Το μοσχαράκι μπουργκινιόν (boeuf bourguignon) είναι η πιο γνωστή της συνταγή. Για να το γευτεί κανείς σε εστιατόριο της Γαλλίας θα ξοδέψει 24 ευρώ. Η άψογη εκτέλεση του σήμερα μπορεί να προσφέρει στον σεφ που θα το δοκιμάσει, ακόμη κι ένα βραβείο Michellin.
Η...
συνταγή καταγράφηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 20ου αιώνα από τον πατέρα της γαλλικής γαστρονομίας, Εσκοφιέ. Από τότε η συνταγή εξελίχθηκε μέχρι που καταγράφηκε ξανά και έγινε γνωστή από τα χέρια της Τζούλιας, Τσάιλντ, της διάσημης Αμερικανίδας σεφ που κατάφερε να διαδώσει τη γαλλική κουζίνα στον δυτικό κόσμο.Η πρώην πράκτορας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εξελίχθηκε στη θρυλική μαγείρισσα που απλοποίησε τις χρονοβόρες γαλλικές συνταγές προσαρμόζοντάς τες στις ανάγκες του περιορισμένου χρόνου της σύγχρονης νοικοκυράς....
Ξεκίνησε να μαγειρεύει στα 32
Γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1912 στην Πασαντίνα της Καλιφόρνιας και μεγάλωσε μέσα στις ανέσεις της αμερικανικής ελίτ. Φοίτησε σε ιδιωτικό σχολείο, διακρίθηκε στο γκολφ και το τένις, ενώ στο σπίτι υπήρχε πάντα ένας επαγγελματίας μάγειρας. Ωστόσο, η Τσάιλντ δεν θέλησε ποτέ να τον παρατηρήσει και να μάθει να μαγειρεύει.
Στα 32 της χρόνια, αυτό άλλαξε. «Μέχρι να ανακαλύψω τη μαγειρική, δεν είχα τίποτα άλλο που να με ενδιαφέρει πραγματικά», είχε δηλώσει, εκφράζοντας το αληθινό της πάθος για την κουζίνα.
Η μαγειρική δεν είχε μπει ακόμη στη ζωή της. Το 1930 γράφτηκε στο στο Smith College της Μασαχουσέτης με σκοπό να γίνει συγγραφέας: «Υπήρχε μια σειρά από γνωστές λογοτέχνιδες εκείνη την εποχή», θα πει αργότερα η Τσάιλντ, «και σκόπευα να γίνω μια από αυτές». Τα πράγματα δεν ήρθαν όπως εκείνη τα προέβλεψε, αποφοίτησε με πτυχίο φιλολογίας και ξεκίνησε να στέλνει άρθρα σε περιοδικά.
Χωρίς επιτυχία όμως. Δεν δημοσιεύθηκαν. Δούλεψε στη Νέα Υόρκη ως κειμενογράφος σε γνωστή εταιρεία επίπλων, ενώ όταν επέστρεψε στην Καλιφόρνια εργάστηκε ως διαφημίστρια, χωρίς να έχει βρει ακόμη αυτό που θα τη γέμιζε.
Πράκτορας στις Μυστικές Υπηρεσίες της Αμερικής
Όπως πολλές γυναίκες της γενιάς της ένιωσε την ανάγκη να προσφέρει στη χώρα της όταν η Αμερική μπήκε στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρά την προθυμία της, το ύψος της στάθηκε πρόβλημα στην συμμετοχή της στις εθελοντικές υπηρεσίες των γυναικών για τον Πόλεμο.
Προσέφερε όμως εθελοντικά τις υπηρεσίες της στο νεοϊδρυθέν Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS), ένα κυβερνητικό παράρτημα των μυστικών υπηρεσιών της Αμερικής. Ξεκίνησε ως δαχτυλογράφος όμως γρήγορα εξελίχθηκε σε ειδική ερευνήτρια απόρρητων εγγράφων. Από τη θέση αυτή συνέβαλε σημαντικά στην κωδικοποιημένη επικοινωνία των πρακτόρων με το στρατηγείο, ενώ αργότερα, με την ευφυΐα της, ανέλαβε και η ίδια κατασκοπευτικές αποστολές.
Το 1945 στάλθηκε στη Σρι Λάνκα και γνώρισε τον πράκτορα του γραφείου Πολ Τσάιλντ. Μαζί ανέλαβαν ακόμη πιο επικίνδυνες αποστολές. Ήταν ο άνθρωπος που ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε μπανταρισμένη σε γάζες τον Σεπτέμβριο καθώς την προηγούμενη ημέρα είχε τραυματιστεί σε τροχαίο ατύχημα.
Το 1948, ο πράκτορας Πολ πήρε απόσπαση στο τμήμα αντικατασκοπείας της Αμερικανικής Πρεσβείας στο Παρίσι και έτσι το ζευγάρι μετακόμισε στη Γαλλία. Εκεί η Τσάιλντ εκδήλωσε για πρώτη φορά το ενδιαφέρον της για τη γαλλική κουζίνα και επεδίωξε να μάθει όλα τα μυστικά της.
Γράφτηκε στη διεθνούς φήμης σχολή μαγειρικής Cordon Bleu και όταν αποφοίτησε αποφάσισε μαζί με δύο άλλες συμφοιτήτριες της, τη Simone Beck και Louisette Bertholle να ιδρύσουν τη δική τους σχολή μαγειρικής L’Ecole de Trois Gourmandes. Σκοπός τους ήταν να απλοποιήσουν τις περίπλοκες συνταγές της γαλλικής κουζίνας και να τις προσαρμόσουν στα αμερικανικά πρότυπα. Οι ιδέες της καταγράφηκαν στο δικό της τσελεμεντέ «Mastering the Art of French Cooking». Της πήρε 9 χρόνια για γράψει και να δημοσιεύσει το πρώτο της βιβλίο.
Το κλασικό γαστρονομικό έργο θεωρήθηκε πρωτοπόρο και παρέμεινε στην κορυφή των πωλήσεων της Αμερικής για 5 χρόνια. Πλέον θεωρείται μια από τις «Βίβλους» της διεθνούς γαστρονομικής κοινότητας.
Η ομελέτα στην τηλεόραση που της έδωσε δική της εκπομπή
Η Τζούλια Τσάιλντ επέστρεψε στην Αμερική και ξεκίνησε να προωθεί το βιβλίο της. Έτσι, το 1962 βρέθηκε καλεσμένη σε μία από τις πρώτες μαγειρικές εκπομπές της Αμερικής. Χωρίς να το αντιληφθεί έγραψε ιστορία. Αντί να εξηγήσει τις συνταγές του βιβλίου της, σηκώθηκε και ξεκίνησε να σπάει αυγά σε ένα ζεστό πιάτο που είχε φέρει μαζί της και έτσι έφτιαξε ζωντανά μια ομελέτα.
Οι τηλεθεατές τη λάτρεψαν καθώς η εκπομπή δέχτηκε δεκάδες συγχαρητήρια γράμματα και αναρίθμητες τηλεφωνικές κλήσεις. Η επιτυχία της εκπομπής ώθησε τη διοίκηση να εξασφαλίσει στην Τζούλια δική της μαγνητοσκοπημένη εκπομπή, παίρνοντας ως αμοιβή 50 δολάρια το επεισόδιο.
Γρήγορα οι απολαβές της εκτοξεύτηκαν στα 200 δολάρια το επεισόδιο. Η Αμερικανίδα σεφ μέσα από το French Chef εισήγαγε τη γαλλική κουζίνα στα σπίτια του δυτικού κόσμου. Η Τζούλια Τσάιλντ ήταν κάτι παραπάνω από ένα τηλεοπτικό προϊόν. Η συνταγή που την καθιέρωσε ήταν το μοσχαράκι μπουργκινιόν και έγινε διάσημη σε όλη την Αμερική.
Τη ζητούσαν παντού, ενώ πέρα από τη δική της εκπομπή εμφανιζόταν και στο φημισμένο πρωινάδικο του ABC «Good Morning, America». Οι διακρίσεις ήταν πολλαπλές. Ανάμεσα σε αυτές είναι το βραβείο George Foster Peabody Award το 1964 και το 1966 το βραβείο Emmy. Τ
Το 1993 έγινε η πρώτη γυναίκα που περιλήφθηκε ποτέ στο μαγειρικό Hall of Fame ενώ το 2000 μετά από μια σπουδαία καριέρα 40 ετών η Τσάιλντ τιμήθηκε με την κορυφαία γαλλική διάκριση, το Μετάλλιο του Τάγματος της Τιμής. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και υποβλήθηκε σε μαστεκτομή. Παρέμενε στο νοσοκομείο για 10 ημέρες και εκείνο το διάστημα αντιμετώπισε κατάθλιψη. Πάλεψε με τον καρκίνο, τα κατάφερε και δεν δίστασε να δημοσιοποιήσει την εμπειρία της από την επέμβαση.
Θέλησε να δώσει ελπίδα στις υπόλοιπες γυναίκες που και να σπάσει το στίγμα που τις ακολουθούσε. H σεφ δύο μέρες πριν κλείσει τα 92 χρόνια πέθανε στις στις 13 Αυγούστου 2004. Αμέσως μετά τον θάνατό της κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία της «My Life in France», ενώ το 2009 κυκλοφόρησε η ταινία Τζούλι και Τζούλια για τη ζωή της με τη Μεριλ Στριπ....
