Όταν κάποιος ακούσει το όνομα «Porsche» αμέσως στο μυαλό του θα φέρει χλιδή, χρήματα, μεγάλους αυτοκινητοδρόμους στην Αμερική, γρήγορες ταχύτητες, Χόλιγουντ και μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες. Η...
συγκεκριμένη μάρκα φέρει κάποια βαριά χαρακτηριστικά πάνω της και όπου έχει κυκλοφορήσει μαζί με τη φινέτσα και τα χιλιόμετρα φέρνει και έναν αέρα άλλης εποχής. Κάτι σαν παλιά καλή ταινία.
Αποστολή του newsbeast.gr στην Κατερίνη
Όταν όμως μετά το άκουσμα της συγκεκριμένης μάρκας αυτοκινήτου μπουν στην εξίσωση οι λέξεις «Ελλάδα», «χειροποίητο αντίγραφο», «Κατερίνη», «ελληνική βιοτεχνία», τότε εύλογα μπορεί κάποιος να σκεφτεί αν του κάνουν πλάκα. Μέχρι όντως να επισκεφθεί τις εγκαταστάσεις της «Replicar Hellas» στην Κατερίνη και να καταλάβει ότι όχι μόνο δεν του κάνουν πλάκα αλλά ότι θα μπορούσε να χαθεί μέσα στον κόσμο δύο κλασικών μοντέλων βασισμένων στη Porsche… made in Greece.
Η Ελλάδα φημίζεται για πολλά προϊόντα με ονομασία προέλευσης. Από το 2007 έχει την ευτυχία να περηφανεύεται και για την κατασκευή των κομψοτεχνημάτων στους 4 τροχούς. Γιατί όπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι τα αυτοκίνητα-ρέπλικες RCH 356 και 550 που κατασκευάζονται στην Κατερίνη είναι, προσεγμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, έτοιμα να ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό οδηγό ή και συλλέκτη.
Τι είναι όμως τα αυτοκίνητα-ρέπλικες
Κοιτώντας τα δημιουργήματα μέσα στις εγκαταστάσεις της Replicar Hellas, ειδικά στα μάτια ενός μη ειδικού, είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει για το αν αυτό το αυτοκίνητο που βλέπεις είναι the real deal ή ένα εξαιρετικά πιστό αντίγραφο. Και όμως είναι ένα χειροποιήτο αυτοκίνητο που κατασκευάζεται εξ’ ολοκλήρου στην πόλη της βόρειας Ελλάδας και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει, όσον αφορά το αποτέλεσμα, από τις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες παγκοσμίως.
Και αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα του ιδιοκτήτη της εταιρείας, Ηλία Γαγανέλη, όταν και επέστρεψε από τη Γερμανία όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και εργάστηκε. Να μπορέσει να φτιάξει στη χώρα του ένα αυτοκίνητο το οποίο θα φτάσει στο σημείο να υπάρχει ως σημείο αναφοράς για την Ελλάδα και την κατασκευή αυτοκινήτων. Και επέλεξε να το κάνει με τον πιο δύσκολο τρόπο: Δημιουργώντας μία βιοτεχνία χειροποίητων αυτοκινήτων σε μία επαρχιακή πόλη, όπου τα πάντα θα κατασκευάζονται στην Ελλάδα και μάλιστα δημιουργώντας δύο μοντέλα.
Όπως μας είπε ο γιος του κ. Γαγανέλη, Σωκράτης, ο οποίος και μας ξενάγησε στις εγκαταστάσεις, μας εξήγησε τι είναι αυτό που βλέπαμε και που πατάνε σαν εταιρεία για να κατασκευάσουν τα αυτοκίνητα: «Σασί, σασμάν, κινητήρας είναι από Σκαραβαίο. Τα οχήματα που κατασκευάζουμε ως RCH “πατούν” στο σασί αυτοκινήτων του θρυλικού σκαραβαίου της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen και σχεδιάζονται μετά από εμάς. Από το σασί κρατάμε μόνο το τούνελ το οποίο γίνεται και αυτό ανακατασκευή και από πίσω μπαίνει το σασμάν και ο κινητήρας. Τα κουβούκλια μας τα φτιάχνει ο συνεργάτης στη Νάουσα. Έχουμε εκεί τη δική μας τη μήτρα. Ο βαφέας μας βρίσκεται στην Κοζάνη. Μετά πάνε σε ταπετσιέρη. Όλα τα υπόλοιπα βρίσκονται εδώ στις εγκαταστάσεις».
Πώς μπήκε μπροστά η «τρελή» ιδέα της κατασκευής ενός πολυτελούς οχήματος στην Ελλάδα και τα προβλήματα
Ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε αυτό το γεμάτο μεράκι αλλά και μεγαλεπήβολο πλάνο της κατασκευής αυτοκινήτων-ρέπλικες στην Κατερίνη ήξερε ότι έπρεπε να ξεπεράσει βουνά προβλημάτων. Τα οποία όπως μας είπε ο Σωκράτης Γαγανέλης «πολλές φορές το κράτος σου δίνει την εντύπωση ότι δεν θέλει να προχωρήσεις και να κάνεις κάτι καλό εδώ». Παρόλα αυτά το έκανε το 2007 και έχει φτάσει σε ένα επίπεδο να κατασκευάζει μέχρι και 25 αυτοκίνητα το χρόνο. Και εδώ και δύο χρόνια να έχει πάρει και άδεια για πώληση στην Ελλάδα».
Παρόλα αυτά όπως μας τόνισε πολλά ξεπεράστηκαν λόγω πείσματος: «Η εταιρεία ξεκίνησε σε μία πολύ δύσκολη περίοδο της Ελλάδας και δυστυχώς δεν είχε καμία βοήθεια. Απλά με το τεράστιο πείσμα που χαρακτηρίζει τον πατέρα μου έμεινε εδώ και έχει καταφέρει ό,τι έχει καταφέρει. Άλλος στη θέση του θα τα είχε παρατήσει.
Στην Ελλάδα η γραφειοκρατία είναι κάτι που μας δυσκολεύει πάρα πολύ. Σε κάθε βήμα μας. Για παράδειγμα πριν από λίγο καιρό έναν αμάξι ήταν έτοιμο και έφυγε για τον πελάτη μετά από 2 μήνες λόγω χαρτιών και γραφειοκρατίας. Αναγκάστηκε ο πατέρας μου να πάει από το υπουργείο για να μάθει γιατί είχε μπλοκάρει η υπόθεση».
Και μιλώντας για προβλήματα μας είπε ότι «ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε ήταν ότι δεν μπορούσαμε να βγάλουμε άδεια κυκλοφορίας των αυτοκινήτων στην Ελλάδα. Τα κατάφερε πολύ γρήγορα στην Ελβετία, την Αυστρία και τη Γερμανία. Μπορεί να του πήρε και λιγότερο από ένα μήνα. Στην Ελλάδα του πήρε κοντά δέκα χρόνια. Και αν το καλοσκεφτείτε από τότε που πήραμε την άδεια έχουμε πουλήσει ελάχιστα αμάξια στην Ελλάδα. Το ζήτημα ήταν γιατί να μπορούμε να πουλάμε στο εξωτερικό με μεγάλη ευκολία και όχι εδώ;».
Σε ποιους απευθύνεται η ρέπλικα ενός τέτοιου οχήματος
«Εμάς πελάτες μας είναι λάτρεις του συγκεκριμένου αυτοκινήτου και συλλέκτες. Δεν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που ξαφνικά βρέθηκαν με αρκετά λεφτά στα χέρια τους και θέλουν απλά να πάρουν ένα καινούριο μοντέλο αυτοκινήτου. Εμείς απευθυνόμαστε σε ανθρώπους γνώστες του αυτοκινήτου, που αντιλαμβάνονται το θρύλο που περιβάλλει τα συγκεκριμένα μοντέλο αλλά και τον Τζέιμς Ντιν ο οποίος οδήγησε το θρυλικό μοντέλο προσθέτοντας έτσι στο μύθο», μας λέει ο Σωκράτης.
Και αυτό είναι εμφανές αν κρίνουμε από την, με την καλή έννοια, εμμονή στη λεπτομέρεια, τα υλικά και τα χαρακτηριστικά. Τα αυτοκίνητα που είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά ήταν αξιοζήλευτα.
«Η παραγωγή φτάνει μέχρι και 25 αυτοκίνητα το χρόνο. Εάν έχουμε τα εξαρτήματα που χρειαζόμαστε εδώ στις εγκαταστάσεις και δεν χρειάζεται να περιμένουμε τότε μπορούμε να έχουμε ετοιμοπαράδοτο ένα αυτοκίνητο μέσα σε 2-3 μήνες», μας λέει με περηφάνια ο Σωκράτης.
Ποια πορτοφόλια όμως μπορούν να αντέξουν την αγορά ενός RCH 356 ή ενός RCH 550; «Μία απλή έκδοση του 356 ξεκινάει περίπου από τις 45.000 ευρώ. Τώρα μας πετυχαίνετε σε μία αρκετά καλή περίοδο καθώς φτιάχνουμε τα 8 Buggy τα οποία είναι εγχώρια παραγγελία από Μύκονο και άλλα δύο μοντέλα του 356. Εκ των οποίων το ένα θα πάει στη Γαλλία και το άλλο στην Αυστρία».
Και επειδή η Replicar Hellas απευθύνεται σε κοινό του εξωτερικού αναρωτηθήκαμε εάν έχει έρθει ποτέ κάποιος για να παραλάβει ένα αυτοκίνητό του από την Κατερίνη.
«Να το πάρουν και να φύγουν όχι. Έχουν έρθει πελάτες από εδώ για να δουν από κοντά την πορεία κατασκευής του αυτοκινήτου. Και να το κάνουν και οι ίδιοι μία βόλτα. Παρόλα αυτά για να σιγουρευτούμε ότι όλα είναι εντάξει και το αυτοκίνητο μπορεί να παραδοθεί στον πελάτη κάνουμε ένα test drive 500-600 χλμ. Είναι όλα χειροποίητα οπότε πρέπει να σιγουρευτούμε ότι όλα έχουν γίνει σωστά. Να γίνει και το πρώτο σέρβις εδώ από εμάς», σχολιάζει ο Σωκράτης.
Το μέλλον για κάτι τόσο ιδιαίτερο αλλά και… «μπελαλίδικο» ποιο θα μπορούσε να είναι όμως; Σε μία χώρα όπου μάλλον ισχύει ότι «διώχνει τα παιδιά της» παρά να δημιουργήσει τις συνθήκες για να μπορέσουν να «θριαμβεύσουν».
Ο Σωκράτης είναι αισιόδοξος και προσγειωμένος: «Κάθε ένας από όσους δουλεύουμε εδώ μέσα το αγαπάμε πολύ το αντικείμενο και γίνεται με μεράκι. Κάτι που ισχύει για όλους όσοι κάνουν κάτι χειροποίητο. Δεν ξυπνούν το πρωί και σκέφτονται “ωχ που έχω να πάω πάλι”. Θα θέλαμε και θα ήταν πολύ χρήσιμο να μεταφερθούν όλα τα τμήματα κάτω από την ίδια στέγη. Κυρίως για λόγους κόστους. Αλλά οι δυσκολίες θα ανέβαιναν. Θα έπρεπε να μεταφερθούμε σε άλλη περιοχή και να μετατραπούμε σε κάτι σαν εργοστάσιο. Παρόλα αυτά όνειρα υπάρχουν πολλά. Αυτά δεν σταματάνε».
Αποστολή του newsbeast.gr στην Κατερίνη
Όταν όμως μετά το άκουσμα της συγκεκριμένης μάρκας αυτοκινήτου μπουν στην εξίσωση οι λέξεις «Ελλάδα», «χειροποίητο αντίγραφο», «Κατερίνη», «ελληνική βιοτεχνία», τότε εύλογα μπορεί κάποιος να σκεφτεί αν του κάνουν πλάκα. Μέχρι όντως να επισκεφθεί τις εγκαταστάσεις της «Replicar Hellas» στην Κατερίνη και να καταλάβει ότι όχι μόνο δεν του κάνουν πλάκα αλλά ότι θα μπορούσε να χαθεί μέσα στον κόσμο δύο κλασικών μοντέλων βασισμένων στη Porsche… made in Greece.
Η Ελλάδα φημίζεται για πολλά προϊόντα με ονομασία προέλευσης. Από το 2007 έχει την ευτυχία να περηφανεύεται και για την κατασκευή των κομψοτεχνημάτων στους 4 τροχούς. Γιατί όπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι τα αυτοκίνητα-ρέπλικες RCH 356 και 550 που κατασκευάζονται στην Κατερίνη είναι, προσεγμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, έτοιμα να ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό οδηγό ή και συλλέκτη.
Τι είναι όμως τα αυτοκίνητα-ρέπλικες
Κοιτώντας τα δημιουργήματα μέσα στις εγκαταστάσεις της Replicar Hellas, ειδικά στα μάτια ενός μη ειδικού, είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει για το αν αυτό το αυτοκίνητο που βλέπεις είναι the real deal ή ένα εξαιρετικά πιστό αντίγραφο. Και όμως είναι ένα χειροποιήτο αυτοκίνητο που κατασκευάζεται εξ’ ολοκλήρου στην πόλη της βόρειας Ελλάδας και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει, όσον αφορά το αποτέλεσμα, από τις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες παγκοσμίως.
Και αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα του ιδιοκτήτη της εταιρείας, Ηλία Γαγανέλη, όταν και επέστρεψε από τη Γερμανία όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και εργάστηκε. Να μπορέσει να φτιάξει στη χώρα του ένα αυτοκίνητο το οποίο θα φτάσει στο σημείο να υπάρχει ως σημείο αναφοράς για την Ελλάδα και την κατασκευή αυτοκινήτων. Και επέλεξε να το κάνει με τον πιο δύσκολο τρόπο: Δημιουργώντας μία βιοτεχνία χειροποίητων αυτοκινήτων σε μία επαρχιακή πόλη, όπου τα πάντα θα κατασκευάζονται στην Ελλάδα και μάλιστα δημιουργώντας δύο μοντέλα.
Όπως μας είπε ο γιος του κ. Γαγανέλη, Σωκράτης, ο οποίος και μας ξενάγησε στις εγκαταστάσεις, μας εξήγησε τι είναι αυτό που βλέπαμε και που πατάνε σαν εταιρεία για να κατασκευάσουν τα αυτοκίνητα: «Σασί, σασμάν, κινητήρας είναι από Σκαραβαίο. Τα οχήματα που κατασκευάζουμε ως RCH “πατούν” στο σασί αυτοκινήτων του θρυλικού σκαραβαίου της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen και σχεδιάζονται μετά από εμάς. Από το σασί κρατάμε μόνο το τούνελ το οποίο γίνεται και αυτό ανακατασκευή και από πίσω μπαίνει το σασμάν και ο κινητήρας. Τα κουβούκλια μας τα φτιάχνει ο συνεργάτης στη Νάουσα. Έχουμε εκεί τη δική μας τη μήτρα. Ο βαφέας μας βρίσκεται στην Κοζάνη. Μετά πάνε σε ταπετσιέρη. Όλα τα υπόλοιπα βρίσκονται εδώ στις εγκαταστάσεις».
Πώς μπήκε μπροστά η «τρελή» ιδέα της κατασκευής ενός πολυτελούς οχήματος στην Ελλάδα και τα προβλήματα
Ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε αυτό το γεμάτο μεράκι αλλά και μεγαλεπήβολο πλάνο της κατασκευής αυτοκινήτων-ρέπλικες στην Κατερίνη ήξερε ότι έπρεπε να ξεπεράσει βουνά προβλημάτων. Τα οποία όπως μας είπε ο Σωκράτης Γαγανέλης «πολλές φορές το κράτος σου δίνει την εντύπωση ότι δεν θέλει να προχωρήσεις και να κάνεις κάτι καλό εδώ». Παρόλα αυτά το έκανε το 2007 και έχει φτάσει σε ένα επίπεδο να κατασκευάζει μέχρι και 25 αυτοκίνητα το χρόνο. Και εδώ και δύο χρόνια να έχει πάρει και άδεια για πώληση στην Ελλάδα».
Παρόλα αυτά όπως μας τόνισε πολλά ξεπεράστηκαν λόγω πείσματος: «Η εταιρεία ξεκίνησε σε μία πολύ δύσκολη περίοδο της Ελλάδας και δυστυχώς δεν είχε καμία βοήθεια. Απλά με το τεράστιο πείσμα που χαρακτηρίζει τον πατέρα μου έμεινε εδώ και έχει καταφέρει ό,τι έχει καταφέρει. Άλλος στη θέση του θα τα είχε παρατήσει.
Στην Ελλάδα η γραφειοκρατία είναι κάτι που μας δυσκολεύει πάρα πολύ. Σε κάθε βήμα μας. Για παράδειγμα πριν από λίγο καιρό έναν αμάξι ήταν έτοιμο και έφυγε για τον πελάτη μετά από 2 μήνες λόγω χαρτιών και γραφειοκρατίας. Αναγκάστηκε ο πατέρας μου να πάει από το υπουργείο για να μάθει γιατί είχε μπλοκάρει η υπόθεση».
Και μιλώντας για προβλήματα μας είπε ότι «ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε ήταν ότι δεν μπορούσαμε να βγάλουμε άδεια κυκλοφορίας των αυτοκινήτων στην Ελλάδα. Τα κατάφερε πολύ γρήγορα στην Ελβετία, την Αυστρία και τη Γερμανία. Μπορεί να του πήρε και λιγότερο από ένα μήνα. Στην Ελλάδα του πήρε κοντά δέκα χρόνια. Και αν το καλοσκεφτείτε από τότε που πήραμε την άδεια έχουμε πουλήσει ελάχιστα αμάξια στην Ελλάδα. Το ζήτημα ήταν γιατί να μπορούμε να πουλάμε στο εξωτερικό με μεγάλη ευκολία και όχι εδώ;».
Σε ποιους απευθύνεται η ρέπλικα ενός τέτοιου οχήματος
«Εμάς πελάτες μας είναι λάτρεις του συγκεκριμένου αυτοκινήτου και συλλέκτες. Δεν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που ξαφνικά βρέθηκαν με αρκετά λεφτά στα χέρια τους και θέλουν απλά να πάρουν ένα καινούριο μοντέλο αυτοκινήτου. Εμείς απευθυνόμαστε σε ανθρώπους γνώστες του αυτοκινήτου, που αντιλαμβάνονται το θρύλο που περιβάλλει τα συγκεκριμένα μοντέλο αλλά και τον Τζέιμς Ντιν ο οποίος οδήγησε το θρυλικό μοντέλο προσθέτοντας έτσι στο μύθο», μας λέει ο Σωκράτης.
Και αυτό είναι εμφανές αν κρίνουμε από την, με την καλή έννοια, εμμονή στη λεπτομέρεια, τα υλικά και τα χαρακτηριστικά. Τα αυτοκίνητα που είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά ήταν αξιοζήλευτα.
«Η παραγωγή φτάνει μέχρι και 25 αυτοκίνητα το χρόνο. Εάν έχουμε τα εξαρτήματα που χρειαζόμαστε εδώ στις εγκαταστάσεις και δεν χρειάζεται να περιμένουμε τότε μπορούμε να έχουμε ετοιμοπαράδοτο ένα αυτοκίνητο μέσα σε 2-3 μήνες», μας λέει με περηφάνια ο Σωκράτης.
Ποια πορτοφόλια όμως μπορούν να αντέξουν την αγορά ενός RCH 356 ή ενός RCH 550; «Μία απλή έκδοση του 356 ξεκινάει περίπου από τις 45.000 ευρώ. Τώρα μας πετυχαίνετε σε μία αρκετά καλή περίοδο καθώς φτιάχνουμε τα 8 Buggy τα οποία είναι εγχώρια παραγγελία από Μύκονο και άλλα δύο μοντέλα του 356. Εκ των οποίων το ένα θα πάει στη Γαλλία και το άλλο στην Αυστρία».
Και επειδή η Replicar Hellas απευθύνεται σε κοινό του εξωτερικού αναρωτηθήκαμε εάν έχει έρθει ποτέ κάποιος για να παραλάβει ένα αυτοκίνητό του από την Κατερίνη.
«Να το πάρουν και να φύγουν όχι. Έχουν έρθει πελάτες από εδώ για να δουν από κοντά την πορεία κατασκευής του αυτοκινήτου. Και να το κάνουν και οι ίδιοι μία βόλτα. Παρόλα αυτά για να σιγουρευτούμε ότι όλα είναι εντάξει και το αυτοκίνητο μπορεί να παραδοθεί στον πελάτη κάνουμε ένα test drive 500-600 χλμ. Είναι όλα χειροποίητα οπότε πρέπει να σιγουρευτούμε ότι όλα έχουν γίνει σωστά. Να γίνει και το πρώτο σέρβις εδώ από εμάς», σχολιάζει ο Σωκράτης.
Το μέλλον για κάτι τόσο ιδιαίτερο αλλά και… «μπελαλίδικο» ποιο θα μπορούσε να είναι όμως; Σε μία χώρα όπου μάλλον ισχύει ότι «διώχνει τα παιδιά της» παρά να δημιουργήσει τις συνθήκες για να μπορέσουν να «θριαμβεύσουν».
Ο Σωκράτης είναι αισιόδοξος και προσγειωμένος: «Κάθε ένας από όσους δουλεύουμε εδώ μέσα το αγαπάμε πολύ το αντικείμενο και γίνεται με μεράκι. Κάτι που ισχύει για όλους όσοι κάνουν κάτι χειροποίητο. Δεν ξυπνούν το πρωί και σκέφτονται “ωχ που έχω να πάω πάλι”. Θα θέλαμε και θα ήταν πολύ χρήσιμο να μεταφερθούν όλα τα τμήματα κάτω από την ίδια στέγη. Κυρίως για λόγους κόστους. Αλλά οι δυσκολίες θα ανέβαιναν. Θα έπρεπε να μεταφερθούμε σε άλλη περιοχή και να μετατραπούμε σε κάτι σαν εργοστάσιο. Παρόλα αυτά όνειρα υπάρχουν πολλά. Αυτά δεν σταματάνε».
