Ο κ. Ζαχαριάδης δήλωσε ότι: Άν γίνει μυστική ψηφοφορία στην Βουλή την συμφωνία θα την ψηφίσουν πάνω από 200 Βουλευτές!"Kάποια μέρα να ξέρετε κ. Ζαχαριάδη θα σας πάρει ο κόσμος με τις πέτρες, είτε η ψηφοφορία είναι μυστική είτε είναι φανερή ψηφοφορία με ονομαστική κλήση."
´- Ακούστε κ. Ζαχαριάδη, η κοινή γνώμη δείχνει να έχει εξαντλήσει τα όρια της ανοχής της απέναντι στις παλινωδίες των κυβερνητικών στελεχών και βουλευτών. Μετά από...
την «σπουδή», του Αλέξη Τσίπρα, να μεταβεί στις Βρυξέλλες αμέσως μετά το δημοψήφισμα του 2015 και να ακυρώσει, στην ουσία, την ετυμηγορία του λαού στην κάλπη, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «προδοσία», το δημοψήφισμα εκείνο, καθώς και το αποτέλεσμά του, υπό την πίεση των κλειστών τραπεζών και τη «δαμόκλειο σπάθη» της εξόδου από την ευρωζώνη πάνω από τα κεφάλια μας, υπήρξε η κορυφαία έκφραση δημοκρατίας στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας. . Τον Ιούλιο του 2015, το 62% της κοινής γνώμης είχε εκφραστεί μέσω της κάλπης με το «όχι», αποτελώντας μία αντικειμενική πραγματικότητα, και όχι μέσω δημοσκοπήσεων και συλλαλητηρίων, όπου τα ποσοστά και οι αριθμοί τείνουν να είναι και να ερμηνεύονται μάλλον υποκειμενικά, αυτό λοιπόν το <<Όχι>> που ο Τσίπρας μετέτρεψε σε <<ΝΑΙ>> στην Βουλή είναι εσχάτη Προδοσία πραγματική, και η εσχάτη προδοσία δεν παραγράφεται ποτέ, κάποια μέρα να ξέρετε κ. Ζαχαριάδη θα σας πάρει ο κόσμος με τις πέτρες είτε ψηφίσετε μυστικά είτε ονομαστικά. Όσο πιο πολύ... αγαπάνε τον Τσίπρα οι ξένοι, τόσο περισσότερο τον αποστρέφονται οι Έλληνες. Στη σημερινή «οβιδιακή» μεταμόρφωση του πρωθυπουργού αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι υπήρχε μια περίοδος, στις αρχές της «πρώτης φοράς αριστερής» διακυβέρνησης, που το πρόσωπο του κ. Τσίπρα φιγουράριζε στα διεθνή ΜΜΕ ανάμεσα σε εκείνα των πιο «επικίνδυνων» ηγετών ανά τον κόσμο, καθώς εθεωρείτο ότι αποτελούσε απειλή για την Ευρώπη. Θυμηθείτε ακόμα τον τρόπο που τον αντιμετώπιζαν η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, οι διεθνείς συνομιλητές, οι οίκοι αξιολόγησης, οι Βρυξέλλες... Και κάντε, αν θέλετε, τις συγκρίσεις με το σήμερα. τρία χρόνια μετά, Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης επαινούν την ελληνική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. «Αποθεώνουν» τις επιδόσεις της οικονομίας, αλλά και τα επιτεύγματα της κυβέρνησης στην εξωτερική πολιτική, με προεξάρχουσα τη συμφωνία για το Σκοπιανό. Φτάνουν ακόμα και στο σημείο να προτείνουν τον πρωθυπουργό για το Νόμπελ Ειρήνης! Από «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης, η Ελλάδα έγινε χώρα-υπόδειγμα και ο Αλέξης Τσίπρας «ένας γενναίος, επιδέξιος, λαμπρός πολιτικός, επικεφαλής μιας υπεύθυνης Αριστεράς», όπως τον περιέγραψε, πριν από λίγες ημέρες, ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Πιέρ Μοσκοβισί.
Ποιος θα το περίμενε... Ο «τυχοδιώκτης, αριστεριστής, εξτρεμιστής, αντιευρωπαίος» Τσίπρας, για να σταχυολογήσουμε μερικά μόνο από τα... επίθετα που τον συνόδευαν προ τριετίας, έγινε το «αγαπημένο παιδί» των Ευρωπαίων. Στην ουσία, βέβαια, πίσω από τους επαίνους και τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, αυτό που επικροτούν και «επιβραβεύουν» οι εταίροι, είναι η άνευ όρων παράδοση της Αριστεράς στους διεθνείς ταγούς και στις δυνάμεις των αγορών, η πλήρης προσχώρηση της κυβέρνησης στο νεοφιλελευθερισμό και η εγκατάλειψη κάθε μέριμνας για την εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων. Και αυτήν ακριβώς την «υπεύθυνη» Αριστερά, που χειροκροτούν οι Ευρωπαίοι, δείχνουν να την αποδοκιμάζουν οι Έλληνες πολίτες. Είτε είναι η συμφωνία των Πρεσπών για τη «Βόρεια Μακεδονία» είτε η ανάλγητη φορολογική επιδρομή είτε η απουσία κοινωνικού κράτους είτε η οικονομία, η κοινή γνώμη δείχνει να έχει εξαντλήσει τα όρια της ανοχής της απέναντι στις παλινωδίες των κυβερνητικών στελεχών και βουλευτών.
Ωστόσο, επιτρέψτε μου να διατηρώ επιφυλάξεις για τα συμπεράσματα των δημοσκόπων. Το παρελθόν, Του ίδιου του πρωθυπουργού, έχει δείξει ότι κέρδισε πόντους και εκλογές όταν το «έπαιξε» αντισυστημικός. Τώρα, που έχει γίνει πειθήνιο γρανάζι της μηχανής, που έγινε ίδιος και χειρότερος, ίσως με εκείνους που κατήγγειλε, δείχνει να έχει χάσει το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα».
Και αν είναι κάτι, που του επιτρέπει ενδεχομένως να σώζει τα προσχήματα και να ελπίζει βάσιμα ότι η κατάσταση δεν είναι μη αναστρέψιμη, είναι ότι κανένας από τους πολιτικούς του αντιπάλους δεν μπορεί, αίφνης, να βγει και να το «παίξει» αντισυστημικός ή αντιευρωπαίος, για παράδειγμα. Ποιος θα το κάνει; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή η Φώφη Γεννηματά; Θα τους πάρουν κι αυτούς με τις πέτρες...
