απόσπασμα από το ποιητικό έργο
Αγγελος Αγγελίδης, Aιγίνιο 14-O4-13
Τι να συνέβη όμως τώρα…. ;
Τι να συνέβη; απορώ!!
Ποια αμαρτήματα πληρώνω….;
Ποιές καταδίκες μου στις πλάτες κουβαλώ;
Μονολογείς…., αθώε οδοιπόρε.
Μονολογείς…, όμως στο δρόμο λύσεις δε θα βρεις.
Μονολογείς…. κι άδικες θλίψεις θα στοιβάζεις
στους ώμους σου, στο δρόμο της ζωής.
Τις αποφάσεις σου άλλοι θα τις ρυθμίζουν.
Οι σκέψεις σου δεν έχουν πια ισχύ.
Τα όνειρά σου θα τα βλέπεις πια τη μέρα
σα την κονσέρβα στο χαρτί ή στο γυαλί.
Θα βάζεις τώρα όλες τις δυνάμεις
να φτάσεις υπεράνθρωπα εκεί.
Να φτιάξεις τώρα θέλεις άλλες σχέσεις,
μα την ψυχή σου την φοβίζει η σιωπή.
Κατάλαβες πως βρίσκεσαι σε τέλμα.
Τρομάζεις που φαντάστηκες το τέρμα.
Να αγωνιστείς ψάχνεις συντρόφους στη ζωή,
όμως στη γειτονιά σου έχει πετάξει το πουλί.
Άλλοι κρατούν τώρα τα μυστικά μας.
Άλλοι μοιράζουν στις ανάγκες μας στοργή.
Το χρήμα το μετρούν άγνωστα χέρια
και κάνουν τον ιδρώτα μας γιορτή.
Σκυμμένο το κεφάλι σου… μοιραίε…!!
θα έχεις στις επόμενες στιγμές.
Τις πράξεις σου θα τις καταδικάζεις.
Θα νιώθεις και ντροπή και ενοχές.
Η μια σκληρή θα σε τρομάζει,
θα ντρέπεσαι τόσο που ήσουν αδιάφορος πολύ.
Η άλλη πιο σκληρή θα σε προσβάλλει
γιατί απ΄ τους αγώνες πάντοτε έλλειπες εσύ.
