμαστε στα κίνητρα πια. Η επίθεση στο Πολυτεχνείο έχει χαρακτηριστικά τα οποία μένουν στη σιωπή. Ποιοι είναι αυτοί που έδειραν τους καθηγητές και τους διοικητικούς υπαλλήλους. Υπάρχει έκφραση: «οι γνωστοί άγνωστοι».
